رقابت بی سابقه ترومن و نقشه هایش برای بسکتبال ایران

رایکو ترومن مربی صربستانی تیم ملی بسکتبال ایران در فاصله بیش از ۶ ماه تا برگزاری المپیک پکن و شکل گیری اولین مرتبه حضور ایران در مسابقات بسکتبال المپیک شرایط موجود را مثبت می شمرد و نقشه هایی را در سر می پروراند و گله چندانی ندارد

رایکو ترومن مربی صربستانی تیم ملی بسکتبال ایران در فاصله بیش از ۶ ماه تا برگزاری المپیک پکن و شکل گیری اولین مرتبه حضور ایران در مسابقات بسکتبال المپیک شرایط موجود را مثبت می شمرد و نقشه هایی را در سر می پروراند و گله چندانی ندارد. او در مصاحبه ای گفته است: در مسیری درست قرار گرفته ایم و همین که فدراسیون بسکتبال آلمان از ما برای شرکت در تورنمنت بین المللی این کشور دعوت می کند، نشان می دهد که بسکتبال ما احترام برانگیز شده است. پیش از این سابقه نداشته که از بسکتبال ایران چنین دعوت هایی بشود و در عین حال شرایط کنونی ما به گونه ای است که برای رسیدن به هدف باید بیش از پیش با رقبای تراز اول جهانی خود مسابقه بدهیم و به دیدارها و رقابت هایی بیش از گذشته نیازمندیم. به عنوان مثال اسپانیا ۵ بازیکن N.B.A دارد و اگر می خواهیم با چنین تیمی مصاف بدهیم باید خودمان را در چنان سطحی قرار دهیم و در همان حال و هوا قرار گیریم و در همین راستا با تیم هایی مسابقه بدهیم که مثل اسپانیا و صاحب ویژگی های مشابه با این تیم باشند. خوشبختانه امکان شرکت در رقابت های جام استانکوویچ و جام دایامون پای را به دست آورده ایم که نصیب هر تیمی نمی شود و هر کسی نمی تواند به آن نایل گردد و اصولا هر کسی را به آن دعوت نمی کنند. با این اوصاف حضور تیم ما در این رقابت ها می تواند باعث ارتقای سطح کار ما در فاصله نه چندان زیادی تا زمان برگزاری المپیک شود.

● بدون تعارف

با این حال اگر حرف های ترومن صحت داشته و از ته دل باشد و او دست به تعارف نزده باشد، نتایج تیم ملی بسکتبال ایران در المپیک برای وی اهمیتی ندارد و آنچه مهم تر است نوع نمایش بسکتبالیست های ما در بزرگ ترین میدان ورزش جهان است. او گفته است: حضور ما در پکن باید به گونه ای باشد که بالاتر از گذشته به نظر برسد و چیزی جدیدتر و برتر از همیشه را برای رو کردن به دنیای این ورزش داشته باشیم و کلاس کارمان بالاتر از گذشته جلوه کند. با این حساب و با این نگاه نتایج حاصله ما در المپیک پکن و این که می بریم یا می بازیم، اهمیت نخست را ندارد و در درجه و اولویت نخست قرار نمی گیرد. از نظر من اگر حضور ما در المپیک ۲۰۰۸ باعث ارتقای سطح بازی مان شود و با چنان توشه ای بتوانیم در مسابقات آسیایی بر سکوهای ارشد بایستیم، سرمایه گذاری مان جواب داده است و در غیر این صورت از المپیک بدون ره توشه لازم بازگشته ایم. حسن اضافی درخشش در مسابقات قاره ای کسب مجوز حضور در دوره بعدی (۲۰۱۰) در رقابت های بسکتبال قهرمانی جهان است و نیل به چنین چیزی ثابت خواهد کرد که کارمان را درست انجام داده ایم.

● نوعی پیروزی

با این اوصاف ترومن معتقد است که حتی حضور صرف در المپیک نیز نوعی برد بزرگ برای بسکتبال ما است و در آن جا چیزی برای از دست دادن نداریم و با این اوصاف اگر خوب بازی کنیم و شخصیت بسکتبال مان را ارتقا بخشیم، به هدف زده ایم. اما خود ترومن نیز معترف است که حتی اگر هدف اصلی مان کسب نتیجه و پیروزی در المپیک نباشد و تنها حضوری محترمانه را بطلبیم و در پی تثبیت و ارتقای ارزش های فنی مان باشیم باید در ماه های باقی مانده بسیار منظم و قوی و کم اشتباه کار و تمرین کنیم و برنامه داشته باشیم. حسن دیگر کار ترومن و باورهایش این است که از حالا هیچ دری را به روی ورزشکاران و کاندیداهای عضویت در تیم اعزامی به پکن نبسته است و اعتقاد دارد هر کس در فاصله پس از تعطیلات لیگ برتر بسکتبال تا شروع المپیک خوب و موثر و زیاد تمرین کرد و دوام بیشتری داشت و فزون تر با کارهای تاکتیکی کنار آمد، قابلیت و استحقاق اعزام به المپیک را خواهد داشت و نباید از این حق محروم بماند.

● فاصله ای زیاد

ترومن به عنوان مربی هوشمندی که تیم ملی بسکتبال را در سال گذشته میلادی برای اولین بار قهرمان آسیا کرد یک هشدار هم برای بسکتبال کشور داد و معتقد است فاصله بین ۶ تیم بالای جدول لیگ این ورزش را با ۶ تیم بعدی بیش از حد است و این مساله، اصل مهم رقابت را در این لیگ کاهش می دهد و ضرر های آن طبعا به کل بسکتبال کشور می رسد. از طرف دیگر تعداد ناکامی مسابقات هر تیم در لیگ بسکتبال کشور نیز از نظر ترومن نیز باعث لطمه خوردن به روال کار بازیکنانی می شود که باید با رقبایی بجنگند که برخی از آنها مسابقات لیگ شان ۷۵ بازی را برای هر تیم در بر دارد، اما برای ما یک سوم آن نیز فراهم نمی آید. ترومن دقیقا به همین خاطر ۲۵ مسابقه تدارکاتی را برای تیم ملی در راه المپیک تقاضا کرده است که هر چند می دانیم برخی از آنها سر نخواهد گرفت، اما رویارویی دوستانه با حریفانی که پیشتر هرگز به سمت ما میل نداشتند و حالا خود از ما دعوت می کنند باعث ارتقای تیم اعزامی ما و به تبع آن افزایش امیدهایمان در پکن می شود. این که این امر در نهایت ما را در المپیک در جایگاهی قابل قبول خواهد نشاند یا خیر، مساله ای مجزاست ولی از حالا مسلم است جنگ و رقابتی انتظار بسکتبال ما را می کشد که نظیرش را هرگز ندیده ایم و شاید فقط ترومن با دید حرفه ای خود بتواند ما را نسبت به نتایج آن خوشبین سازد.

وحید رسولی