باغچه بیمار ما

● نگاهی به نمایش «باغچه» در بخش دانش آموزی
من. این کلمه ای است که به همراه منیت در تمام نمایش «باغچه» مورد انتقاد نویسنده قرار گرفته است. نمایشی که به وسیله دانش آموزان سال سوم راهنمایی شهرستان ورامین، به جامعه بسیار انتقاد کرده است. در این نمایش که از نظر داستانی سیر مشخصی را دنبال نمی کرد، باغچه که نمادی از دنیا و جامعه ماست، مریض نامیده می شود که علت آن منیت هاست. در این جامعه، برخی خیابان ها به ندرت تمیز می شوند، معلمان مشکلات بسیاری داشته و به همین خاطر از آموزش به دانش آموزان غافل هستند، روابط میان انسان ها و حتی همسران به هم ریخته است. اما از همه این ها مهم تر، در این جامعه، در این باغچه، مردم به وضع خودشان و جامعه‌شان بی توجه هستند.
این باغچه را هرکس هرجوری دلش می خواهد بیل می زند، و در این جامعه مریض، که همان باغچه است، کسانی که توانایی مدیریت ندارند مدیر می شوند، در حالی که همین مدیران با قرار گرفتن در جایگاه مناسب خود و با همکاری با یکدیگر می توانند در پیشرفت و سعادت جامعه کمک کنند. تا این که در داستان، راوی، که نمادی از شخص آگاه است، وارد شده و شروع به دعوت برای نجات باغچه می کند. در واقع هدف اصلی این نمایش بیان همین نکته است. این نمایش، تنها راه نجات این باغچه و این جامعه را کنار گذاشتن منیت ها و دوستی و همکاری می داند.
در این نمایش که در کانون توحید واقع در میدارن راه آهن برگزار می شد، بازیگران این نمایش، به نسبت سنشان بازی قابل قبولی را ارائه کردند. بازیگرانی که به گفته کارگردان نمایش، از روستا انتخاب شده بودند و تفهیم آن ها برای اجرای نقش هایشان کاری دشوار بوده است. در کنار این مشکلات، نبود بودجه و امکانات کافی هم معضلی بوده که این گروه نمایشی مانند سایرین دچار آن بود. به نحوی که کارگردان این نمایش در این خصوص چنین گفت: «در صورتی که پول کافی در اختیار داشتم، کاری اجرا می کردم که ۴ یا ۵ برابر تماشاگر را تکان بدهد.»
البته احتمالاً این حرف کارگردان بی توجه به جمعیت حاضر در سالن بوده است. چرا که در سالن، مانند نمایش «مرگ در می زند» که قبل از این نمایش درهمین سال برگزار شد، تقریباً تماشاگری حضور نداشت که بخواهد از نمایش زیبای «باغچه» تأثیر بگیرد.

منبع : ایران تئاتر