این است که نمی آید

«این است که نمی آید» از مجموعه شعر معاصر است که در آن اشعار علی عبدالهی شاعر، مترجم و نویسنده بیرجندی گنجانده شده است. در این کتاب ۴۶ شعر کوتاه و بلند با عناوینی چون سکوت میان دو درخت، پرچم سفید، ماسه ها بر کلامم می بارد، تاریکی ریل ها را مسدود می کند و سمفونی جنوب به چشم می خورد.از علی عبدالهی تاکنون مجموعه شعری با نام هی راه می روم در تاریکی ، آهوجان مهمان ماست ترجمه قصه کودکان، اکنون میان دو هیچ مجموعه شعرهای نیچه منتشر شده و آثار دیگری هم از این مترجم و شاعر پر کار در دست چاپ می باشد.شعر زیر با عنوان شیراز یکی از اشعاری است که در این مجموعه دیده می شود و شاعر آن را در ۲۷ آبان ۷۶ در شیراز سروده است.
آن که می ایستد چراغ را می داند
شما بگویید آن که نمی گویند چه می داند؟
تاق نماها، ایوان ها، دریچه ها
وتو-کاریز ما در چاه ات
بن قلعه ای دور!
در یک ساعتی خود می گریی
لب که از لب وا کنی لو می روی
این جا خانه ات نیست!
حافظ، سعدی، نوده های خواجو
و نارنج ها...
کی سکوت هایت را
در چشم ناباوری فرو خواهی کرد
مثل یک میله داغ
بازار وکیل، سرای مشیر
دیروزهای آن بوته وارونه بر سر در تیمچه در عکس
عطرهای رها در بازار
و گوش شگفت از اذان به افق شیراز
پاهایی که جا مانده اند
در تهران
و قراری که نبوده است، هرگز!
نه، حجت تمام نیست
تا به سکوت رشوه می دهی
این است که نمی آید
این است که نمی آید را نشر ثالث با ۲ هزار نسخه و ۱۱۲ صفحه منتشر و در اختیار علاقه مندان به شعر و ادب فارسی قرار داده است.

منبع : روزنامه خراسان