لنز تماسی چیست؟

▪ تنوع وسیع لنزهای موجود
اگر می خواهید از لنز تماسی استفاده کنید، چند انتخاب در پیش رو دارید:
ـ لنزهای سخت: این لنزها توسط کمتر از یک درصد افرادی به کار می رود که از لنز تماسی استفاده می‌کنند. این لنزها از پلاستیک سخت ساخته شده‌اند و دید واضح و دقیقی ایجاد می کنند. اما استفاده از این لنزها، اکسیژن رسانی به قرنیه را دشوار می‌کند و در نتیجه به جای اینکه اکسیژن خون از میان قرنیه عبور کند، از اطراف آن می‌گذرد.
تطبیق‌یافتن با این لنزها از سایر انواع لنزها دشوارتر است و غالباً عادت کردن به آنها به چند روزی زمان نیاز دارد. امروزه لنزهای سختی که به اکسیژن اجازه عبور نمی‌دهند، تقریباً دیگر به کار نمی‌روند.
ـ لنزهای نرم روزانه: این لنزها از جنس پلاستیک پلیمری نازکی است که با شکل چشم شما همخوانی دارد.
برخلاف لنزهای تماسی سخت، لنزهای نرم به اکسیژن - که برای سلامت قرنیه ضروری است - اجازه عبور می‌دهند.
این لنزها از لنزهای سخت و یا لنزهای انعطاف ناپذیری که به اکسیژن اجازه عبور نمی‌دهند، انعطاف پذیرتر بوده و شخص از همان ابتدا احساس راحتی بیشتری خواهد کرد. زمان تطبیق یافتن با این لنزها کوتاه‌تر است و بهتر بر روی قرنیه قرار می‌گیرند و برای فعالیت‌های ورزشی و زندگی پرتحرک مناسب‌تر هستند.
انواعی از لنزهای نرم که به لنزهای توریک مشهورند، در تصحیح موارد خفیف تا متوسط آستیگماتیسم به کار می‌روند.
لنزهای نرم به اندازه لنزهای سخت یا لنزهایی که در برابر اکسیژن نفوذپذیر هستند، دوام ندارند، اما از لنزهای نرم یک بار مصرف بیشتر عمر می‌کنند. این لنزها برخی مشکلات بینایی مانند درجات شدید آستیگماتیسم را تصحیح نمی‌کنند.
لنزهای نفوذپذیر غیرقابل انعطاف (RGP): این لنزها از پلاستیک سخت با سوراخ هایی ساخته شده اند که نسبت به لنزهای نرم، حتی اجازه عبور مقادیر بیشتر اکسیژن را می دهند. این لنزها در تصحیح طیف گسترده ای از مشکلات بینایی بسیار عالی عمل می کنند و پس از گذراندن دوره تطابق، کاربرد آنها برای اغلب افراد، آسان خواهد بود.
مراقبت از لنزهای RGP آسان بوده، کمتر از لنزهای نرم سبب عفونت می شوند و بیشتر از آنها هم دوام دارند. همچنین نسبت به لنزهای نرم، دید واضح تر و بهتری ایجاد می کنند. از معایب این لنزها یکی این است که باید همیشه بر روی چشم باشند و دیگر اینکه راحت تر از مرکز چشم لیز می خورند و به کناری می روند.
ـ لنزهای یک بار مصرف: این لنزها در انواع یک روزه و یا طولانی تر وجود دارند. بسته به نوع و چگونگی مراقبت از آنها، می توان برای یک روز تا سه ماه - در ساعات بیداری - قبل از دور انداختن، از آنها استفاده کرد.
رایج ترین توصیه در مورد زمان تعویض لنز، پس از دو هفته است. مزایای این لنزها مانند سایر انواع لنزهای نرم است. اما از آنجایی که لنزهای یک بار مصرف معمولاً قبل از رشد میکروب و یا افزایش پروتئین به دور انداخته می‌شوند و از لنزهای روزانه نازک تر بوده و منافذ بیشتری برای عبور اکسیژن دارند، کاربرد آنها از لنزهای نرم معمولی ، آسان تر است.
معایب این لنزها مشابه لنزهای نرم معمولی است، گرچه لنزهای یک بار مصرف شکننده تر بوده و کار با آنها دشوارتر است. لنزهای یک بار مصرف باید هر روز تمیز و ضدعفونی شوند. حتی زمانی که مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، باید حداقل هفته ای یک بار تمیز و ضدعفونی شوند.
ـ لنزهای طولانی مصرف: اینها لنزهای نرمی هستند که می توانند برای بیش از ۲۴ ساعت به طور مداوم روی چشم باقی بمانند. این لنزها به گونه ای طراحی شده‌اند که حتی در زمان خواب هم اکسیژن قرنیه را تامین می‌کنند و قبل از درآوردن از چشم و تمیز کردن می‌توانند تا یک هفته بر روی چشم باقی بمانند.
اخیراً لنزهای طولانی مصرف جدیدی را مورد تایید قرار گرفته‌اند که می‌توانند هم روزها و هم شب‌ها به مدت سی شبانه روز به کار روند. این لنزهای جدید از هیدروژل سیلیکون ساخته شده‌اند که نسبت به لنزهای یک بار مصرف معمولی اجازه عبور مقدار بیشتری اکسیژن را می‌دهند.
اما استفاده از لنز در زمان خواب - حتی اگر لنز طولانی مصرف باشد- شانس عفونت قرنیه را بالا می برد. مطالعات نشان می دهد که خطر عفونت و سایر مشکلات با بر چشم داشتن لنز در زمان خواب، تا ده برابر افزایش می یابد. به نظر من به خطرش نمی‌ارزد.
هنوز خیلی زود است که در مورد بی خطر بودن کاربرد لنزهای سیلیکون هیدروژل در زمان خواب برای مدت طولانی قضاوت کنیم. همه انواع لنزهای طولانی مصرف هم یک بار مصرف هستند.
▪ تصحیح دوکانونی (Bifocal Correction): سه نوع انتخاب مختلف برای تصحیح دید دوکانونی وجود دارد. یکی تجویز لنزهایی که دارای دو قدرت متفاوت - برای دید نزدیک و دید دور- هستند، مانند عینک های دوکانونی. لنزهای تماسی دارای این خاصیت به دو شکل "تبدیل‌کننده" (translating) یا "همزمان" (Simultaneons) در دسترس هستند.
در لنزهای تبدیل‌کننده بخش برای دید نزدیک یا مطالعه سنگین‌تر است بنابراین در پایین چشم قرار می‌گیرد و هنگامی که به پایین نگاه می‌کنید تا مطالعه کنید از میان آن می‌‌بینید.
این نوع لنزها تنها به صورت لنزهای RGP موجودند. در لنزهای "همزمان" که چندکانونی هم نامیده میشوند، نور همزمان از بخش های مربوط به دور و نزدیک لنز عبور می‌کند و مغز است که قدرت لازم برای هر وظیفه بینایی را انتخاب می‌کند. لنزهای همزمان هم به شکل RGP و هم به صورت لنز نرم در اختیار هستند.
یک انتخاب دیگر برای تصحیح دوکانونی بینایی روش "تک بینایی" (monovision) است که در آن لنزی را با قدرت لازم برای دید نزدیک به یک چشم و لنز دیگری با قدرت لازم برای دید دور به چشم دیگرش می‌زند. مغز در اغلب موارد خود را با این وضع سازگار می‌کند و بسیاری از افراد با این دید ترکیبی ناشی از هر دو چشم احساس راحتی می‌کنند. بالاخره روش سومی را که می‌توانید انتخاب کنید شکل تغییریافته روش تک بینایی است.
این شیوه شامل به چشم زدن یک لنز تماسی دوکانونی یا چندکانونی، یک چشم و یک لنز تک- دیداری (Single-visual) (غیر دوکانونی) به چشم دیگر است. ممکن است در چشم غالبتان یک لنز برای تصحیح دید دور و یک لنز دوکانونی یا چندکانونی در چشم مغلوبتان بگذارید.
هر دو چشم را می توان برای دید نزدیک و مطالعه مورد استفاده قرار داد، اما تنها یک چشم را برای دید دور می‌توان به کار برد. این حالت ممکن است انتخاب مناسبی برای شما باشد در صورتی که مدت زیادی را جلوی کامپیوتر می گذرانید. روش تک‌بینایی و تک‌بینایی تغییریافته با هر دو نوع لنز RGP و لنز نرم در دسترس است.

منبع : همشهری آنلاین