جنگ هسته ای پنهانی آمریکا

بر مخالفت شدید دولت جورج بوش با برنامه هسته ای تهران تأكید كرد نكته حائز اهمیت این است كه اخیراً افشاگری هایی در مورد برنامه های توسعه سلاح های هسته ای آمریكا صورت گرفته است.هنگامی كه بوش در نوامبر ۲۰۰۴ دوباره به سمت ریاست جمهوری آمریكا انتخاب شد، بسیاری از متخصصان كنترل سلاح ها از این كه دولت وی پیشرفت های سریعی برای دستیابی به یك سیستم دفاع موشكی ملی و مدرنیزه كردن زرادخانه هسته ای این كشور به عمل آورده به وحشت افتادند ولی چیزی كه موجب حیرت آنها شد این بود كه بعد از انتخابات موانع زیادی در برابر پیشرفت در این دو زمینه ایجاد شد. اولاًً با توجه به هزینه های سنگین جنگ در عراق اخباری مبنی بر تعویق افتادن یا لغو تعدادی از پروژه های نظامی تكنولوژی پیشرفته كه برنامه های مربوط به دفاع موشكی از قبیل به كارگیری لیزرهای هوایی به گوش رسید. ثانیاً آمریكا تصمیم گرفت كه بودجه مربوط به چهار برنامه سلاح های هسته ای را قطع كند. این برنامه ها به گونه ای طراحی شده بود كه انجام آزمایشات هسته ای را آسان تر كند. این طرح ها به ترتیب عبارت بودند از تأسیس كارخانه برای تولید كلاهك های هسته ای، احداث طرح های پیشرفته برای انواع جدید سلاح های هسته ای، طراحی و توسعه سلاح های هسته ای تخصصی به منظور تخریب هدف ها در اعماق زمین. گزافه گویی های عجیب در مورد انبار ذخایر هسته ای
طرح نهایی كه بعد از پایان این برنامه پایه ریزی شده بود، به رسوخ كننده قوی هسته ای در زمین (PNPE) معروف بود و اتخاذ چنین طرحی با توجه به ادعاهای مقامات رسمی دولت بوش در مورد برنامه های ایران و كره شمالی برای جا دادن سلاح های هسته ای در اعماق زمین بسیار تعجب انگیز است. چندین عامل بر این تصمیم كنگره اثرگذار بود. این عوامل شامل این باور و عقیده بود كه آمریكا به چكمه هایی برای استفاده نظامیان در روی زمین بیشتر از سلاح های هسته ای زیر زمین و انجام معاملات زیركانه در بین افرادی از بخش های مختلف انتخاباتی هستند نیاز دارد. عقاید هوشمندانه بعضی از نمایندگان بر این است كه ایالات متحده نمی تواند در حالی كه خود سرمایه گذاری های سنگینی در زمینه تولید سلاح های هسته ای جدید (PNEP) انجام می دهد كشورهای دیگر را تنها به جرم شروع چنین برنامه هایی محكوم كند. آنها همچنین به این نكته اشاره كردند كه ایالات متحده بیش از آن مقدار سلاح هسته ای كه در مواقع لزوم به آنها نیاز دارد، به این گونه سلاح ها دسترسی دارد و همچنین طرح های یكی از كلاهك های هسته ای قدیمی را به گونه ای تغییر داده و تعدیل كرده است كه به یك سلاح بسیار قوی رسوخ كننده در زمین تبدیل شود. اگرچه زرادخانه هسته ای آمریكا خیلی كوچكتر از این زرادخانه در زمان اوج جنگ سرد نیست، برآوردهای اخیر نشان داده است كه گسترش این زرادخانه به گونه ای است كه حدود ۵۳۰۰ كلاهك هسته ای فعال و ۵۰۰۰ كلاهك هسته ای دیگر در آنچه به نام ذخایر سلاح های مقابله ای معروف است ذخیره شده است كه البته احتمال می رود بخشی از ذخایر خلع سلاح شده است. بسیاری از این سلاح ها قدرت های مخرب شدیدی دارند. كلاهك های ۴۰۰W۸۸ ناوگان موشك های زیردریایی تریدنت هر كدام سه برابر بمب هیروشیما اثر تخریبی دارند. جدیدترین كلاهك رسوخ كننده در زمین B۶۱-۱۱ است كه درواقع نوع دیگری از كلاهك بمب هسته ای جنگی استاندارد B۶۱ است كه قدرت ذوب كنندگی و پوشش دهی اش چندین برابر افزایش یافته است. در اواسط سال های ۱۹۹۰ این كلاهك ها بر روی بمب ها سوار شدند و شكل پیشرفته تری به خود گرفتند و به صورت بمب های مخفی B-۲A درآمدند. در زمان تولید این سلاح تلاش های شدیدی به عمل آمد كه مسأله را این گونه جلوه دهند كه این بمب ها سلاح جدید نیست و تنها یك شكل تعدیل شده یك بمب قدیمی است. این موضوع از این نظر صحت دارد كه سلاح جدید مركز ثقل كلاهك های هسته ای قدیمی و خواص و تركیبات محاسبه شده این كلاهك ها را دوباره به كار می گیرند. البته یك اختلاف كوچك بین این دو موشك وجود دارد و آن تفاوت مثل این است كه موتور ماشین شورولت را بر روی یك قایق ببندیم و بگوییم آن ماشین است نه قایق.
استراتژی مشكوك
هنگامی كه جورج دبلیو بوش قدرت را از بیل كلینتون در سال ۲۰۰۱ گرفت. اكثر مردم فكر كردند كه سیاست محتاطانه كلینتون در خصوص گسترش و توسعه مدرنیزه كردن سلاح های هسته ای كنار گذاشته شود. آزمایشگاه های سلاح های هسته ای قطعاً فشارهای برنامه ریزی شده ای را برای بحث و گفت و گو در مورد برنامه های جدید اعمال كردند و این فشارها باعث شد كه كنگره تصمیم بگیرد بودجه آنها را قطع كند. اگر بخواهیم حقیقت موضوع را بگوییم این امر برای بسیاری از افراد در جامعه كنترل سلاح ها هم غیرمنتظره بود. اخیراً مشخص شد كه این تصمیم گیری به این دلیل بود كه دولت بوش قصد دارد درخواست بودجه جدیدی را به كنگره ارائه دهد. این امر بیشتر نشان دهنده این واقعیت است كه برنامه های طراحی كلاهك های هسته ای با استفاده از خط بودجه كاملاً متفاوتی در حال انجام است. حدود ۱۰۰ متخصص در سه آزمایشگاه سلاح های هسته ای آمریكا: ۱- لارنس لیورمور در كالیفرنیا ۲- لوس آلاموس در نیومكزیكو ۳- سندیا در تگزاس پروژه اولیه ۹ میلیون دلاری را در دست گرفتند. پروژه ای كه قرار است به شكل یك برنامه جامع كه قادر است طرح هایی را برای سلاح های جدید در ۵ تا ۱۰ سال آینده تولید كند گسترش یابد. یك سوال اساسی در این خصوص مطرح است و آن این كه با توجه به سیاست كنگره در این جهت چطور ممكن است برنامه نظارت علمی بر ذخایر هسته ای كه به منظور آرام كردن سروصداها و اعتراضات موجود طراحی شده بر روی تولید سلاح های جدید متمركز شود؟ در موضع موافق این برنامه پاسخ به این سوال خیلی صریح و روشن است. ایالات متحده حداقل از ۱۵ سال گذشته تاكنون تولید سلاح های هسته ای را به طور كامل متوقف كرده است. عمر بسیاری از كلاهك هایی كه در انبارهای ذخیره این كشور قرار دارند خیلی بیشتر از ۱۵ سال است و كلاهك هایی كه تضمینی برای قابل استفاده بودن آنها در صورت لزوم وجود ندارد. در این صورت طرفداران این طرح می گویند: برای حفظ و نگهداری زرادخانه هسته ای در شرایط مطلوب و قابل اعتماد ما مجبوریم كه طرح های جدیدی برای جایگزینی این زرادخانه كهنه و قدیمی تعبیه كنیم. آنها همچنین این گونه استدلال می كنند كه ایالات متحده با تولید سلاح های قوی و قابل اعتماد جدید قادر خواهد بود سلاح های كمتری را به كار گیرد. كارشناسان كنترل سلاح در موضعی مخالف اعتقاد دارند كه ذخایر هسته ای آمریكا كاملاً جدید هستند و برای تولیدات بیشتر می توان از همین طرح ها استفاده كرد و نیازی به هیچ نوع مدرنیزه سازی وجود ندارد. داریل جی كیمبال مدیر اجرایی برجسته گروه انجمن كنترل سلاحها كه مقر آن در واشنگتن است این گونه اظهار داشت: ذخایر هسته ای موجود از نظر استاندارد كاملاً در شرایط مطلوب و قابل اعتماد قرار دارند. بنابراین طرح كلاهك هسته ای جدید و قوی تر یك كار اضافی و غیرضروری است كه به عنوان بهانه ای برای طرح سلاح هایی كه مأموریت نظامی جدیدی دارند به كار گرفته شده است. اشكال عمده مسأله در اینجاست كه دولت بوش با نیرنگ كنگره را بر آن داشت كه بودجه آنها را قطع كند كه این البته جزو برنامه های اصلی سلاح های هسته ای جدید بود. تا برگزاری كنفرانس بررسی مجدد پیمان كاهش سلاح های هسته ای كه در ماه می در نیویورك برگزار می شود اندك زمانی باقی است. با وجود این كه این زمان هنوز نرسیده ایالات متحده بر این امر پافشاری می كند كه ایران حق ندارد كه حتی روند توسعه زیرساخت های هسته ای را شروع كند. ایران را تنها مجاز به ساختن تعداد محدودی سلاح می داند. از نظر جورج بوش كه معتقد است ایران مجهز به سلاح های هسته ای یك قدرت بی ثبات برای جهان به شمار می رود، این نوع موضع گیری یك سیاست معقول محسوب می شود و این سوال برای بسیاری از آمریكایی ها و دیگر مردم جهان مطرح می شود كه آیا خود ایالات متحده نیز از همین مشخصاتی كه به ایران نسبت می دهد برخوردار نیست؟ بسیاری از ایرانیان با دید دیگری به قضیه نگاه می كنند. آنها می پرسند چرا آمریكا از اندازه زرادخانه هسته ای اسرائیل حرفی به میان نمی آورد و آیا زرادخانه هسته ای ایران به اندازه زرادخانه هسته ای اسرائیل است یا خیر؟ دولت بوش قصد دارد برای مقابله با جنگ افزارهای هسته ای ایران ائتلافی را تشكیل دهد. آمریكا برای رسیدن به این هدف باید ابتدا فشارهای زیادی را كه برای پیشرفت و گسترش سلاح های هسته ای به عمل آورده متوقف كند. كنگره آمریكا در جهت نائل شدن به این هدف در ماه نوامبر تصمیماتی اتخاذ كرد. گزارشات اخیر از فعالیت هایی كه در جهت گسترش سلاح های هسته ای آمریكا صورت می گیرد نیز كاری را از پیش نبرد. آنها حمایت های خود را متوجه تحلیلگران سیاسی كه معتقدند ایالات متحده یك موضع افراطی تنها را در مقابل كنفرانس بررسی مجدد پیمان كاهش سلاح های هسته ای به خود گرفته است، كرده اند. این امر نشان دهنده تمایلات یك جانبه گرایانه دولت بوش است ولی با برقراری همكاری های بین المللی می توان مانع سیاست آمریكا در خصوص كنترل تكثیر سلاح های هسته ای شد.

منبع : مجله گسترش صنعت