روزی روزگاری جیم کری

جیم كری، یكی از آن بازیگران خوش ذوق و با جنبه ای است كه حتی اگر تا دو سال دیگر به سرنوشتی مشابه تام كروز دچار شود غمی به دل راه نمی دهد. برای او تبدیل شدن به سوژه مطبوعات و كنار آمدن با مردم كنجكاوی كه زندگی «هالیوودی ها» را دست می اندازند یك قصه كهنه و تكراری شده و دیگر آرامش خاطر او را مختل نمی كند. او می گوید: «همه به نوبت جوك سال می شوند. ماهیت كار ما همین است. سال پیش تام كروز بود. شاید نفر بعدی من باشم اما باید به خودتان گوشزد كنید: «آهای رفیق این تو نیستی!»
جیم كری این روزها به آرامش و بینش روحی خاصی دست یافته است و شنیدن این حقیقت از زبان خودش عجیب تر از عجیب است. حتی اگر نپرسید او می تواند ساعت ها برای شما از این بینش و بصیرت روحی حرف بزند و یا درباره آن كتابی بنویسید. او می گوید: «این كتاب بیش تر از همه كارهایی كه انجام داده ام جیم كری واقعی را به مردم خواهد شناساند.» او حتی ایده نوشتن یك كتاب كودكان را در سر دارد و درباره آن توضیح می دهد: «اسمش «دوست جدید سینتیا» است. درباره این است كه چطور از تغییر بدمان می آید. ما دوست نداریم مردم عوض شوند چون می ترسیم آنها را برای همیشه از دست بدهیم.»
و این همان چیزی است كه باید درباره كری تحسین كنید، حتی اگر به آنچه او اعتراف می كند غبطه بخورید: «او نمی ترسد». او نمی ترسد از این كه او را دست بیندازند، او نمی ترسد از این كه عوض شود و او نمی ترسد از این كه مخاطبانش را از دست بدهد. در حقیقت هر وقت دركاری موفق شده دست از آن كار كشیده است.
وقتی به عنوان یك مقلد ماهر معروف شد بازی مبتنی بر شخصیت را كنار گذاشت، وقتی دستمزد او به سقف ۲۰ میلیون دلار برای بازی در هر فیلم رسید دوستداران كمدی های سرگرم كننده اش را با بازی در یك كمدی سیاه و روح آزار به نام «مرد كابلی» از خود ناامید كرد و سپس برای بازی در فیلم های درخشانی همچون «ترومن شو» و «خورشید ابری یك ذهن بی زنگار» دستمزدش را پائین آورد.
اخیراً هم در فیلم «شماره ۲۳» یك اثر دلهره آور و كم هزینه درباره مردی كه زندگیش با خواندن كتابی به نام «شماره ۲۳» دستخوش دگرگونی می شود ظاهر شده است. او برای بازی در این فیلم از آن «جیم كری» بشاش، خوش قیافه و سرزنده ای كه همه می شناختیم فاصله بسیاری گرفته است و اگر طرفداری برای او مانده باشد با لباس سبك الیزابت خود در این فیلم او را از خود خواهد راند. كری می گوید: «فیلمنامه هایم را با این انگیزه انتخاب نمی كنم تا جایگاه خاص و همیشگی ام را حفظ كنم. گاهی باید دل به دریا بزنید تا خود واقعی و حقیقی تان را نشان دهید. اگر با خودتان صادق باشید ممكن است بتوانید كسی را مجذوب خود كنید.»
او سپس به نقل قولی از امرسون درباره اعتماد به خویشتن اشاره می كند و از پروسه مدیتیشن خود و بصیرت معنوی اش می گوید. در مصاحبه با جیم كری لازم نیست به خود زحمت پرسیدن سؤال های بی شماری را بدهید. صحبت از این اعترافات و مكاشفات روحی به هیچ وجه خسته كننده و آزاردهنده نیست. او به آرامش، تواضع و خلق و خوی بی تكلفی دست یافته است كه برای او مایه بسی خوشحالی است ودوست دارد دیگران را نیز در این خوشحالی سهیم كند. جوئل شوماخر، كارگردان فیلم «شماره ۲۳»كه بیش از ۲۰ سال است كری را می شناسد و در فیلم «بتمن برای همیشه» هم با او كار كرده است می گوید این بازیگر هیچ كس را با این مكاشفات روحی اش سرصحنه خسته و اذیت نكرده است. او می افزاید: «ترجیح می دهم یك نفر با من درباره سفر معنوی اش حرف بزند تا این كه مجبور شوم به آه و ناله كسی گوش دهم كه از دندان گیر نبودن آنونس فیلمش شكایت دارد.
ویرجینا مرسن، همبازی كری در فیلم «شماره ۲۳» معتقد است: بعضی اوقات وقتی مردم درباره معنویات خود درددل می كنند به خاطر این است كه در وجود خود به چیزهای تازه ای پی برده اند. گویی به خودشان یادآوری می كنند: «خدای من، دوباره متولد شده ام.» او با اشاره به این كه كمدین ها معمولاً در باطن آدم های درون گرا و انزواپیشه ای هستند درباره كری چنین چیزی را تكذیب می كند و می گوید: «جیم واقعاً آدم شوخ طبعی است و در این دنیای شوخ طبعی زندگی می كند. او متقابلاً از شوخ طبعی دیگران هم لذت می برد.» مدسن به یادآورد كه در فاصله فیملبرداری این فیلم او معمولاً اطرافیان خود را با نقل داستان هایی درباره خانواده خانه به دوشش و زندگی در یك وانت از خنده روبه رو می كرد.
به عقیده شوماخر این آرامش و رضایت درونی بویژه پس از آشنایی با نامزد شوخ طبعش «جنی مك كارتی» به او اجازه داد تا با مهارتی خیره كننده نقشی متفاوت را در فیلم «شماره ۲۳» بازی كند. شوماخر درباره این بازیگر كه زندگی عاطفی سختی را پشت سر گذاشته می گوید: «او زخم خورده عشق است. اوایل حاضر نبود خیلی صحنه ها را كه یادآور خاطرات تلخی برای او بودند بازی كند. می ترسید اگر این كار را بكند زندگیش در تمام مدت بازی در این فیلم دگرگون شود اما حالا زندگی به او روی خوشش را نشان داده است.»
كری این روزها آنچنان به لحاظ روحی روانی متحول شده است كه حتی شكست های گذشته بویژه كم رونقی كارش را در سال گذشته به فال نیك می گیرد و دیگر با خشم به گذشته خود نگاه نمی كند.
پس از بازی در چند فیلم ضعیف همچون «تفریح با دیك وجین» و «مجموعه وقایع ناگوار لمونی اسنیكت» ـ با وجود این كه این فیلم ها با سودآوری ۱۰۰ میلیون دلاری خود فروش داخلی خوبی در آمریكا داشتند ـ كری مدیر برنامه خود نیك استیونز را كه در طول همه این سال ها مشاور او در حرفه اش بود اخراج كرد.
سپس دو طرح فیلمسازی او از جمله «used Guys» با بن استیلر و كمدی دیگر با كامرون دیاز به هم خوردند و فیلم دیگری از او دچار تأخیر شد. كری می گوید: «من نمی توانم مثل یك رایانه برنامه تولید كنم وقتی سه هفته از یك طرح دست بكشم همه از كاركردن با من منصرف می شوند و این همان چیزی است كه درباره فیلم used Guys اتفاق افتاد.»
كری این روزها بی تمایل نیست در یكی از آن كمدی های بزرگ و پرهزینه كه استودیوها برای بازی درآن به او دستمزد خوبی پرداخت می كنند بازی كند اما یادآوری می كند كه دیگر حاضر نیست فقط به خاطر دستمزد در این گونه فیلم ها بازی كند. او دیگر همچون گذشته معتاد كارش نیست و این حقیقت هم دیگر به هیچ وجه برای او مایه شرم و خجالت نیست. كری می گوید: «قبلاً زندگی برای من در فیلم خلاصه می شد اما امروز برای من اضافه شدن گل دیگر به باغچه گل های خانگی ام هم همانقدر هیجان انگیز است.»
بازیگری كه در آغاز فعالیت حرفه ای به نشانه اعتماد به نفسش یك چك ۱۰ میلیون دلاری برای خودش نوشت دیگر آن جیم كری سابق نیست. او می گوید: «ذهنی تك بعدی داشتم. حتی درباره سرگرمی مورد علاقه ام هم تظاهر می كردم. وقتی كسی از من درباره آن می پرسید، می گفتم دوست دارم اسب سواری كنم. در حقیقت یك بار هم كه با من مصاحبه شده بودو همین را گفتم: سالی یك یا دوبار اسب سواری می كنم.
اما برای جیم كری دیگر اسب سواری اولویت اصلی نیست. او دوست دارد دیر یا زود بازنشسته شود تا بتواند برای چند سال هم كه شده با شهرت خداحافظی كند. جیم كری با وجود همه این تغییر و تحولات ریز و درشتی كه پشت سر گذاشته هنوز هم «كمی» از آن جیم كری سابق و آشنا را در وجود خود دارد. به عنوان مثال هنوز هم نتوانسته است برخی وسواس های كاری خود را كنار بگذارد و در مصاحبه هایش به سر و وضع خود و آنچه باید بگوید و نگوید اهمیت زیادی می دهد. درباره همین مصاحبه هم فهرستی از چیزهایی كه باید درباره آنها حرف بزند بویژه درباره فیلم «شماره ۲۳» را از قبل تدارك دیده است.
«گردش خون در بدن شما ۲۳ ثانیه طول می كشد. جیم كری و ویرجینیامدسن روی هم به حروف انگلیسی ۲۳ حرف می شوند همینطور جیم كری و جوئل شوماخر و ...»
جیم كری دیگر آن كمدین شوخ طبعی نیست كه تنها و تنها به كارش اهمیت می داده. روزی روزگاری او آنچنان در كارش غرق می شد كه جیم كری را بدون فیلم های كمدی نمی شد تصور كرد اما حال می توان حائلی میان این دو قائل شد. كری می گوید مستندی را از آن دوران پركاری و سخت كاری آماده كرده است كه شاید روزی به مردم نشان دهد. او توضیح می دهد: «این داستان بازیگری است كه دیوانه می شود.»
جیم كری شاید عاقلانه ترین تصمیم را گرفته باشد. او نمی خواهد مانند رابین ویلیامز جذابیت خود را از دست دهد، نمی خواهد مانند ادی مورفی فیلم های تكراری بسازد و نمی خواهد یك جیم كری دلمرده و حوصله سربر باشد او می خواهد بدون هیچ اما و شایدی باز هم همان ستاره سابق باشد؛ ستاره ای كه هنوز هم الهام بخش بسیاری هاست.

مترجم: شیلا ساسانی نیا

منبع : روزنامه ایران