خوزه مورینیو و جنجالی تازه عشق بی عشق

برای خوزه مورینیو فقط یك چیز اهمیت دارد, بردن جام ها برای او اهمیت ندارد كه مردم دوستش دارند و یا نسبت به او احساس نفرت می كنند

تا زمانی كه تیم های تحت رهبری او قهرمان می شوند، او اصلاً نگران برداشت و دیدگاه دیگران نسبت به خود نیست.«من به لندن نیامده ام تا مردم عاشقم شوند! من آمده ام تا چلسی را قهرمان كنم. عشق، بی عشق. هرچه دوست دارید، راجع به من بگویید. هیچ فشاری به من وارد نخواهد شد. من كار خودم را می كنم. روزی كه هواداران چلسی و یا هیات مدیره باشگاه مرا نخواهند، همان موقع خواهم رفت. خودتان را خسته نكنید. شما نمی توانید مرا تحت فشار روحی قرار دهید تا زودتر از آن بروم. به هیچ شكلی هم نمی توانید. من جام دارم. پول هم دارم و می توانم بدون شغل فعلی ام در چلسی هم زندگی ام را بگذرانم.»با این حال دردسر از زندگی مورینیو خارج و دور نبوده است. یكشنبه شب این هفته وقتی بازی فینال جام اتحادیه فوتبال انگلیس در میله نیوم كاردیف جریان داشت، به محض اینكه ضربه اشتباهی استیون جرارد كاپیتان لیورپول بر تور دروازه بوسه زد و چلسی پس از مدتی تلاش از این طریق از باخت رهایی یافت، مورینیو باز هم نتوانست خودش را كنترل كند و بلافاصله به سمت سكوهای محل استقرار هواداران لیورپول رفت و انگشت اش را به نشانه دعوت آنها به سكوت، بر روی لب هایش گذاشت.پلیس های مستقر در ورزشگاه و داور این حركت را حمل بر تحریك تیم رقیب كردند و بلافاصله حكم اخراج او صادر و مورینیو مجبور شد ۴۰ دقیقه باقی مانده از مسابقه (با احتساب وقت اضافی) را در تونل ورزشگاه و از تلویزیون ببیند. با این حال مورینیو چهار روز پس از واقعه هنوز هم مدعی است كه آن كار را نه برای توهین به هواداران لیورپول بلكه به عنوان یك هشدار به رسانه ها انجام داده است. «من با آن كارم می خواستم به خبرنگاران بگویم كه آرام باشید. قلم هایتان را غلاف كنید! فقط ۱۰ دقیقه از بازی باقی مانده بود اما آنها قبل از مسابقه ما با لیورپول نیز حكم شكست ما را صادر كرده بودند و كار ما را تمام شده می دانستند. دو باخت قبلی مان در برابر نیوكاسل (جام حذفی انگلیس) و بارسلونا (جام قهرمانان اروپا) آنها را به این باور رسانده بود كه ما عصبی شده ایم و دیدارهای بعدی و جام های باقی مانده را نیز خواهیم باخت. باید صبر می كردند و بعداً حرف می زدند. اگر مطبوعات فكر می كنند كه می توانند من و تیم را از پای درآورند، اشتباه بزرگی كرده اند. امكان ندارد این اتفاق بیفتد.»عجیب بود كه اخراج مورینیو از لب خط و پس از آن حركت «ساكت باش» خطاب به لیورپولی ها، نه توسط داوران بلكه به وسیله پلیس ها صورت گرفت.

• قواعد انگلیس

«من در عمرم و در هیچ جا ندیده بودم كه عذر یك مربی را پلیس ها بخواهند. آنها بروند سكوها را آرام نگه دارند. آنان را چه كار به وقایع و مسائل فنی داخل زمین؟ نمی دانم. شاید هم در انگلیس رسم است كه این كار را بكنند. بنابراین بهتر است خودم را با وقایع و مسائل مرسوم در اینجا وفق بدهم. هرچه باشد در انگلیس زندگی می كنم و باید قواعد اینجا را رعایت كنم.»وقتی جام را اهدا می كردند و جشن مردان چلسی دایر شده بود، فقط دیدیه دروگبا (زننده گل دوم چلسی) بود كه به فكر افتاد به تونل برود و مربی تیمش را به جمع و به میان نفرات تیم بیاورد تا او هم در شادی آنها شریك باشد. او هم آمد و پس از لحظاتی همه دیدند كه به سمت تماشاگران دست تكان می دهد. اما دقیقاً كدام سمت؟ «هیچ جا. همسرم روی ردیف اول سكوها نشسته بود. من برای او دست تكان می دادم.»آنچه برای مورینیو تحت هیچ شرایطی قابل پذیرش نیست، مخالف خوانی مطبوعات با تیم او است. «از نظر من رسانه ها هر كاری از دست شان برای تضعیف تیم ما برمی آید انجام می دهند. آنها می خواهند نظم ما را به هم بریزند. نوشته اند كه منچستر یونایتد فاصله اش را با ما به ۶ امتیاز كاهش داده است. مگر ما با وست برومویچ بازی كرده ایم؟بنویسید كه ما یك مسابقه كمتر از منچستر برگزار كرده ایم. شاید این بازی را ببریم. شاید مساوی كنیم و شاید هم ببازیم، اما در حال حاضر اگر فاصله كمتر شده، به این خاطر است كه ما اصلاً بازی نكرده ایم. همین حرف ها است كه مرا ناراحت می كند. مطبوعاتی را می گویم كه هنوز كار تمام نشده، رای و حكم می دهند.» مطبوعات مورد اشاره مورینیو هنوز رای خود را راجع به مسابقه حیاتی هفته آینده تیم او با بارسلونا در دیدار برگشت مرحله یك هشتم نهایی جام قهرمانان اروپا اعلام نكرده اند. اما اگر فضای پرتنش و سنگین این بازی را مبنا قرار دهیم، باز جنجال تازه ای در پیش است.