دروگبا، امید مورینیو افتخار قاره سیاه

دیدیه از زمان اولین پرواز همراه عمویش و سپس در دوران فوتبالی خود، در جاهای زیادی بوده است، از آبیجان تا حومه های پاریس و ... سال ۱۹۹۱ او دوباره به خانواده اش رسید و آن هم هنگامی كه والدینش به همراه ۶ خواهر و برادر بزرگتر او از آبیجان به فرانسه آمدند. یك كودتای نظامی در سال ۱۹۹۹ موجب تغییر بزرگی در زندگی او شد.
او و همسرش «آلا» كه یك تبعه كشور مالی است در پاریس با هم دیداری داشتند و زندگی مشترك آنها شروع شد. دیدیه گفت: «تولد اسحاق موجب تغییر نگرش من به زندگی شد.» او این صحبت ها را پیرامون كوچكترین پسرش گفت دیدیه دروگبا بیشتر زندگی خود را در حال رفتن از جایی به جای دیگر بوده است. طولانی ترین مدت زمانی كه او در جایی به طور پیوسته زندگی كرده به مدت ۵ سال است و این مربوط به ۵ سال اول زندگی او در كشور زادگاهش ساحل عاج است. از آن پس او ۱۴ بار در حال رفت و آمد بوده است.
او می تواند همه آنها را به خاطر بیاورد اما هیچ كدام آنها به یادماندنی تر از اولین جابجایی وی نیست، هنگامی كه او در سال ۱۹۸۳ به فرانسه فرستاده شد تا با عمویش در آنجا زندگی كند، «میشل گوبا» كه خود یك بازیكن حرفه ای بود والدین دروگبا را با این گفته كه انتقال او یك شانس در زندگی اش خواهد بود ترغیب به این كار كرد. بنابراین دروگبا كشوری را ترك كرد كه امید به زندگی در آن در قرن بیست و یكم میلادی، ۳۰ سال كمتر از بریتانیا است. در آنجا تقریباً نیمی از مردم بی سواد هستند، جنگ به صورت دائم وجود دارد، فقر فوق العاده است و ایدز نیز بیداد می كند.
او به دلیل ترك خانواده اش پریشان بود اما والدین دروگبا نمی توانستند به همراه او از آبیجان به مقصد پاریس پرواز كنند. دروگبا درباره آن روزها گفت : «من می توانم آن روز را به وضوح به یاد بیاورم. باید به تنهایی سفر می كردم. من فقط ۵ ساله بودم. به خاطر می آورم یك چیزی در گردنم آویزان بود، یك برچسبی كه می گفت نامم چه بود.
خیلی، خیلی مشكل بود.»او آن روزها را با گذشت ۲۴ سال نیز به یاد دارد. دروگبا افزود: «هنگامی كه من به فرانسه رسیدم هر روز گریه می كردم. نه به خاطر اینكه در فرانسه بودم ـ من می توانستم هر جای دیگری باشم ـ برای اینكه از والدینم خیلی دور بودم. آنها را مدت خیلی زیادی از دست داده بودم.»او ۳ سال در فرانسه بود قبل از اینكه دوباره والدینش را ببیند. او برگشت (از جهت دلتنگی وطن) تا در آبیجان زندگی كند. هر روز در محل پارك ماشین فوتبال بازی می كرد. ۳ سال آنجا بود، دوباره او حركت كرد، این بار در سن ۱۱ سالگی. والدینش كارمند بانك بودند و به علت ورشكستگی اقتصادی شغل خود را از دست دادند.
از آن پس او به فرانسه آمد و در نهایت به انگلستان. در انگلستان نمایش او به عنوان یك گلزن و بهترین بازیكن برای چلسی در طول این فصل او را به عنوان یكی از شانس های كسب عنوان بازیكن سال ساخته بود.
فوتبالیست سال فرانسه در سال ۲۰۰۴ به دلیل گلزنی هایش برای تیم المپیك مارسی (همان تیم رؤیاهای كودكی اش) توانست این تیم را به فینال جام یوفا برساند. او سپس در ماه ژوئیه با ۲۴ میلیون پوند به چلسی پیوست و یك سال بعد نیز توانست در رساندن تیمش به اولین قهرمانی پس از سال ۱۹۵۵ در لیگ انگلستان یاری دهنده آنها باشد. شاید و به احتمال زیاد بهترین گل های او، همان گل هایی است كه منجر به برافراختن پرچم كشورش برای اولین بار در مرحله نهایی بازی های جام جهانی شد.
● الگوی ساحل عاجی ها
جوانان ساحل عاج عاشق دروگبا هستند. اكنون او هر بار كه به كشورش باز می گردد در فرودگاه آبیجان در میان موج رسانه ها و هواداران غرق می شود. برترین اخبار تلویزیونی اختصاص به این دارد كه او در این مدت به كجا می رود.قبل از جام جهانی هم دروگبا و هم امانوئل ابوئه، مدافع آرسنال نشان دادند كه به خوبی بازی فوتبالشان آواز خواندن را هم بلد هستند.
دیدیه گفت: «بله، درست است كه من می توانم بخوانم اما این آن چیزی نیست كه عالی كار می كنم.» اما او به خوبی توانست این كار را با اجرای یك نمایش تك خوانی در یك میهمانی پیش از جام جهانی كه در آبیجان برگزار شده بود مقابل رییس جمهور «لورنت گاگبو» انجام دهد. شهرت او در كشورش فراگیر است. چند مثال اینجا آورده می شود: یك خیابان در آبیجان به دیدیه دروگبا تغییر نام یافته است.
یك مصاحبه با دروگبا در روزنامه محلی DAfriques منجر به افزایش ۸۷ درصدی فروش این روزنامه شد. آدام خلیل، كسی كه آن مصاحبه مشهور ذكر شده را در آن روزنامه با دروگبا انجام داده است گفت: «او یك شخصیت كلیدی در زندگی ساحل عاجی ها و جوانان آن است. او الگوی موفقیت در زندگی است. تبلیغات زیادی پیرامون او و عملكردش وجود دارد كه در زندگی افراد جوان تاثیر می گذارد. آهنگ هایی وجود دارد كه در آنها نام او خوانده می شود.
نوع لباس پوشیدنش، كه جوانان از او تقلید می كنند و ژل زدن به موهایش. او یك نمونه موفقیت اجتماعی است. او از ناكجا آمده و با قاطعیت موفق شده است.» هر جوان ساحل عاجی می خواهد كه به مانند دروگبا باشد، اگرچه این خواسته زیادی است اما آنها می خواهند حداقل مانند دروگبا باشند.
● تمارض؛ مرا متهم نكنید!
صحبت از تمارض كردن پیش می آید. پرسیده می شود: شما چه چیزی در این باره به هواداران می گویید؟«در فرانسه یك چیزی گفته می شد نمی دانم مشابه آن اینجا چه است. قبل از اینكه به دیگران نگاه كنید به تیم خودتان نگاه كنید. من یك تمارض كننده نیستم. مرا متهم نكنید؟»در ماه گذشته برایان رابسون مربی وست برومویچ آلبیون، دروگبا را متهم به دایوینگ كرد و گفت:«دروگبا همه وقت تمارض می كند. تمارض می كند و تظاهر به مصدومیت.» در همان ماه بعد از مسابقه همراه با پیروزی ۲ بر صفر چلسی مقابل منچسترسیتی دروگبا در گفت و گو با BBC گفت: «برخی اوقات تمارض می كنم.»
او سپس از موضع خود برگشت و با ابراز ناراحتی از انگلیسی ضعیفش گفت: «خیر. من تمارض نمی كنم.» او در ابتدای این فصل گفته بود كه مدافعان از ضربه زدن به او لذت می برند. او گفت: «من حركت كرده و سعی می كنم تا این تهدیدها را بپذیرم بدون اینكه از كار بیفتم. ابتدا به سبك بازی انگلیسی عادت نداشتم و از دست هایم برای محافظت از خودم استفاده نمی كردم. دقیقا ً همان گونه كه در فرانسه بودم بازی می كردم. بخشی از مشكل هم این است كه درگیری هایی كه در فرانسه خطا است در اینجا درست هستند.»
اكنون او سعی می كند در این باره بیشتر توضیح بدهد. ابتدا، او تأكید می كند كه تفاوت بین فوتبال فرانسه و انگلستان هنگامی كه چلسی در اروپا بازی می كند، مشهود است. او گفت: «در لیگ قهرمانان، داوران، حتی داوران انگلیسی، مجبورند متفاوت تر از آنچه در انگلستان انجام می دهند سوت بزنند. برخی برخوردها را در لیگ قهرمانان شما نمی توانید انجام دهید. لازم است تا خودتان را با آن تطبیق دهید.
و اینجا مردم می گویند: «او تمارض می كند، او تمارض می كند، او تمارض می كند اما هنگامی كه شما با توپ می دوید و كسی به طرف شما می آید به مانند اینكه...» او در اینجا در حالی كه مشت راستش را بر كف دست چپش می كوبد مكث می كند و ادامه می دهد: «به مانند اینكه بخواهد به شما ضربه ای بزند یا چیز دیگری، خب، شما ترسیده اید، شما یك انسان هستید. نمی دانم چگونه توضیح بدهم، این بخشی از مشكل است.»
آیا شما می گویید كه برای فرار از مصدومیت باید دست به این عمل طفره آمیز زد؟«بستگی دارد. بستگی دارد به نوع آمدن آن طرف به سوی شما. البته مردم فكر می كنند او بزرگ است، قوی است. او نباید بیفتد. مردم فكر می كنند فوتبالیست ها همه شبیه روبات ها هستند و ما می توانیم همه چیز را در میدان كنترل كنیم.
شما لازم است كه یك دوره فوتبالی را داشته باشید تا آنچه ما در مسابقه احساس می كنیم درك كنید. چرا ما این كار را انجام می دهیم و چرا آن كار را. شما لازم است یك بازیكن باشید تا آن را درك كنید. من به شما می گویم مردم در حالی كه در خانه خود و بر روی كاناپه نشسته اند و در دنیای دیگری هستند، قضاوت می كنند.»
● دیدیه و خانواده
دیدیه از زمان اولین پرواز همراه عمویش و سپس در دوران فوتبالی خود، در جاهای زیادی بوده است، از آبیجان تا حومه های پاریس و ... سال ۱۹۹۱ او دوباره به خانواده اش رسید و آن هم هنگامی كه والدینش به همراه ۶ خواهر و برادر بزرگتر او از آبیجان به فرانسه آمدند. یك كودتای نظامی در سال ۱۹۹۹ موجب تغییر بزرگی در زندگی او شد.
او و همسرش «آلا» كه یك تبعه كشور مالی است در پاریس با هم دیداری داشتند و زندگی مشترك آنها شروع شد. دیدیه گفت: «تولد اسحاق موجب تغییر نگرش من به زندگی شد.» او این صحبت ها را پیرامون كوچكترین پسرش گفت.او دوست دارد هنگامی كه دوران فوتبالش تمام شد در انگلستان بماند. او هیچ جای دیگری را بهتر از اینجا نمی داند و در این باره گفت: «هنگامی كه من یك مكان را دوست دارم نمی خواهم از آنجا جابجا شوم باید بچه هایم از آن لذت ببرند. برای آنها بهتر است كه اینجا زندگی كنند.»
پسر دیدیه (اسحاق) لباس آرسنال را می پوشد برای اینكه تیه ری آنری، بازیكن مورد علاقه او است. از دیدیه در مورد بهترین خاطره غیر فوتبالی اش در مدت حضور در انگلستان پرسیده می شود. او به سختی درباره آن فكر می كند، مدت زیادی به سقف چشم دوخت و گفت: «اینكه هر روز از خواب بلند شوم و ببینیم كه بچه هایم انگلیسی صحبت می كنند.»در عوض كار دروگبا نیز خوب شده است.
آن هم با فرهنگ لغاتی كه از آن استفاده می كند و این مسأله به گفته خودش در برداشتن دیواری كه بین او و همتیمی هایش از ابتدای ورود به چلسی بوده كمك كرده است.او اكنون احساس می كند كه تثبیت شده است اما می گوید كه در فوتبال هر چیزی می تواند رخ دهد.قبل از آمدن به چلسی دروگبا فكر می كرد كهبازی اش را در مارسی تمام خواهد كرد. او گفت: «اوه، چگونه من آنجا لذت می بردم. من یادم می آید كه باسیله بولی را در تلویزیون تماشا می كردم. او از ساحل عاج بود اما برای تیم ملی فرانسه بازی می كرد.
گل قهرمانی را هنگامی كه آنها لیگ قهرمانان را در سال ۱۹۹۳ بردند به ثمر رساند. وقتی كه من با آنها قرارداد امضا كردم همه چیز مناسب بود. آب و هوا، شهر، مناسب بود. فكر می كردم من بقیه روزهایم را در آنجا بگذرانم.» دروگبا در ۳۵ بازی اش در یك فصل حضور در مارسی ۱۸ گل زد. گل هایی كه در میانش گل های حذف كننده لیورپول و نیوكاسل هم دیده می شود كه مسیر مارسی را در رسیدن به فینال جام یوفا هموار كرد اما هنگامی كه چلسی پیشنهاد ۲۴ میلیون پوندی خود را در تابستان ۲۰۰۴ ارایه داد هم او و هم باشگاه نتوانستند به آن جواب رد بدهند. گفتنی است كه باشگاه گنگام به علت مصدومیت استفان گیوارش، مهاجم تیم ملی فرانسه در جام جهانی ۱۹۹۸ تصمیم گرفت از دروگبا استفاده كند.
گنگام یك باشگاه از شهر كوچك برتون بود كه در دسته اول حضور داشت و دروگبا را كه به صورت یك بازیكن نیمكت نشین در تیم لی مانش بود در اختیار گرفت، آن هم با مبلغ ۸۰ هزار پوند در ژانویه سال .۲۰۰۲ دروگبا از آن موقع یاد كرد و گفت: «به هر حال می توانم بگویم كه احساس بهتری داشتم، بهتر بازی می كردم. من در دسته دوم به سختی می توانستم خودم را نشان بدهم. در آنجا تماس های فیزیكی زیادی بود. وقتی كه مقابل یك تیم دسته اولی بازی می كردم احساس بهتری داشتم.بازی بیشتر فكورتر بود با پتانسیل بیشتر. اوضاع بیگانه بود، من این را می دانستم اما ترجیح می دادم كه مقابل تیم های قوی بازی كنم.» پرسیده می شود آیا شبیه حال حاضر است؟ گفت: «بله، در لیگ قهرمانان، مسابقه هایی هستند كه من عاشق آنها هستم. شما باید فكر كنید. شما اشتباه می كنید نه همیشه اما معمولاً یك نتیجه دارد، یك گل، هر ۲ تیم خیلی باتجربه هستند. مسابقات خیلی نزدیك به هم است.
شما نیاز به مقداری شانس دارید. در اولین سال حضورم در چلسی خیلی چیزها آموختم تا چگونه در این بازی ها بازی كنم.»دروگبا با وجود این همه موفقیت بدشانسی هم داشته است. او یك پسر جوان در تیم لیوالوریس (اولین باشگاهش) و در سن ۱۸ سالگی بود و ۱۰ دقیقه پایانی یك مسابقه از بازی های دسته دوم به بازی آمد. گل هم زد اما مربی اش تحت تأثیر قرار نگرفت. بعد از آن بود كه او از روی یك آبپاش سر خورد و پایش شكست.
مدت ها بعد از آن او دچار شكستگی مچ پا نیز شد. او در دوران خوبی قرار نداشت و تا اینكه در۲۱ سالگی اولین قرارداد حرفه ای اش را با تیم لی مانش امضا كرد. در گنگام او در اولین بازی برای تیمش گلزنی كرد. در ماه ژوئیه او مقابل لیون در وقت تلف شده بازی را به تساوی كشاند. او ۱۷ گل در ۳۴ بازی به ثمر رساند و مارسی بعد از آن ۳/۳ میلیون پوند برایش داد تا او را به خدمت بگیرد.
● شروع كار با فیل ها
در سال ،۲۰۰۳ دروگبا اولین بازی اش را برای فیل ها مقابل آفریقای جنوبی انجام داد. گل های او در بازی های بعد منجر به صدرنشینی تیمش در گروهی شد كه كامرون نیز برای رسیدن به بازی های جام جهانی در آن تلاش می كرد. ساحل عاج مقابل سودان به پیروزی رسید و كامرون مقابل مصر به یك تساوی عجیب دست یافت.
دروگبا در رختكن بر روی یك زانو نشست و از دیگر بازیكنان نیز خواست تا این كار را بكنند و دعا كردند كه به فكر كار كردن برای صلح باشند. او گفت: «بیشتر آفریقا جنگ و نبرد است. بازیكنانی مانند اسی ین، دیوف، كانو، اتوئو در اسپانیا و من (ما یك مسؤولیت بزرگ داریم) برای اینكه در آفریقا همه به فوتبال اعتقاد دارند.»
▪ آیا تصمیم دارد بنویسد؟
ـ دیدیه گفت: «بله، من درباره یك كتاب فكر كرده ام. خیلی چیزها دارم كه بگویم. از ساحل عاج تا انگلستان. تجربه های زیادی دارم. چرا كه نه؟ اما مطمئن نیستم كه این كار را اكنون انجام خواهم داد. شاید بعدها. هنگامی كه فوتبالم را پایان دادم.»
▪ و كی بازی كردن را كنار می گذارد؟
ـ گفت: «من درباره آن فكر كرده ام تا ۳۴ سالگی منتظر آن نمی مانم. اگر تصمیم بگیرم یك مربی باشم همسرم این را دوست ندارد اما این یك ایده ای است كه من دوستش دارم.»
▪ چلسی را ترك نمی كند
ـ اواخر فصل گذشته بود كه دروگبا در فكر ترك چلسی بود. عقیده داشت كه هواداران از او روی گردانده اند. خوزه مورینیو او را به ماندن ترغیب كرد. دروگبا در این باره گفت: «من روابط خیلی خوبی با او دارم. می دانم كه او به من ایمان دارد و این خیلی مهم است. نیاز دارید كه مربی تان در زمانی كه گل نمی زنید به شما باور داشته باشد. وقتی كه شما زمان سختی را دارید. اكنون من اینجا خواهم ماند. فكر ترك كردنی وجود ندارد.»
▪ آیا دروگبا از مورینیو بیشتر از دیگر مربیان آموخته است؟
ـ جواب دروگبا این است: «مربیان به شما می توانند ۲ چیز را بیاموزند.اعتماد به نفس و تكنیك. از دیگر مربیان، بیشتر درباره تكنیك آموخته ام. درباره تسلط داشتن، بخصوص از گای لاكومب در گوین گامپ. از خوزه من بیشتر چگونه بردن را آموخته ام، چگونه شكست را رد كنم.»
▪ چه سرنوشتی در انتظار خوزه است؟
ـ آلن پرین، كسی كه دروگبا را برای مارسی آورد و پس از آمدن دروگبا او از كار اخراج شد و مارك وستر لوپه كه در لی مانش با دروگبا كار می كرد و او نیز اخراج شد، آیا سرنوشت مورینیو نیز مانند آنها است؟
دروگبا آشكارا نگرانی اش را از روابط به وجود آمده بین مورینیو و آبراموویچ اعلام كرد و گفت: «هر چیزی می تواند رخ دهد. مقداری تنش در باشگاه وجود دارد و هنگامی كه رؤسا و مربی در یك مسیر نیستند این مسأله انعكاس می یابد. این مسایل تأثیر منفی در نمایش تیم دارند.» اما او عقیده دارد كه مربی تیم ماندنی خواهد بود: «همه می گویند كه چلسی كارش را بد انجام می دهد. برای اینكه ما در صدر نیستیم. همان گونه كه ما سال گذشته بودیم اما هیچ كس درباره اینكه منچستریونایتد چگونه خوب بازی می كند صحبت نمی كند. این خیلی خوب است.» گفتنی است دروگبا به مانند جان تری و فرانك لمپارد جزو آن دسته بازیكنانی است كه در حمایت از مربی خود صحبت كرده است. او اختلافات را در تیم رد كرد و گفت: «روحیه تیمی قبلاً قوی بود، اكنون قوی تر است. ما به مانند یك خانواده هستیم.»
▪ از شوچنكو چه خبر
ـ دروگبا به اوضاع شوچنكو نیز اشاره كرد و گفت: «همه در چلسی می خواهند كه شوچنكو موفق باشد و مطمئنم كه او این چنین خواهد بود.» دروگبا گذشت زمان را برای جا افتادن بازیكنان خارجی در تیم های انگلیسی برای شوچنكو هم لحاظ می كند. دروگبا یك مرد تیمی است و این را در پاسخ او به سؤالی كه پرسیده شد می بینیم: بهترین خاطره تان از فوتبال انگلستان چه است؟ آیا اولین قهرمانی برای چلسی بعد از ۵۰ سال ممكن است؟ «خیر. مسابقه با بارسلونا در خانه.»
▪ برد یك بر صفر این فصل یا ۴ بر ۲ در سال ۲۰۰۵؟
ـ «در مسابقه ۴ بر ۲ من در میدان نبودم اما منظورم آن مسابقه است.» دروگبا از آن بازی محروم بود و از جایگاه بازی را تماشا می كرد. مورینیو درباره این خصلت او گفت: «ما خوشحال هستیم كه یك حرفه ای به مانند او را داریم. مهم این است كه بازیكنانی داشته باشیم كه برای تیم می جنگند، كار، حمله و دفاع می كنند. او از آن نوع بازیكنانی است كه من به آنها خواهم گفت:« با شما می توانم به هر جنگی بروم.»
● دیدگاه مربی سابقش
آلن پاسكالو ،مربی ای كه در سال ۱۹۹۹ تشخیص داد دروگبا به لی مانش بیاید درباره روحیه سرسختانه او گفت: «اگر بازیكن بزرگتری در رختكن اوقات او را تلخ می كرد او مقابلش می ایستاد. من مجبور شدم چند بار او را از این موقعیت ها بیرون بكشم و در یك زمان نیز باشگاه قصد داشت او را اخراج كنداما من آنها را متقاعد كردم كه به او شانس دیگری بدهند. او آنچه را كه برای رسیدن به اوج لازم داشت فهمید. او یك قدرت خدادادی دارد. او هنوز هم اینجا می آید تا ما را ببیند و به بچه ها می گوید كه چگونه هنگامی كه جوان هستند كار كنند تا به موفقیت برسند.»
● تفاوت این فصل و فصل گذشته
دیدیه به تفاوت شیوه كار ۲ فصل اشاره كرد و گفت: «برای من به لحاظسیستم ۳ـ ۳ـ ۴ (فصل گذشته) و ۲ـ۴ـ۴ (این فصل) تفاوت زیادی وجود دارد. در این فصل بیشتر كار در اختیار من است تا خودم را نشان دهم و این پسران آفریقایی هستند كه به من كمك كرده اند.»منظور او از پسران آفریقایی مایكل اسی ین، جان اوبی میكل ، جرمی و سالومون كالو است. او از مایكل به عنوان بهترین هافبك آینده آفریقا و یكی از بهترین ها در جهان یاد می كند. دروگبا به همراه این آفریقایی های چلسی و ابوئه، كولوتوره و آدبایور از آرسنال هر ماه یك شب را در یك باشگاه آفریقایی بسر می برند.
● جام ملت های آفریقا
در انتها برگردیم به سال ،۱۹۹۲ آخرین باری كه ساحل عاج جام ملت های آفریقا را برد. دروگبا گفت: «من آن را خوب به خاطر می آورم. تلویزیون تماشا می كردیم. آلن گامنی دروازه بان ما یك قهرمان بود.» این مسابقات در سال آینده در فوریه و ژانویه نیز برگزار می شود و چلسی نیز به مانند بسیاری دیگر از تیم های لیگ برتری مجبور است كه بازیكنان آفریقایی خود را روانه آن بازی ها كند. در این صورت ممكن است چلسی در رقابت با منچستر در سال آینده به علت نداشتن این بازیكنانش بیشتر دچار مشكل شود.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی