استخدام و مشاغل مبتلایان به صرع

تعدادی از مشاغل وجود دارد كه افراد مبتلا به صرع نمی توانند در آنها استخدام شوند.
این مشاغل عبارتند از: خلبانی هواپیما، رانندگی آمبولانس، رانندگی تاكسی، رانندگی قطار و هرگونه شغلی كه در اداره پلیس، آتش نشانی و ارتش وجو دارد. همچنین بعضی از شغل ها هم وجود دارد كه در صورت وقوع تشنج در هنگام كار، می تواند خطرات زیادی برای فرد ایجاد كند (مثل كسانی كه روی داربست كار می كنند)، بنابراین بهتر است از انجام اینگونه كارها خودداری شود. بعلاوه، مشاغلی هم وجود دارند كه به صراحت در مورد استخدام بیماران به صرع در آنها توضیحی داده نشده اما ممكن است ممنوعیتهایی در آنها وجود داشته باشد (مثل شغل مامایی).
براساس قوانین، افراد مبتلا به صرع باید كارفرمایان خود را از بیماری شان مطلع سازند تا مشخص گردد كه در صورت بروز تشنج، در معرض خطر قرار نخواهند گرفت.
ارزیابی خطرات برای مبتلایان به صرع
یكی از مهمترین ویژگی هایی كه در بیماری صرع وجود دارد آن است كه این بیماری یك ماهیت متناوب دارد. اگر فردی، هفته ای یك بار دچار تشنج می شود (یعنی صرعش خوب كنترل نشده است)، یعنی در عرض یك سال ۵۲ روز تشنج كرده، اما ۳۱۳ روز هم بدون تشنج گذرانده است. بنابراین اهمیت زیادی دارد كه چنین فردی، نگذارد كه این بیماری بر او غلبه كرده و روزهایی را هم كه تشنج ندارد خراب كند. احتیاط بیش از حد، اعمال محدودیت های زیادی و بیخودی برای بیماران مبتلا به صرع، از عوارض ثانویه این وضعیت می باشد كه باید از آن پرهیز نمود. مهمترین خطری كه در صرع وجود دارد، غیر قابل پیش بینی بودن زمان وقوع تشنج ها می باشد، به همین منظور باید از انجام بعضی از اقدامات پرخطر مثل كوهنوردی و غواصی پرهیز نمود (گرچه كوهنوردی همراه با چند نفر و انجام اقدامات احتیاطی را می توان انجام داد). انجام شنا در استخر كاملاً امكان پذیر است اما بهتر است همراه با فرد دیگری كه از بیماری صرع ما اطلاع دارد و می داند در هنگام تشنج چه كارهایی را برای كمك انجام دهد، صورت پذیرد. همچنین ورزشهایی مثل دوچرخه سواری و اسب سواری را نیز می توان انجام داد اما بهتر است كه در هنگام انجام چنین ورزشهایی نیز فرد دیگری همراه باشد و كلاه ایمنی نیز فراموش نشود.
در خانه نیز، اكثر فعالیتها دارای خطرات اندكی می باشد. با این حال با انجام بعضی از اقدامات می توان این خطرات را به حداقل رساند. دوش گرفتن برای مبتلایان به صرع بهتر از رفتن در وان حمام می باشد. در صورت رفتن در وان حمام، لازم است كه وان را زیاد پر از آب نكنیم و سطح آب آن پایین باشد، همچنین به فرد دیگری نیز اطلاع دهیم كه قصد حمام گرفتن داریم. بعلاوه، در حمام را نباید از پشت قفل نماییم. استفاده از مایكروویو نسبت به اجاقهای معمولی ترجیح داده می شود زیرا كاركردن با آنها كم خطرتر است.
افتادن های مكرر برروی زمین و تشنج ها در فردی كه صرعش بخوبی كنترل نشده است می توان باعث وارد آمدن آسیب هایی به سر و صورت شود. اگر این زمین خوردن ها به اندازه كافی طولانی شود می تواند منجر به صدمات مغزی و بروز خراشهایی روی صورت گردد. چنین افرادی (كه تعداد آنها كم نیز می باشد) باید همیشه یك كلاه ایمنی بر سر داشته باشند.

منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران