نسیم ظهور می‌وزد

”آخرالزمان“ اصطلاحی است که طی سال‌های اخیر بارها شنیده‌ایم و هر چه پیش می‌رویم بر کاربرد آن افزوده می‌شود.گر چه آخرالزمان از اعتقادات خاص شیعه و ریشه آن در تفکر اسلامی است، اما منحصر به مسلمانان نبوده و معادل‌های این کلمه، در ادیان دیگر کاربرد وسیع و متنوعی دارد. حتی در مکاتب و مباحث سیاسی غیردینی نیز بحث‌های متعددی راجع به آن صورت گرفته است.آن‌چه که در بین تمامی ادیان و حتی مکاتب غیردینی راجع به ”آخرالزمان“ اشتراک دارد، اشاره به مقطعی از تاریخ انسان است که در آن بشر به عالی‌ترین برنامه و اسلوب اداره زندگی اجتماعی دست‌یافته و به‌وسیله آن فصل نوینی از همزیستی متعالی توام با صلح، آرامش، عدالت و رفاه جهانی را آغاز می‌کند. تأکید ادیان و فرهنگ‌های متأثر از آن بر اجتماع انسان‌ها در قالب ”مدینه فاضله“، ”آرمان شهر“، ”شهر سالم“، ”اورشلیم“، ”اتوپیا“ و غیره دقیقاً مبتنی بر همین اعتقاد می‌باشد. البته یکی از وجوه تمایز اعتقاد به آخرالزمان برپایه ادیان الهی با اعتقاد به این اصل برپایه مکاتب دست‌ساز بشر (مکاتب اومانیستی)، باورهای پیرامون ریشه تأسیس چنین جامعه‌ای است که پیروان ادیان آسمانی، ریشه آن را در ”ظهور منجی آخرالزمان“ می‌دانند و پیروان ایسم‌های منحرف غیردینی، آن را ثمره سیرتکاملی جوامع انسانی دانسته و پایان تاریخ می‌نامند.به هر حال آن‌چه مسلم و انکارناپذیر است، انتظار تمام عالم برای فرارسیدن روز موعود و نجات انسان از پلیدی‌ها و زشتی‌ها و آغاز حکومت صالحان بر کره خاکی است و البته مترقی‌ترین، کامل‌ترین و صحیح‌ترین باور، اعتقاد آخرالزمانی شیعه مبنی بر ظهور امام دوازدهم (عج)، حجت غایب، حضرت ولی‌الله الاعظم (ارواحنا فداه) می‌باشد.شیعیان براساس وعده‌های داده شده از سوی رسول اکرم (ص) و ائمه طاهرین (عج) منتظر تحقق موعد قیام و ظهور قائم آل‌محمد (ع) هستند و برای این انتظار نیز تکالیف و وظایفی دارند. فرهنگ انتظار طی قرون گذشته، نیروی محرکه خیزش‌های بزرگ عدالت‌خواهانه و ظلم ستیز بوده که قیام شکوهمند امام راحل (ره) را می‌توان آخرین آن نامید. از سوی دیگر روایات و متون متعدد، نشانه‌های مختلفی را برای مشخص نمودن احوالات آخرالزمان و اشاره به عصر ظهور ذکر کرده‌اند که این بخش، همیشه مورد توجه خاص و عام بوده است.در سال‌های اخیر مباحث پیرامون فرارسیدن دوره آخرالزمان در میان پیروان ادیان مختلف رشد چشمگیری یافته که اعتقاد به رجعت و ظهور مسیح در سال ۲۰۰۰ میلادی در میان برخی از فرق مسیحی، از آن جمله بود. همچنین اعتقادات بحث‌انگیز مسیحیان انجیلی (مسیحیان صهیونیست)، یهودیان و... و طرح تفکرات جنجالی همچون نبرد آرماگدون (هرمجدون)، تخریب مسجدالاقصی و... از این دسته‌ها است. ارائه عجولانه تزهائی همچون پایان تاریخ، به منظور منحرف نمودن تفکر فطری منجی خواهی نیز دلیل بر رشد همین باور ارزیابی می‌شود. البته هدف این نوشتار پرداختن به این دسته از مطالب نیست و واشکافی آنها نیاز به مباحث مشروح جداگانه‌ای دارد، اما توجه به موارد اخیرالذکر لازم است، تا بدانیم احساس فرا رسیدن آخرالزمان در تمام ادیان شکل گرفته است.آنچه در این‌جا مورد توجه است، باور نزدیک بودن تحقق وعده ظهور مهدی موعود (عج)، در بین اکثریت شیعیان و محبین خاندان عترت (س) است. شواهد و مستندات قابل توجه دلالت بر این امر دارند که این مسئله از حد یک آرزو و امید صرف فراتر رفته و به لطف ذات احدی در حال فرا رسیدن و محقق شدن است. ان‌شاءالله
به‌نظر می‌رسد برای اثبات این مدعا ذکر نکاتی که در زیر می‌آید کفایت کند:
بشارت اول
آیت‌الله ناصری در سخنرانی‌ای در مدینه‌النبی که در رجب سال گذشته صورت گرفته مطالبی را راجع به مبشراتی پیرامون حضرت بقیه‌الله‌الاعظم (عج) بیان کرده‌اند. این مطالب که به نقل از حضرت آیت‌الله العظمی بهجت می‌باشد به این شرح است: ”من خراسان بودم، یکی از دوستان ما که تشرف دارد به محضر حضرت [صاحب‌الزمان (عج)] به منزل ما آمد، از او پرسیدم ”شما تازگی تشرف محضر حضرت داشته‌اید؟“فرمودند: ”بله“، عرض کردم ”راجع به ظهور سؤال نکردید؟“ ”فرمودند که: ”چرا“؛ گفتم که ”حضرت چه فرمودند؟“ گفت: من از حضرت سؤال کردم ”یابن رسول‌الله ظهور چه وقت خواهد بود؟“فرمودند ”نزدیک است“، عرض کردم ”من هم درک می‌کنم ظهور شما را“؟، حضرت فرمودند: ”پیرمردتر از شما هم درک می‌کنند ظهور مرا“ [ان‌شاءالله] آیت‌الله بهجت فرموده بودند: آن پیرمرد که تشرف به محضر حضرت را دارد حدوداً ۶۰ سال سن دارد! سپس آیت‌الله ناصری خطاب به مخاطبان می‌گویند: ”خدا می‌داند زمان ظهور نزدیک است.“
بشارت دوم
حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی فرموده‌اند: ”همان‌طور که برای حضرت مهدی (عج) یک غیبت صغری و یک غیبت کبری است؛ یعنی درست مانند آفتاب [که] وقتی می‌خواهد پنهان شود، ابتدا قرص خورشید پشت افق پنهان می‌شود، ولی هوا نیمه روشن است و کم‌کم این روشنائی برچیده می‌شود و تاریک میظشود، برای ظهورش هم یک ظهور کبری و یک ظهور صغری است؛ مانند موقعی که آفتاب می‌خواهد طلوع کند قرص خورشید هنوز پیدا نشده، اما هوا نیمه روشن است و بعد خورشید دیده می‌شود. مرحله غیبت ایشان در دو مرحله واقع شده است و ظهور ایشان، هم ظهور صغری و هم ظهور کبری دارد.در ظهور صغری توجه مردم به امام زمان (عج) زیاد می‌شود و همه‌جا صحبت از امام زمان (عج) است و جلسات امام زمان (عج) پرشور می‌شود و بحث‌های امام زمان (ع) همه‌جا را می‌گیرد. وضع طوری می‌شود که مردم تشنه و آماده می‌شوند. ما تصور می‌کنیم که در این عصر و زمان، ”ما ان‌شاءالله در بین‌الطلوعین ظهور حضرت مهدی (عج) قرار داریم“. من فراموش نمی‌کنم پنجاه سال قبل موسساتی که به نام مهدی (عج) بود خیلی کم بود و کتاب‌هائی که درباره حضرت مهدی (عج) نوشته شده بود به اندازه امروز نبود و سخن از امام مهدی (عج) به این گستردگی نبود، اگر کسی چهل یا پنجاه سال قبل مسجد جمکران می‌رفت در بهترین شب‌ها ده یا بیست‌نفر بودند، اما الان صدهاهزارنفر در بعضی از شب‌های حساس هستند. ”ما به‌سوی طلوع کبری پیش می‌رویم.“
سپهر دانش