دل پیرو واقعیت فوتبال

الکس دل پیرو بارها گفته بود, همیشه آرزوی شب هایی نظیر آن را داشته و البته همه می دانیم که دفعات زیادی رؤیاهای این چنینی او به حقیقت پیوسته اند

الکس‌دل پیرو بارها گفته بود، همیشه آرزوی شب‌هایی نظیر آن را داشته و البته همه می‌دانیم که دفعات زیادی رؤیاهای این چنینی او به حقیقت پیوسته‌اند.

الکس که ۱۰ سال پیش به خاطر آن مصدومیت لعنتی یک بازیکن تمام شده به نظر می‌رسید، امروز یکی از آماده ترین بازیکنان دنیاست که همه نگاهها را به سوی خود جلب کرده است. فقط برنابئو نبود که برای او کف زد. امروز همه دنیا پینتوریکیو را تحسین می کند. ستاره‌ای که جهانیان در حسرت او هستند و به ایتالیا که چنین پدیده‌ای را در فوتبال خود حفظ کرده، غبطه می‌خورند. پدیده‌ای که در آلمان و در جریان جام جهانی ۲۰۰۶ هم ارزش‌هایش را نشان داده بود.

دل‌پیرو در همه جا و تقریباً در همه ورزشگاه‌های بزرگ دنیا گل زده است. ۲۴۹ گل در ۵۷۳ بازی با پیراهن یووه گویای این واقعیت است. ضمن اینکه نباید گل‌های او را با پیراهن لاجوردی تیم ملی از یاد برد. فقط برنابئو دراین کلکسیون کم بود که آن هم چهارشنبه فتح شد تا حتی برند شوستر هم جزو حامیان او قرار گیرد. اما چه کسی باور می کند، سال ۲۰۰۸ بهترین و موفق ترین فصل فوتبال کاپیتان یوونتوس باشد. سالی که هنوز تمام نشده، سالی که شاید در قیاس با سالهایی که الکس جوان پرچم‌دار اصلی یوونتوسی بود که در اروپا قدرتی بی همتا به شمار می‌رفت، اصلاً به چشم نمی‌آید. ولی این عین واقعیت است.

پینتوریکیو بهترین فصل تمام دوران فوتبال‌خود را سپری می‌کند، فصلی که تازه در آغاز آن قرار گرفته است. اگر تمام سال‌های خورشیدی فوتبال دل پیرو را درنظر بگیریم و با آماری که او از ابتدای سال ۲۰۰۸ تا امروز از خود بر جای گذاشته، مقایسه کنیم، به یک حقیقت آشکار می‌رسیم و آن اینکه الکس دل پیرو به مراتب از روزهای جوانی خود سرحال تر و قبراق تر است.

سال ۲۰۰۲ که دوره دوم عصر لیپی در یوونتوس بود،‌دل پیرو ۲۴ گل با پیراهن تیمش به ثمر رساند. ۱۷ گل را در رقابت‌های باشگاه‌های ایتالیا و چهار گل دیگر را در لیگ قهرمانان ثبت کرده بود و در سوپرجام ایتالیا دو بار و در جام حذفی هم یک بار موفق به گلزنی شده بود. ۲۰۰۲ الکس استثنایی بود. همه فکر می‌کردند که آن هنرنمایی، بهترین نمایش ممکن از قهرمانی است که به سالهای آخر فوتبالش نزدیک می‌شد؛ ولی این فقط یک خیال واهی بود.

امروز و در فاصله ۶ سال از آن تاریخ، دل پیرو یک بار دیگر با آن رکورد استثنایی برابری کرده و هنوز دو بازی دیگر از مرحله گروهی لیگ قهرمانان را در اختیار دارد و با ۷ بازی دیگر در رقابتهای سری A حتی می‌تواند آن رکورد را هم بشکند. اتفاقی که به طور حتم خواهد افتاد و الکس می تواند در عین حال دویست و پنجاهمین گلش را با پیراهن یوونتوس راهم به ثمر رساند. در سال ۲۰۰۸، کاپیتان بیونکونری بیست و چهار گل به ثمر رسانده است. شانزده گل در رقابتهای سری A، چهار گل در لیگ قهرمانان، سه گل در جام حذفی و یک گل در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان مقابل آرتمدیا.

با آنالیز تمام سالهای فوتبال او و بازدهی دل پیرو در این سالها یک بخش مهم دیگر از فوتبال او بروز می‌کند و آن تداوم این بازدهی بالا در سه سال اخیر است. او در سال ۲۰۰۶ با ۲۱ گل، سال ۲۰۰۷ با ۲۲ گل و سال ۲۰۰۸ با ۲۴ گل تا امروز یک رکورد بی نظیر از خودش برجای گذاشته که برای بازیکنی در سن و سال او فوق العاده است. نبوغ غیرقابل انکار فوق ستاره یوونتوس که فصل ۱۹۹۳ برای اولین بار در سری A بازی کرد، با اولین گلش در همان بازی که مقابل رجینا بود، برای همه مشخص شد. او فصل بعد از آن در ۱۹ سالگی پله های ترقی را پشت سر گذاشت و ۱۰ گل برای یوونتوس ثبت کرد و در سال۱۹۹۵ این تعداد گل را به عدد ۱۳ رساند.

اگر در پایان سال ۱۹۹۶ این آمار گلزنی ۱۳ بود، دل پیرو با جهشی خارق العاده در سال ۱۹۹۷ آن را به ۲۲ رساند. مصدومیت ناباورانه او در اودینه در هشتم نوامبر سال ۱۹۹۸ یک روز قبل از تولدش، شروع کابوسی بود که مدتها روی زندگی حرفه ای الکس سایه انداخت. دل پیرو تقریباً یک سال از میادین دور بود و به سختی توانست خودش را در یوونتوس آنچلوتی پیدا کند. تا اینکه فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ از راه رسید.

آنچلوتی واقعاً برای او زیاد صبر کرد شاید برای اینکه می‌دانست دل پیرو فقط در صورت بازی کردن می‌تواند همان دل پیرو سابق شود. مربیان اندکی در دنیا حاضرند چنین کاری برای بازیکنانشان انجام دهند بخصوص اینکه الکس در آن سال از آن بازیکن همیشگی فاصله زیادی داشت. ولی این صبر زیاد بی ارزش نبود. امروز که تولد سی و چهار سالگی دل پیرو است هنوز در مورد هنرنماییهای او که آخرین آنها را چهارشنبه گذشته در سانتیاگوبرنابئو شاهد بودیم حرف می‌زنیم. دل پیرو هنوز تمام نشده است. باید به او اعتماد داشت. برای اینکه دل پیرو خود فوتبال است.