علائم وقوع یک سکته مغزی

یك لخته كوچك خون موجب مسدود شدن رگ و به این ترتیب مانع از رسیدن اكسیژن كافی به بافت و اعصاب مربوطه شده و سكته مغزی را باعث می‌شود. این عارضه شدید، معمولا به تدریج آغاز می‌گردد و بصورت ناگهانی به وقوع می پیوندد اما با این وجود، علائمی وجود دارند كه توسط آنها می‌توان پیش از وخیم شدن اوضاع، خطر احتمالی را پیش بینی نمود.اینطور به نظر می‌رسد كه بسیاری از سكته‌های مغزی، بی‌مقدمه انجام می‌گیرند زیرا بسیاری از افراد، از انسداد سرخرگها كه در ‪ ۸۵‬درصد موارد به سكته مغزی منجر می‌گردد، بوئی هم نمی‌برند. علت اصلی سكته مغزی، تنگ شدن سرخرگها بر اثر سختی جداره آنهاست. موادی همچون چربی ها، پروتئین‌ها و كربنات كلیسم بر جداره رگها رسوب كرده و جریان خون را دشوار می‌سازند.
اگر یك لخته خون به این بخش تنگ شده سرخرگ برسد، موجب انسداد آن می‌گردد و بدین ترتیب، جریان خون متوقف می‌شود. اگر این اتفاق در یكی از چهار سرخرگ مغزی رخ دهد، عواقب بسیار شدیدی را بدنبال دارد. گردش خون كافی در مغز فرد مزبور انجام نگرفته، بافت مغزی می‌میرد و سلول‌های عصبی از كار می‌افتند. از آنجا كه سلول‌های مغزی تنها بصورت محدود قادر به بازسازی خود هستند، اغلب نتایج چنین سكته‌ای، غیر قابل جبران هستند. پاره شدن یك سرخرگ كه معمولا بر اثر فشار خون بالا بروز می‌كند نیز، تا همین اندازه، برای بدن خطرناك است. یك سكته مغزی می‌تواند منجر به فلجی سیستم ماهیچه‌ای، اختلال در كار مراكز بینائی و سخن گوئی و یا عمل تنفس گردد. بیمارانی كه از این ضربه، جان سالم بدر می‌برند، غالبا برای همیشه از عواقب آن در رنج هستند. بسیاری از سكته‌های مغزی روزها و حتی ماه‌ها پیش از وقوع، اعلام خطر می‌كنند، اما جدی گرفته نمی‌شوند. بی‌حسی در ناحیه پاها، معمولا اینطور تفسیر می‌شود كه شیوه نشستن ما غلط بوده است.
سردرد شدید، به تغییرات آب و هوائی ربط داده می‌شود و در مورد سرگیجه و حالت تهوع گفته می‌شود كه بروز چنین حالاتی در ساعات بامدادی امرغریبی نیست. علائمی كه به سكته مغزی اشاره می‌كنند عبارتند از: فلجی اعضای یك سمت بدن و بروز دشواری‌هایی در بینائی، تكلم و درك مفاهیم. زمانی كه حتی یكی از این علائم بروز می‌كند، باید بلافاصله به پزشك اورژانس اطلاع داد. هنوز هم افراد زیادی به این علائم بی‌توجه می‌مانند. تنها در آلمان هر ساله تقریبا ‪ ۲۰۰‬هزار نفر دچار سكته مغزی می‌شوند. همانند گذشته، این تصور غلط وجود دارد كه سكته مغزی یكی از بیماری‌های مربوط به مسن ترهاست. باید تذكر دهیم كه اگر چه ‪ ۸۰‬درصد از قربانیان سكته، سنی بیشتر از ‪۶۰‬ سال دارند اما حتی ‪ ۲۰‬یا ‪ ۳۰‬ساله‌ها و كودكان نیز می‌توانند به این درد دچار شوند. زمانیكه یك بیمار سكته‌ای به بخش اورژانس انتقال می‌یابد، مسابقه علیه زمان، آغاز می‌گردد. غلب باید ابتدا تشخیص داده شود كه مسدود شدن رگ‌های مغزی یا خونریزی مغزی، علت اصلی سكته بوده است. در صورت خونریزی مغزی باید یك ماده رقیق‌كننده خون بكار گرفته شود. به همین دلیل، عكسبرداری از مغز بیمار توسط دستگاه‌های كامپیوتری اسكن، در این زمینه به پزشكان كمك می‌كند. در صورت وجود یك لخته در سرخرگ‌های مغزی نیز مواد رقیق‌كننده خون بكار گرفته می‌شوند كه البته تزریق آنها باید سه ساعت پس از وقوع سكته انجام گیرد، در غیر این صورت، خون به سوی بافت آسیب دیده جریان می‌یابد. در روش‌های جدیدتر، لوله یا سیم مارپیچی ظریفی بكار گرفته می‌شود كه به درون سرخرگ فرستاده شده و لخته خونی مزبور را از میان می‌برد و گردش خون را بار دیگر ممكن می‌سازد.

منبع : روزنامه جوان