شایع ترین آسیب های ورزشی در فوتبال

هر رشته ورزشی نم ای ویژه ای از آسیب ها را نشان می دهد . اکثریت آسیب های فوتبالیست ها شالم آسیب های نسج نرم ( تاندون و عضله ) و مفصلی هستند.
کوفتگی ها، پیچ خوردگی ها( به ویژه درمچ پا) و کشیدگی های عضلانی ۷۵ کل آسیب ها را شامل می شوند . ایین آسیب ها غالبا در اندام تحتانی رخ می دهند، که تقریبا ۶۰ یا بیشتر از کل آسیب های فوتبال را شامل می شوند .
مفاصلی که اغلب اوقات درگیر می شوند زانو و مچ پا هستند . البته ورزش فوتبال مصون از آسیب های تنه، سر و اندام فوقانی نیست.
آسیب کمر ممکن است در مقایسه با آسیب عضلانی اندام تحتانی بیشتر به دور ماندن ورزشکار از صحنه رقابت ها منتهی شود، آسیب صورت می تواند در اثر برخورد آرنج یا سر بازیکن حریف در نبردهای هوایی عارض شود. ضربه مغزی در مورد آخر یک خطر محسوب می شود. برخی آسیب ها باعث بروز تغییراتی در قوانین باز ی اجرای آنها توسط داور شده اند.
▪ آسیب ها از نظر علت پدید آورنده
ـ آسیب های مستقیم : از آنجا که فوتبال یک ورزش پر برخورد است ، غالب اوقات ضربه مستقیم به فوتبالیست ها اصابت می کند .
مثلا در طی تکل بازیکن حریف یا در اثر تصادم با یک بازیکن دیگر. این ضربات به آسیب های کوفتگی (پارگی عروق خونی داخل نسوج نرم که به تشکیل هماتوم می انجامد) یا شکستگی های استخوان منتهی می شوند.
ـ آسیب های غیر مستقیم : این آسیب ها از نیروهایی که در یک ساختار عضلانی اسکلتی در طی فعالیت ایجاد می شوند، ناشی می شوند.
آسیب ممکن است در عضلات تاندون ها، رباط ها ، مفاصل و استخوان ها مشاهده شود. این نوع از آسیب غالبا در ابتدا یا انتهای بازی و به خاطر گرم نکردن به میزان کافی ، انعطاف پذیری ضعیف یا خستگی عارض می شود.

منبع : روزنامه ایران ورزشی