بزرگ ترین, مردمی ترین و ثروتمندترین

سالگرد تاسیس باشگاه رئال مادرید

▪ نام: باشگاه ورزشی رئال مادرید ،

▪ تاسیس: ۶ مارس ۱۹۰۲ ، ورزشگاه: سانتیاگو برنابئو - مادرید ،

▪ رییس: رامون کالدرون ،

▪ سرمربی:‌ برند شوستر. باشگاه رئال مادرید یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال است که در مادرید، پایتخت اسپانیا واقع شده است.

این باشگاه در سال ۱۹۰۲ تاسیس شد و یکی از پرافتخارترین باشگاه‌های فوتبال در قرن بیستم به شمار می‌رود. آنها در تاریخ پرافتخار خود ۳۰ بار قهرمان لالیگا شده‌اند، هفده بار جام حذفی اسپانیا را فتح کرده‌اند و ۹ بار نیز لیگ قهرمانان اروپا (که رکوردی به شمار می‌رود) را به خانه برده‌اند.

طی مراسمی که در ۲۳ دسامبر سال ۲۰۰۰ برگزار شد، رئال به عنوان بهترین باشگاه قرن بیستم انتخاب شد. آنها پرافتخارترین باشگاه در بازی‌های اروپایی هستند. ۹ بار قهرمانی در لیگ قهرمانان و ۲ بار قهرمانی در جام یوفا. تنها جام اروپایی که آنها موفق به فتح آن نشده‌اند، جام در جام اروپا بود (که اکنون دیگر برگزار نمی‌شود).

آنها دو بار به فینال این رقابت‌ها راه یافتند ولی هر دو بار مغلوب شدند. رئال سال ۱۹۷۱ دو بر یک مغلوب چلسی شد و در سال ۱۹۸۳ نیز دو بر یک بازی را به آبردین اسکاتلند واگذار کرد. در آن سال هدایت آبردین را الکس فرگوسن بر عهده داشت.

بر اساس مطالعات دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۰۷، باشگاه رئال مادرید عنوان بزرگ‌ترین، مردمی‌ترین و ثروتمندترین باشگاه دنیا را از آن خود کرده است.

پایه‌ اولیه‌ این باشگاه در سال ۱۸۹۵ شکل گرفت، جایی که یک سری از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، موسسه‌ای به نام موسسه‌ آموزشی آزاد تاسیس کردند و روزهای یکشنبه در منطقه‌ «مونک لوا» به بازی فوتبال پرداختند.

در سال ۱۹۰۰ این موسسه به دو بخش «باشگاه اسپانیایی مادرید» و «باشگاه جدید فوتبال مادرید» تقسیم شد. باشگاه دوم در سال ۱۹۰۲ بار دیگر تقسیم شد. نخستین رییس باشگاه «جولیان پالا سیوس» بود که پس از تقسیم‌بندی باشگاه در سال ۱۹۰۲ جای خود را به «خوان پادروس روبیو» داد.

نخستین جام کسب شده توسط رئال مادرید، سه سال پس از تاسیس باشگاه و در سال ۱۹۰۵ بود جایی که آنها در ورزشگاه «چامارتین» قهرمان جام حذفی اسپانیا شدند.

آنها در سال ۱۹۱۲ به زمین «کامپورز» نقل مکان کردند و در سال ۱۹۲۰ بود که نام باشگاه به رئال مادرید تغییر کرد. دلیل این امر نامی بود که پادشاه اسپانیا به رئالی‌ها داده بود. اصل این نام از اسم Real (سلطنتی) گرفته شده است.

«سانتیاگو برنابئو یسته» در سال ۱۹۴۵ ریاست باشگاه را به عهده گرفت. در زمان مدیریت او ورزشگاه رئال که در جریان جنگ‌های داخلی اسپانیا تخریب شده بود، بازسازی شد. همچنین در سال ۱۹۵۳ باشگاه رئال سیاست به خدمت گرفتن بازیکنان خوب خارجی را در پیش گرفت و «آلفردو دی استفانو» را به خدمت گرفت. رئال از نخستین باشگاه‌هایی بود که بازیکنانی با چند ملیت در ترکیب خود داشت.

سال ۱۹۵۵ بود که به همت «گابریل هانو» نویسنده‌ ورزشی نشریه‌ «اکیپ» فرانسه و هم اندیشی ورزشی‌نویسان کشورهای اسپانیا، پرتغال و ایتالیا، مسابقاتی که امروزه به عنوان «لیگ قهرمانان» شناخته می‌شود، راه‌آندازی شد.

در زمان مدیریت برنابئو بود که رئال مادرید پنج بار متوالی در بین سال‌های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد. یکی از فینال‌های به یاد ماندنی جام باشگاه‌ها در سال ۱۹۶۰ رقم خورد، جایی که رئالی‌ها با نتیجه‌ عجیب ۷ بر ۳ اینتراخت فرانکفورت را در «همپدون پارک» اسکاتلند شکست دادند. آنها در سال ۱۹۶۶ نیز دو بر یک پارتیزان بلگراد را مغلوب کردند تا بار دیگر قهرمان اروپا شوند.

رئالی‌ها سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۴ نیز نایب قهرمان اروپا شدند تا سال‌های طلایی رئال در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی رقم بخورد.

پس از یک دوره افت کوتاه مدت در سال‌های ابتدایی دهه ۸۰، رئالی‌ها در نیمه دوم دهه‌ ۸۰، دو بار پیاپی قهرمان یوفا شدند و پنج سال متوالی لالیگا را فتح کردند.

سال ۱۹۹۶، «لورنزو سانز» رییس وقت رئال مادرید، فابیو کاپلو را به برنابئو آورد. کاپلو نیز روبرتو کارلوس، پدراگ میاتوویچ، داور شوکر و کلارنس سیدورف را به رئال آورد. بازیکنانی چون رائول، فرناندو هیئرو و فرناندو ردوندو نیز در ترکیب رئال حضور داشتند تا با اضافه شدن نفرات جدید، رئال به یک تیم رویایی تبدیل شود.

با اضافه شدن «فرناندو مورینتس» به خط حمله‌ رئال در سال ۹۷، این تیم سال بعد از آن توانست به ۳۲ سال حسرت برای به دست آوردن قهرمانی اروپا پایان دهد و با «یوپ هاینکس» سرمربی جدیدش قهرمان اروپا شود. آنها در فینال و با تک گل «میاتوویچ» یوونتوس را مغلوب کردند.

جولای ۲۰۰۰ زمانی بود که فلورنتینو پرس بر صندلی ریاست باشگاه تکیه زد تا دوران جدیدی در تاریخ رئال رقم بخورد. عده‌ای وعده‌ی آوردن «لوئیس فیگو» به رئال مادرید را دلیل اساسی ریاست «پرس» در رئال می‌دانند ولی با تمام این حرف‌ها او به قولش عمل کرد و «لوئیس فیگو» را از تیم رقیب، یعنی بارسلونا به مادرید آورد.

«پرس» در سال‌های بعد با شکستن رکورد نقل و انتقالات، زیدان را از یوونتوس به خدمت گرفت و رونالدو را از چنگ اینتر درآورد. دیوید بکام دیگر ستاره‌ای بود که رئالی‌ها به خدمت گرفتند تا لقب کهکشانی‌ها را از آن خود کنند.

سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۴ قهرمان اروپا شدند و فصل ۲۰۰۳ نیز قهرمانی لالیگا را از آن خود کردند تا هواداران رئال با طعنه به بارسلونای افت کرده نگاه کنند.

اما سال ۲۰۰۳ خط پایانی برای افتخارآفرینی‌های رئال بود و آنها تا سه سال نتوانستند هیچ جامی را به دست آوردند تا این که «رامون کالدرون» رییس باشگاه شد. او بلافاصله «فابیو کاپلو» را برای دومین بار به مادرید آورد و «پدراگ میاتوویچ» را به عنوان مدیر ورزش رئال انتخاب کرد. بسیاری انتخاب کاپلو را تصمیم درستی قلمداد نکردند ولی کاپلو طی فصل دراماتیک توانست به قحطی جام در رئال پایان دهد تا بار دیگر خود را به عنوان یک قهرمان معرفی کند.

در پایان فصل کاپلو با بی‌مهری اخراج شد و «برند شوستر» سرمربی آلمانی ختافه جای او را گرفت. شوستر در نخستین تجربه‌ مربیگری در رئال در دیدار سوپر کاپ اسپانیا با نتیجه‌ی پنج بر سه مغلوب سویا شد.

▪ نخستین رییس باشگاه: جولین پالا سیوس ۱۹۰۲- ۱۹۰۰

▪ پرافتخارترین مربی:‌ میگوئل مونز ۱۴ جام

▪ طولانی‌ترین زمان مری‌گری: آرتور جانسون ۱۹۲۰ - ۱۹۱۰

▪ کوتاه‌ترین زمان ریاست: فرناندو مارتین فوریه ۲۰۰۶ تا آوریل ۲۰۰۶

▪ تعداد قهرمانی در لالیگا: ۳۰

▪ نایب قهرمانی لالیگا: ۱۷

▪ قهرمانی در جام حذفی: ۱۷

▪ نایب قهرمانی جام حذفی: ۱۹

▪ سوپر کاپ اسپانیا: ۸

▪ نایب قهرمان سوپر کاپ: ۳

▪ قهرمانی لیگ قهرمانان: ۹

▪ نایب قهرمان لیگ قهرمانان:۳

▪ جام بین قاره‌ای: ۳

▪ نایب قهرمان جام بین قاره‌ای: ۲

▪ قهرمان جام یوفا: ۴

▪ نایب قهرمان جام در جام اروپا:۲

▪ قهرمان سوپر کاپ اروپا: ۱

▪ نایب قهرمان سوپر کاپ: ۲

▪ قهرمانی جام لاتین: ۲

▪ قهرمان جام مریت فیفا:۱