بهترین عضلات بالاسینه

بالا و پائین بردن وزنه در هر تکرار و ادامه دادن آن به صورت اجراء ست, هیچ تضمینی در خصوص رشد عضله برای فرد ندارد برای رشد برخی از عضلات نیاز به پیروی از تکنیک خاص و داشتن دانش فنی مرتبط جهت تحریک رشد می باشد

بالاسینه خالی نقطه ضعفی است که در اکثر بدنسازان می‌توان به‌راحتی آن‌را تشخیص داد. علت اینکه این بدنسازان از عضلات پر و برجسته بالاسینه برخوردار نیستند. از عدم یادگیری نحوه صحیح تمرین این بخش از عضله‌ای سینه نشأت می‌گیرد. اگر جزء آن‌دسته از بدنسازان هستید که در عضلات بالاسینه ضعف دارند پس این مطلب را حتماً بخوانید.

در دنیای ایده‌آل‌های تمام گروه‌های عضلانی در جواب به تمرین با یک نرخ ثابت و هماهنگ رشد می‌کنند و هیچ‌گونه نقطه ضعف در عضلات و توقف رشد در آنها به‌وجود نمی‌آید و به همین ترتیب به مرور زمان تمام عضلات در یک رشد متناسب و پیوسته روزبه‌روز حجیم‌تر می‌شوند و سرانجام فیزیک بدنی فرد تبدیل می‌شود به یک بدن در حد رونی کلمن و یا آرنولدشوارتزینگر.

چندین فاکتور مهم در رشد عضلات نقش دارند که یکی از آنها اجراء تمرینات سخت جهت به‌کارگیری و افزایش تعداد نرون‌های عصبی در هر تکرار می‌باشد. افزایش و تحریک بیشتر نرون‌های عصبی در عضله مورد تمرین موجبات احساس بهتر خستگی عضلانی و سوزش عضلانی و تجمع اسیدلاکتیک برای فرد را فراهم می‌سازد. یکی از مزایای دیگر به‌کارگیری تعداد بیشتر نرون‌های عصبی افزایش پمپاژ خون به‌داخل عضله مورد تمرین می‌باشد که در نتیجه حداکثر دم عضلانی را باعث خواهد شد. برای پیشرفت، همچنین می‌بایست روند هرمی افزایش وزنه و شدت تمرین را در تمرینات به‌کار گرفت و نکته سوم اینکه فرم صحیح اجراء هر حرکت را به‌دلیل وارد کردن فشار مستقیم بر روی عضله مورد نظر می‌بایست کاملاً حفظ کرد. اگر تمرینات خود را بدین عنوان دنبال کنید عضلات سینه به رشد قابل قبولی دست خواهند یافت و دیگر لزومی ندارد که نگران رشد آنها باشیم. ضمن اینکه انتخاب حرکت برای تمرین سینه نیز آنچنان مهم جلوه نخواهد کرد.

یک مشکل که تقریباً برای اکثر بدنسازها صادق می‌باشد عدم رشد همگون و متناسب عضلات می‌باشد. واقعیت این است که برخی از عضلات خیلی زودتر از بعضی دیگر به تمرینات پاسخ می‌دهند و رشد به مراتب سریع‌تری در قیاس با تمرینات عضلات دیگر دارند در صورتی‌که عضلاتی هم هستند که به‌رغم اجراء تمرین سخت و با شدت کمترین رشد را دارند در اینجا است که فرد تشخیص می‌دهد که دستیابی به رشد متناسب عضلات در بدنسازی خیلی فراتر از کپی گرفتن و اجراء صرف تمرینات قهرمانان بدنسازی از داخل کتاب و یا مجلات می‌باشد.

بالا و پائین بردن وزنه در هر تکرار و ادامه دادن آن به‌صورت اجراء ست، هیچ تضمینی در خصوص رشد عضله برای فرد ندارد. برای رشد برخی از عضلات نیاز به پیروی از تکنیک خاص و داشتن دانش فنی مرتبط جهت تحریک رشد می‌باشد. و اگر از این تکنیک‌ها و نکات ناآگاه باشید آن‌موقع است که دچار سردرگمی شده و روزبه‌روز فاصله نقاط ضعف با نقاط قوی بیشتر شده و بدین ترتیب بالانس فیزیک بدنی هر روز بدتر و بدتر می‌شود. این سناریوئی است که برای خیلی از بدنسازها رخ می‌دهد و عضلات سینه و به‌خصوص بالاسینه هم یکی از محرزترین آنها می‌باشد.

عضلات زود رشد و عضلات دیررشد به‌رغم اینکه همگی به یک فیزیک بدنی متعلق هستند ولی جزء لاینفک بدنسازی به حساب می‌آیند. مگر نه اینکه تمام عضلات از همان غذا، مکمل و استراحت که به بدن می‌رسد به یک میزان بهره می‌جویند بنابراین چرا گروهی از عضلات مثل سرشانه خیلی زود رشد کرده و گروهی دیگر مثل سینه حداقل رشد را دارند. به احتمال زیاد این تقصیر را می‌بایست بر گردن وراثت انداخت. رشد ضعیف عضلات سینه را می‌توان تا حدودی نشأت گرفته از وراثتی دانست که باعث شده کمترین میزان سلول‌های عضلانی در عضله پکتورال سینه قرار بگیرد و تا حدی هم به تیپ بدنی (اکتومورف، مزومورف و آندومورف) تعمیم داد.

۱. اندومورف (بدن‌های چاق و گوشتی) که معمولاً دارای درصد چربی بالائی نیز هستند.

۲. اکتومورف (بد‌ن‌های لاغر و استخوانی) که معمولاً دارای استخوانی بلند هستند.

۳. مزومورف (بدن‌های ورزیده و عضلانی) که به لحاظ فیزیک بدنی در وضعیت مناسبی قرار دارند.

از فاکتورهای دیگر تأثیرگذار در روند رشد ضعیف عضلات می‌توان به ارتباط ضعیف اعصاب در عضلات نام برد. به‌دلیل کم بودن و کافی نبودن تعداد نرون‌های عصبی در عضلات احساس تمرین کردن پائین می‌آید و به همین خاطر تحریک ملموس عضلانی نیز به حداقل نمی‌رسد و به‌همین خاطر عضله مورد تمرین از مزایای کامل پمپ خون در عضله محروم می‌ماند (پمپ خون عضلانی بیشتر مساوی است با رشد سریع‌تر) سیستم عصبی ضعیف باعث می‌شود که انقباض عضلانی نیز با شدت پائین‌تر ایجاد می‌شود. از دلایل فوق می‌توان به‌عنوان عمده‌ترین موارد در کند شدن رشد عضلات (علی‌الخصوص عضله پکتورال سینه) نام برد.

اگر از ژنتیک به‌عنوان عامل اصلی ضعف در رشد عضلانی نتوان نام برد ولی از آن می‌توان به‌عنوان یک فاکتو تأثیرگذار یاد کرد.

این مسئله را نمی‌توان نادیده گرفت که یک‌سری از افراد به‌صورت مادرزادی دارای استعداد بسیار بالا در رشد و افزایش حجم عضلانی می‌باشند. و این نکته که اکثر بدنسازها حتی قهرمانان مستر المپیا هم دارای یک یا چند گروه عضلانی هستند که در قیاس با عضلات دیگرشان به‌لحاظ سرعت رشد در سطح بسیار پائین‌تری قرار دارند. افراد بسیار کمی قادر هستند عضلات سینه‌ای در حد یک قهرمان مستر المپیا بسازند ولی با اجراء تمرینات سخت و داشتن پشتکار می‌توان بر ضعف‌ها غلبه کرد و تنها نیاز به زمان می‌باشد تا یاد گرفت که کدام حرکت بیشترین تأثیر را بر روی فیزیک بدنی دارا می‌باشد حتی با داشتن ژنتیک ضعیف برای بدنسازی باز هم ممارست و اجراء تمرینات سخت می‌توان به رشد قابل ملاحظه‌ای دست پیدا کرد.

با دیدن آناتومی عضلات سینه می‌توان عضلات تشکیل دهنده آن‌را به‌صورت دقیق مشاهده کرد. عضلات سینه از سه عضله تشکیل شده‌اند، عضله پکتورال میجر، پکتورال ماینور و سابکلاویس.

اکثر بدنسازها اشتباهاً عضله پکتورال میجر را به‌عنوان عضله زیر سینه و عضله پکتورال مانیور را به‌عنوان عضله بالا سینه می‌شناسند.

---