دو نقد از سریال «مرگ تدریجی یک رویا»

مرگ تدریجی یک رویا سعی دارد با نگاهی نو به زنان جامعه امروز، زندگی یک زن نویسنده را به تصویر بکشد و تصویر تازه‌ای از دغدغه‌های زن ایرانی نشان دهد.
اما در این کار به مشکل برمی‌خورد. چرا که مارال عظیمی – شخصیت اصلی مجموعه- با زنان امروزی خیلی فرق دارد. او نمی‌داند در جامعه چه می‌گذرد – با اینکه نویسنده است- و خوب تصمیم نمی‌گیرد و فکر مستقلی ندارد - با اینکه تحصیلکرده است -. و این ضعف‌ها از جذابیت مجموعه کم کرده است.
ضعف دیگر این مجموعه مربوط به خانواده‌ای است که به عنوان قشر فرهنگی و مذهبی معرفی شده‌اند. بازی بازیگران این خانواده آنقدر سرد و بی‌روح و غیرعادی است که بیننده‌ها را دچار خستگی می‌کند.
با این همه نمی‌توان از تیتراژ، تصویربرداری و تدوین نو این مجموعه و بازی خوب بعضی از بازیگران از جمله ستاره اسکندری چشم‌پوشی کرد.
راضیه چنگیز نائین از اصفهان
● سیاه،‌ سفید‌، خاکستری
این مجموعه تلویزیونی تقابل دو خانواده با فرهنگ‌های مختلف را به تصویر کشیده است. خانواده حامد خانواده سنتی و مذهبی است و خانواده‌ مارال خانواده‌ای بی‌اعتقاد است.
شخصیت‌ها در این مجموعه سه‌دسته هستند؛ دسته اول شخصیت‌های سفید داستان هستند که شامل حامد و خانواده‌اش می‌شود. دسته دوم شخصیت خاکستری داستان یعنی مارال است و دسته سوم شخصیت‌های سیاه داستان است که شامل ساناز (خواهر مارال) و دوستان او می‌شود.
موضوع این مجموعه جنگ بر سر حفظ اعتقادها و ارزش‌هاست که موضوع خوب و مهمی است و در کمتر مجموعه‌ای به آن پرداخته شده است.
مهدی اصل‌زارع از اصفهان

منبع : همشهری آنلاین