شب قهرمانی ایتالیا

▪ ایتالیا یك - فرانسه یك(در وقت های عادی و اضافی)
▪ ایتالیا ۵ - فرانسه ۳ (در ضربات پنالتی)
شروعی توفانی تر از این برای فینال جام هجدهم متصور نبود. چهل ثانیه بیشتر از شروع این بازی در ورزشگاه المپیك برلین آلمان نگذشته بود كه تیری آنری مهاجم سرشناس تیم ملی فوتبال فرانسه در برخورد با فابیو كاناوارو صخره خط دفاعی و كاپیتان ایتالیا از ناحیه سر مصدوم شد و این بیم را به وجود آورد كه به دلیل گیج و منگ شدن مجبور به ترك میدان شود و این می توانست برای خروس ها كه می خواستند برای دومین بار طی ۳ جام جهانی اخیر قهرمان شوند، یك فاجعه باشد.
اما آنری پس از چند دقیقه به میدان بازگشت تا در همان دقیقه هفتم گل شوكه كننده كشورش را به چشم ببیند و در آن شریك باشد. در این لحظه فلورین مالودا روی توپ عمقی آنری وارد ۱۸قدم شد و در برخورد با ماركو ماتراتزی مدافع وسط ایتالیا به زمین افتاد و هوراسیو الیزوندو داور آرژانتینی مسابقه واقعه را پنالتی دانست.
لحظاتی بعد زین الدین زیدان بزرگ دست به عجیب ترین كار زد. او پنالتی را به شكل «چیپ» زد. توپ به زیر تیر افقی خورد و آن ور خط و بهتر بگوییم داخل گل فرو افتاد و كمك داور با اعلام گل، اندك تردیدهای موجود درباره صحت گل زیزو را زدود. این می توانست بهترین پایان برای هافبك خلاق و ۳۴ساله فوتبال فرانسه باشد كه از قبل اعلام كرده بود در پایان جام بازنشسته می شود. اما حوادث دیگری هم در راه بود. در دیداری كه طبعاً خشن هم بود و كارت زرد هایی را برای زامبروتا از ایتالیا و سانیول از فرانسه در همان ۱۲ دقیقه اول دربرداشت تیم آتزوری وقت چندان زیادی را صرف به تساوی كشاندن این دیدار نكرد.
ساعت دقیقه نوزدهم را نشان می داد كه روی كرنر آند ره آ پیرلو از سمت راست ماركو ماتراتزی به پا خاست تا با ضربه سر دروازه فابین بارتز را بگشاید و اشتباهش روی ضربه پنالتی فرانسه (و همچنین اشتباه دیگری كه در دقایق بعدی داشت و می توانست ایتالیا را صفر- ۲ عقب بیندازد) را جبران و بازی را ۱-۱ كند. در دقایق بعدی نیمه اول با این كه توپ بیشتر در دست ایتالیایی ها بود و فرانسوی ها تا حدی دفاعی بودند، اما سطح بازی تا حدی افت كرد و از ۲۰ دقیقه توفانی آغازین خود فاصله گرفت. با این حال در دقیقه ۳۶ ایتالیا تا یك قدمی زدن گل دوم خود نیز (با شكل و روشی كاملاً مشابه با گل نخست) پیش رفت.
به این ترتیب كه روی كرنر دیگری از پیرلو از سمت راست خط دفاعی فرانسه به رغم دربرداشتن تورام و گالاس یك بار دیگر در زدن توپ های هوایی كم آورد و این بار لوكا تونی به پاخاست و به همان شكل و روش ماتراتزی با سر بر توپ كوفت، اما مهاجم تنومند و بلند قد فیورنتینا و آقای گل فصل پیش «سری A» بداقبال بود، زیرا ضربه سرش برخلاف مدافع اینتر نه بر تور بلكه بر تیر افقی فرونشست و سپس به اوت رفت. به رغم یارگیری شدید دو تیم بر روی نفرات شاخص یكدیگر، برخی هنرهای آنان در دقایق ۲۵ تا ۴۵ فرصتی برای بروز یافت.
چند حركت و پاس دقیق از سوی توتی و پیرلو و چند مانور شجاعانه از زامبروتا و كامورانزی در اردوی ایتالیا و حملات مالودا، آنری و ریبری در اردوی فرانسه كه جملگی از سمت چپ صورت می گرفت و البته هنرنمایی زیدان از این دست حركات بودند.
پس از آنچه در ۱۰ دقیقه اول روی داده بود، یارگیری مدافعان ایتالیا بر روی زیدان شدت بیشتری یافته و از كارایی او در دقایق بعدی كاست. مردان سرزمین چكمه ای مصمم شده بودند كه پس از آن دایره نفوذ و حوزه عمل زیدان را محدود كنند و به تبع آن شریان های ارتباطی آنری، مالودا و ریبری را قطع كنند و این ریبری همانی بود كه به عنوان یكی از پدیده های جام معرفی شده و در بازی های قبلی فرانسه كارهای مهمی را برای این تیم انجام داده بود.
آمار نیمه اول تا حدی حكم به برتری تیم ایتالیا بر فرانسوی های سفیدپوش می داد. به لحاظ تملك توپ ایتالیا ۵۲ درصد به ۴۸ درصد از حریف پیش بود. از نظر ضربات كرنر هم ایتالیای آبی پوش ۲-۴ بر فرانسه سایه انداخته بود و به لحاظ تعداد خطاها نیز ایتالیا با ارتكاب ۹ خطا در قیاس با ۱۱ خطای فرانسه از حریف خود موفق تر عمل كرده بود. البته تفاوت ها در برخی دقایق از این هم اندك تر بود و دو تیم برابر نشان می دادند. ریموند دومنك مربی فكور فرانسه كه در تمام طول این نیمه با گذاشتن دست بر روی چانه اش به صحنه ها با تحیر می نگریست فكری برای سمت چپ خط دفاعی اش نكرد. آنجا كه اریك آبیدال مدافع چپ لیون تیم ملی فرانسه بر اثر هجوم های گروهی زامبروتا و پیرلو تحت فشار قرار گرفته و تا حدی كم آورده بود و عجیب تر آنكه «سیم خاردار» خط میانی فرانسه یعنی زوج ماكلله و ویرا نیز به آن سمت گرایش نیافتند تا از ضعف موجود جلوگیری كنند و منطقه فوق را پوشش دهند.
● تهاجمی ترین بخش
و البته ضعف مركز خط دفاعی فرانسه در زدن توپ های هوایی نیز همان طور كه پیشتر گفتیم مسئله و نقصان دیگری بود كه دومنك برای آن فكری نكرد و در نتیجه هیچ كس تعجب نكرد كه در دقیقه ۵۰ روی یك كرنر دیگر از توتی در سمت چپ، باز هم مدافعان فرانسه سراسیمه شوند و كم مانده بود كه این بار «كاناوارو»ی پیش تاخته به سود ایتالیا گلزنی كند.
در مجموع ۱۵ دقیقه آغازین نیمه دوم از تهاجمی ترین و بهترین اوقات بازی بود و فرانسه هم به جبران خطری كه گفتیم در همین مقطع سه موقعیت خوب بر روی دروازه ایتالیا آفرید. اولی، فرار عالی و تك نفره آنری به درون ۱۸قدم فرانسه بود كه تمام دفاع ایتالیا را به هم ریخت و سپس فرار آبیدال از سمت چپ و پاس او در عرض را آنری خراب كرد و در نهایت فرار مالودا روی پاس عمقی زیدان با برخورد زامبروتا با وی و ایجاد تصور پنالتی (و رد شدن این تصور توسط داور آرژانتینی) بی حاصل ماند.
با این حال بدترین اتفاق در همین مقطع از بازی، نه فرصت های از دست رفته فوق بلكه آسیب دیدن ماهیچه پشت ران ویرا و بیرون رفتن اجباری او از میدان و نصف شدن «سیم خاردار» خط میانی فرانسه و به صحنه آمدن «آلو دیارا»ی كم تجربه و اضافه شدن او به مركز خط میانی فرانسه بود. تعویض هایی كه در دقایقی بعد از آن در تركیب ایتالیا صورت گرفت و البته تغییرهایی كاملاً تهاجمی و شجاعانه بودند.
لیپی یاكوئینتا و د روسی را به جای پروتا و توتی وارد میدان كرد. گل مردود اعلام شده تونی در دقیقه ۶۱ (كه در موقعیت آفساید با ضربه سر دروازه بارتز را گشود) صحنه ای بود كه بلافاصله بعد از این تعویض ها خلق شد، اما در این مقطع از مسابقه توپ در مجموع بیشتر در دست فرانسوی ها بود و حملات سریع آنها نظرها را جلب می كرد.
در آن سوی میدان نیز توتی، د روسی و كامورانزی بیكار نمی نشستند و یك بار هم ضربه آزاد پیرلو با كمترین فاصله از كنار تیر عمودی دروازه بارتز به اوت رفت تا نفس هواداران فرانسه در سینه ها حبس شود و این در دقیقه ۷۵ مسابقه روی داد. آسیب دیدن زیدان از ناحیه شانه در برخورد وی با كاناوارو و ایجاد تصور خروج او از میدان و سپس بازگشت او به میدان پس از چند دقیقه (كه باعث شادی مفرط هواداران وی و تیم فرانسه و حتی گروهی از تماشاگران ایتالیایی شد) و سپس تعویض كامورانزی و آمدن «دل پیرو»ی كهنه كار به جای او آخرین وقایع وقت عادی مسابقه بودند. اما اینها و همچنین توپ های مكرر عمقی زیدان نیز نتیجه را عوض نكرد و بازی ۱-۱ باقی ماند تا وقت اضافی لازم آید و صبر میلیون ها میلیون تماشاگر در سراسر جهان (ازجمله ۷۲هزار نفر در ورزشگاه المپیك برلین) برای تماشای سیمای تیم فاتح هجدهم حداقل ۳۰ دقیقه دیگر استمرار یابد.
● خروج آنری و اخراج زیزو
وقت اضافی اول با همان فضای نیمه دوم مسابقه شروع شد. به این ترتیب فرانسه باز قدری تهاجمی تر از رقیب بود و ایتالیا در درجه اول چشم به مهار رقیب و سپس ضدحملات داشت. فرانسه امیدوار بود كه در این مقطع از دیدار كه حساسیت ها به اوج خود رسیده بود آنری جرقه بزند و یا پاس های عمقی زیزو كارساز واقع شود و ایتالیا نیز امیدوار بود كه پاس های بلند «د روسی» و یا فرارهای دل پیرو و ضربات تونی اثر لازم را بگذارد.
یكی از خطرناك ترین صحنه های این مقطع از مسابقه، پاس عمقی آنری و مانور و شوت زمینی پای راست ریبری بود كه با كمترین فاصله از كنار تیر عمودی دروازه به اوت رفت و بوفون نفسی به راحتی كشید و ایتالیایی ها بسیار خوش اقبال بودند كه از این ماجرا جستند.فقط ثانیه هایی بعد دومنك، ریبری را بیرون كشید و دیوید ترزگه را كه در اكثر دیدارهای قبلی هم نیمكت نشین بود و به وی بها داده نمی شد، راهی میدان كرد. زیباترین صحنه در دقیقه ۱۰۲ خلق شد. آن هنگام كه سانتر سانیول از سمت راست روی سر زیدان جفت و جور شد و ضربه سر «زیرطاقی» او را فقط دروازه بان توانایی مثل بوفون می توانست از درون دروازه بیرون بكشد و از گل شدن ضربه فوق العاده زیزو در واپسین بازی عمر وی جلوگیری كند. فریادی كه زیدان و بوفون در این لحظه كشیدند نشان داد كه چه فرصت و صحنه جالب و بزرگی خلق شده و بی ثمر مانده است.
در شروع وقت اضافی دوم دومنك آنری را بیرون كشید و ویلتورد را راهی میدان كرد اما حادثه بزرگ تر از آن اخراج شدن زیدان پس از تمام وقایع زیبایی بود كه وی پیشتر خلق كرده بود. كاپیتان فرانسه در پی درگیری ای كه با ماتراتزی داشت چنان عصبانی شد كه ناگهان با سر توی سینه این مدافع كوبید و او را نقش زمین كرد و پس از یكی دو دقیقه صبر و توقف در بازی و رسیدن اطلاعات لازم به داور، او كارت قرمز را روبه روی زیزو گرفت و تلخ ترین واقعه شخصی را برای وی در شب خداحافظی او و در یكی از مهم ترین مسابقات عمر وی رقم زد و تیم فرانسه را ۱۰ نفره كرد و مهم تر این كه یك شوك بزرگ روحی را به خروس ها وارد كرد.
با این حال در دقایق باقی مانده وقت اضافی نیز فرانسه تا حدودی بیشتر از ایتالیا حمله می كرد و داشتن یك یار كمتر نسبت به رقیب نیز این وضعیت را عوض نكرد. با این وجود بازی با همان نتیجه ۱-۱ پایان گرفت و پنالتی ها از راه رسیدند.
● فقط یك پنالتی فرانسه از دست رفت
در ضربات پنالتی فرانسه فقط یك پنالتی خود را از دست داد و آن ضربه دوم بود كه «دیوید ترزگه»ی كم روحیه توپ را به زیر تیر افقی دروازه كوبید. ایتالیا در نقطه مقابل هر ۵ ضربه اش را توسط پیرلو، ماتراتزی، د روسی، دل پیرو و گروسو گل كرد و به این ترتیب ۳ پنالتی گل شده فرانسوی ها توسط ویلتورد، آبیدال و سانیول اثری به جا نگذاشت و ضربه آخر فرانسه هم چون بی اثر بود، نواخته نشد. به این ترتیب ایتالیا به برتری ۵-۳ در ضربات پنالتی رسید و برای چهارمین بار طی تاریخ ۷۶ساله برپایی این مسابقات به عنوان قهرمانی رسید و اجازه نداد كه خداحافظی زیدان پرشكوه تر شود و دومین قهرمانی فرانسه شكل گیرد.
به واقع این یكی از تلخ ترین پایان هایی بود كه می شد برای زیزو تلقی كرد. در صحنه های بعدی شادی فراوان مردان ایتالیا كه قهرمان شده بودند و غم عظیم فرانسوی ها كه در یك قدمی فتح جام ناكام مانده بودند، در تقابل كامل با یكدیگر قرار داشت و چشم ها را خیره می كرد و پایانی پرماجرا و كامل را برای جام هجدهم به تصویر كشید.

وصال روحانی

منبع : روزنامه شرق