خداحافظ مستایا خداحافظ فوتبال

سانتیاگو کانیزارس، دروازه بان محبوب و کهنه کار والنسیا، چند وقتی است که با بی مهری کادر فنی و سرمربی تیم مواجه شده و خود را در معرض خروج از مستایا می بیند. اخراج «کیکه سانچز فلورس» از سرمربیگری سفیدپوشان و جانشینی رونالدکومان از دلایل اصلی کنار گذاشته شدن این دروازه بان اسطوره ای تلقی می شود. درست است که کانیزارس دیگر جایی در ترکیب اصلی والنسیا نخواهد داشت اما به طور قطع او هیچ گاه از یاد و خاطره هواداران این تیم نخواهد رفت. دوستداران مردان مستایا همواره از دروازه بان محبوب خود به خاطر حضور و هنرنمایی در درون دروازه تیم مورد علاقه شان و رساندن این تیم به موفقیت های کسب شده در گذشته تقدیر و تمجید به عمل خواهند آورد اما دیگر شاهد لبخندهای همیشگی او در میادین نخواهند بود. تقریباً یک ماه از زمانی که رونالد کومان سرمربی جدید والنسیا به کانیزارس هشدار داد که دیگر درون دروازه این تیم نخواهد ایستاد می گذرد. تصمیمی عجیب که باعث حیرت بسیاری از بازیکنان و هواداران تیم شد اما با نگاهی واقع بینانه می توان به این نتیجه دست یافت که شاید اقدام رونالد کومان چندان به دور از عقل و منطق نبوده است. در حالی که کانیزارس قبل از انتصاب سرمربی جدید تیم، پا به سن ۳۸ سالگی می گذاشت، کاملاً مشخص و واضح بود که دروازه بان سابق تیم ملی اسپانیا در آخرین روزهای دوران بازیگری خود قرار گرفته و دیر یا زود باید کفش های خود را آویزان کرده و با دنیای مستطیل سبز وداع نماید. در سوی دیگر جذب «تیمی هیلده براند» در تابستان گذشته نقش به سزایی در کمرنگ تر شدن تأثیر حضور کانیزارس در فصل جاری داشته و شاید این آخرین فصل حضور این دروازه بان در سنگر مردان مستایا باشد.
زمستان امسال، به نظر می رسد یکی از تلخ ترین دوران ورزشی سانتیاگو باشد. علاوه بر کانیزارس، دیوید آلبلدا، میگوئل آنخل آنگولو بازیکنانی بودند که با بی مهری رونالد کومان مواجه شده و به شدت از تصمیم این سرمربی هلندی ابراز تعجب و نارضایتی کرده اند. شاید این ۳ تن آنقدر که از بی مهری «خوان سولر» رئیس باشگاه حیرت زده و ناراحت شده اند، از تصمیمات کومان عصبانی و دلخور نشده اند. در حالی که کانیزارس می توانست دهمین سالگرد حضورش در مستایا را جشن بگیرد اکنون باید شاهد و نظاره گر بی تفاوتی سران باشگاه نسبت به کنار گذاشته شدن خود باشد. در واقع گرچه او به روزهای خانه نشینی خود نزدیک می شد اما تا قبل از ورود کومان او یکی از مهره های اصلی والنسیا به حساب می آمد و درست پیش از کریسمس او در جریان دیدار با بارسلونا که به شکست ۳ بر صفر تیمش منتهی گردید، در نیمه اول نمایش قابل قبولی از خود به اجرا گذاشت اما نیمه دوم این دیدار زمان فرا رسیدن شکستی تحقیر کننده برای مردان مستایا بود تا کانیزارس ۳ بار شاهد عبور توپ از خط دروازه اش باشد. گرچه تیم از روحیه مشتاق و اراده ای مصمم برخوردار بود اما نتیجه به گونه ای دیگر رقم خورد و یک شکست خانگی تحقیرکننده برای کانیزارس و همتیمی هایش ایجاد شد. این باخت نقطه تاریکی برای یکی از مدعیان قهرمانی محسوب می شد و رونالد کومان را بر آن داشت تا با اعمال تغییراتی کلی، عملکرد تیمش را از پایه و اساس متحول سازد. شایعات نیز بر اوضاع بحرانی والنسیا دامن زد.
شایعاتی از قبیل اختلافات کانیزارس و هیلده براند و تیره و تاریک شدن روابط میان آنها. گرچه به ظاهر روابط این ۲ بازیکن در محافل خبری و مطبوعاتی دوستانه به نظر می رسید اما زمزمه هایی از نزاع این ۲ دروازه بان بر سر نامیده شدن به عنوان دروازه بان شماره یک تیم به گوش می رسید و روز به روز به شدت این اختلافات افزوده می شد تا آنجایی که رسانه ها و مطبوعات خبر از دشمنی کانیزارس نسبت به همتای خود در ترکیب والنسیا انتشار یافت. شاید این موضوع یکی از دلایل اعمال تغییرات و تصمیمات نامناسب از سوی رونالد کومان بوده باشد. البته نباید یک نکته را فراموش کرد و آن نارضایتی قلبی رئیس باشگاه از تصمیمات جدید کومان است. این موضوع باعث شد تا چندی پیش سولر با حضور در محافل مطبوعاتی در حالی که نوعی خشم در سخنان و حالات ظاهری اش وجود داشت اعلام کند که ۳ بازیکن نامبرده یعنی آلبلدا، کانیزارس و میگوئل آنخل آنگولو هنوز از اعضای تیم بوده و با این سخنان به نوعی اقدامات تعجب آور و گیج کننده سرمربی جدید تیم را توجیه کند. شاید این موضوع که کومان دلیل اصلی کناره گذاشته شدن کانیزارس بوده و نه سایر مسئولان تسلی خاطری برای دروازه بانی بود که بهترین دوران و خاطرات ورزشی اش را در این باشگاه سپری کرده است.
هر چند با توجه به اظهارات قاطعانه سرمربی هلندی والنسیا، دیگر جایی برای او روی خط دروازه مردان مستایا نخواهد بود. اشاره به افتخارات و عملکرد قابل تقدیر کانیزارس توسط سولر شاید یکی دیگر از موضوعاتی بود که باعث کاهش خشم و نفرت این دروازه بان از تصمیم اتخاذ شده توسط کومان شد اما بار دیگر باید گفت که نباید با نگاهی یک طرفه در خصوص تصمیم کومان قضاوت کرد. عملکرد کانیزارس نه تنها در این فصل بلکه از گذشته دچار نوعی افت شده است. این در حالی بود که والنسیا فصل ۲۰۰۷- ۲۰۰۶ را در جایگاه چهارم جدول به پایان رساند و آمار گل های دریافتی اش نسبت به فصل های پیش از آن افزایش یافته بود. هر چند پیش از این ۲ فصل، کانیزارس به عنوان بهترین دروازه بان و شاید بهترین بازیکن والنسیا و یکی از بهترین های دروازه بانی دنیا به شمار می رفت. او به همراه والنسیا ۴ قهرمانی مختلف در اسپانیا را تجربه کرد. به علاوه با ثبت ۴۰ بازی ملی در کارنامه خود از اواسط دهه ۹۰ توانست در رده ملی نیز به موفقیت هایی دست یابد.
شاید اگر آن مصدومیت به یادماندنی که از افتادن شیشه محتوی صابون بر روی پایش حاصل شد، اتفاق نمی افتاد او جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن را از دست نمی داد و چه بسا می توانست با هنرنمایی درون سنگر اسپانیایی ها باعث صعود آنها به مراحل پایانی شود. امری که باعث حضور ایکر کاسیاس، دروازه بان رئال مادرید در سنگر تیم ملی اسپانیا شد و دیگر هیچ گاه به دستان کانیزارس بازنگشت و شاید او دیگر هیچ گاه خود را بخاطر از دست دادن چنین رقابت معتبری نخواهد بخشید. به همراه تیم های سلتاویگو و والنسیا، سانتیاگو کانیزارس به اسطوره ای فراموش نشدنی مبدل شد.
محبوبیت وی در اسپانیا تا جایی بود که حتی هواداران رئال مادرید نیز از او به عنوان دروازه بانی بزرگ و محبوب یاد می کنند اما اکنون چطور؟ شایعات حکایت از آن دارند که کانیزارس پس از مواجه شدن با بی مهری رونالد کومان و حذف از ترکیب اصلی والنسیا پیشنهادات متعددی از سوی باشگاه های ایالات متحده، کشورهای حاشیه خلیج فارس و حتی آمریکای جنوبی دریافت کرده است که فلامیننزه برزیل یکی از مشهورترین آنها می باشد اما آیا منصفانه است بگویم که لیگ باشگاهی برزیل می تواند پایانی خوش و رقابتی معتبر برای کانیزارس که تمام دوران بازیگری خود را در لیگ معتبری همچون لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا سپری کرده است، باشد؟ دل کندن از خانه و خانواده برای یک سال و شاید بیشتر از یک سال، ناآشنایی با جو غریب فوتبال برزیل، مسلماً وی را در راه رسیدن به موفقیت ناکام خواهد گذاشت. به هر حال او هم مانند هر انسان دیگری نگرانی ها و دلبستگی های خاص خود را دارد که دور ماندن از آنها باعث تحت تأثیر قرار گرفتن عملکرد او خواهد شد.
بازی کردن در باشگاه های حاشیه خلیج فارس و کشورهای عربی می تواند کمی وسوسه انگیز باشد اما این در صورتی است که تنها دغدغه یک بازیکن پرداختن به مسائل مالی و کسب منفعت باشد اما با تمام احترامی که باید برای فوتبال این منطقه قائل شد باید گفت گرچه فوتبال این کشورها در حال پیشرفت و توسعه است اما هنوز نشانه هایی از ارائه فوتبال سنتی و ابتدایی به چشم می خورد که این موضوع نمی تواند خبر خوشی برای کانیزارس که تمام دوران بازیگری اش را در رقابت های سطح بالای اروپا سپری کرده، باشد. درست است فوتبال در کشورهای حاشیه خلیج فارس و به طور کلی در سایر مناطق در حال پیشرفت است اما سرعت این تکامل آنقدر نیست که بتواند به سطح فوتبالی که کانیزارس به آن خوگرفته برسد. رقابت های باشگاهی در ایالات متحده که در اواسط دهه ۹۰ میلادی به صورت حرفه ای کار خود را آغاز کرده گرچه نسبت به روزهای آغازین خود شاهد پیشرفت چشمگیر و قابل تحسین و ورود بازیکنان بزرگی همچون دیوید بکهام بوده اما باید اعتراف کرد که آمریکایی های هیچ گاه کانیزارس را به عنوان یک ستاره بزرگ دنیای فوتبال نخواهند پذیرفت و هرگز دستمزدی را که شایسته و سزاوار او است به وی پرداخت نخواهند کرد.
کانیزارس نیز نمی تواند انتظار داشته باشد تا با او همچون ستاره ای مطرح مانند دیوید بکهام برخورد شود. هر چند به نظر می رسد که دیوید بکهام هم چندان از دور شدن از سطح برتر فوتبال اروپا راضی بوده باشد. از این رو شاید بهترین گزینه و تنها راه باقی مانده برای کانیزارس خداحافظی از دنیای فوتبال باشد. همان طور که او پیش از این اعلام کرده بود که درصدد ترک میادین فوتبال است، بعید نخواهد بود که در آینده نه چندان دور شاهد خداحافظی همیشگی او با مستایا و دنیای مستطیل سبز باشیم. بدون شک خداحافظی او با دنیای فوتبال، پایانی غم انگیز بر دوران حرفه ای او خواهد بود.
شاید تنها حسن ماندن کانیزارس در مستایا تا ۵ ماه باقی مانده به پایان قراردادش، این باشد که او خاطرات خوش خود درون دروازه سفیدپوشان را مرور کند و به این موضوع فکر کند که چرا کسی که تا پیش از آغاز بازار نقل و انتقالات یکی از اعضای اصلی تیم خود بود باید اکنون از روی نیمکت شاهد حضور رقیب خود در سنگر تیم محبوبش باشد. به نظر می رسد تقدیر آن طور رقم خورده است که دنیای فوتبال شاهد از دست دادن یکی دیگر از ستارگان خود باشد. به هر حال تصمیمات کومان اجرا خواهد شد و تنها کاری که می توان انجام داد این است که منتظر ماند و دید که کومان چقدر در تحقق اهداف و آرمان هایش بعد از اعمال تصمیمات جدیدش موفق خواهد بود.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی