آسمانی

در پشت سرفه های پیدای تو چه پنهان است؟
آیا مقاومت! آن هم هشت سال
آن گاه که عروج تک تک دوستانت را می دیدی
و تنها آرزویت شهادت بود
اما! انگار زمانه خود به تو دلبسته بود
در پی سال ها سکوت تو چه نهفته؟
آن گاه که تک تک آرزوهایت را به بادسپردی
جز شهادت!
و دنیا را وداع گفتی
اما هر بار که پنهانی گریستی
اشکهایت را جز تنهایی شاهدی نبود
بگو به چه می اندیشیدی؟
آیا به فرزندت که بعدها خواهد پرسید چرا؟
چرا باید بخاطر مردمانی که حالا تنها از جنگ اسمی می دانند
تو را جز در کنار کپسول اکسیژن نبیند
نمی دانم! هیچگاه ندانستم
شاید من، من که زمینیم، معنای سکوت توی آسمانی را نمی دانم.

نرگس اسدی.۱۷ ساله.آمل
(عضو تیم ادبی و هنری مدرسه)

منبع : روزنامه کیهان