حریم جماران را شکستند

راستی می دانی بی درد به چه کسی می گویند؟ بی درد به کسی می گویند که جماران و دلتنگی های عاشقان جماران را درک نکرده باشد و نفهمد و نداند امام (ره) که بود و چه کرد؟ و آرزویش عطش نباشد. عطش اندیشه های ناب و فقه پویای مکتب جعفری(ع). بی درد یعنی از دل خویش دور باشی، مظلومیت یاران و ارادتمندان امام(ره) آزارت ندهد، گل های آرمیده در بهشت زهرا(س) و قبور مطهر شهدا و امام شهدا و دو یادگارش را به دیده منت نگذاری و راه رفتن در مسیر امام (ره) را بلد نباشی، توجه به هیچ عهدشکنی و ناجوانمردی نداشته باشی و واکنشی از خود نشان ندهی...
امروز به دنبال شکستن حریم جماران و پس زدن یاران و فرزندان امام (ره) و اندیشه های سیاسی و فقه پویای آن یگانه رهبر کبیر انقلاب و معمــار و بنیــانگذار مقــدس جمهوری اسلامی برآمده اند، دست خلف صالح و یادگار روح خدا را می خواهند واپس زنند ، کسانی که از برکت وجود امام و برقراری این نظام به نصیبی رسیده اند و همواره سعی شان این بوده که دور از بلا زندگی کنند، امروز به دنبال بلا برای یار خمینی گرد هم آمده اند،؟ آنان که امروز دم از ولایت می زنند، حتی لحظه یی در حال و هوای عطش به سر نبرده اند، در سال های فوران خون یک بار هم پای در رکاب ننهادند، اما امروز چهار نعل می تازند و به نام امام (ره) و پاسداری ارزش ها به خیام حرم حمله می کنند و...
اما... چگونه ملت عصر رسول الله(ص) که طعم توصیه را چشیده و قدم در راه هدایت نهاده بودند پس از رحلت ایشان، برخی راه عصیان و تمرد را در پیش گرفتند و جگرخراش ترین صحنه تاریخ را در کربلا برای فرزند پاک پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم به وجود آوردند.
ارعاب و تهدید، جبرگرایی، الگوسازی برخی چهره ها و تغییر مسیر تفکر و عمل جامعه، شایعه پراکنی و تهمت زدن و نشر اکاذیب و ترور شخصیت صالحان تا جایی که امام حسین(ع) به عنوان فردی تفرقه افکن و دین گریز است را چگونه می توان توصیف کرد.
گاه خبرهای کوتاه ولی بسیار تاسف انگیز برای لحظه یی به انسان می رسد و اگر کسی خود را برای آن آماده نکرده باشد حق دارد که شوکه شود و مدهوش بر زمین بیفتد؛ همانند درگذشت ناگوار شادروان حضرت آیت الله حاج شیخ محمدرضا توسلی یار امین، صدیق و باوفای رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران. مرگ عزیزی که اصلاً توقعش را ندارند آن هم با آن وصفی که ناظران و بعضاً یاران نزدیک امام و انقلاب «حاضر در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام» بیان می کردند، ضمن غمبار بودن و تاسف انگیز بودن غبطه برای سایر دلباختگان و عاشقان آن پیر جماران شد. واقعاً غیرتمندانه و شرافتمندانه خوشا به حالش.
حضرت آیت الله توسلی عالمی وارسته در عرصه فقه و فقاهت، سیاست و دیانت، نام آشنای انقلاب و امام (ره) برای تمامی آحاد مردم ایران خصوصاً دوستداران امام و انقلاب در تمامی جهان، یار دیرین و زجر کشیده انقلاب و زخم زبان شنیده دشمنان امام و انقلاب، در صداقتش، در امانتش، در حفظ اسرار امام و نظام، بی تکلف و بی ادعا، پایمردی راسخ و استوار در دفاع از نظام و انقلاب و حفظ دستاوردهای آن و پاسدار حریم و اندیشه های آن روح خدا (ره) و دفاع از خانواده و خلف صالح آن شاگرد بااخلاص و باصفای مکتب آل محمد(ص) و نقش و تاثیر ایشان در دوران مبارزه با رژیم ستمشاهی و شکل گیری انقلاب و پیروزی شکوهمند مردم سلحشور ایران اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) و همراهی با ایشان و دوری از لذایذ دنیوی و مناصب اجرایی و غصه دار غم فراق آن پیر سفر کرده و یادگاران آن حضرت و شاهد دوران سخت پس از امام و جفای بر امام و یاران امام (ره) واقعاً بر کسی پوشیده است یا واقعاً قابل توصیف است. ویژگی متمایز ایشان در روزگار کنونی آن بود که پذیرفته با امامی که عهد و پیمان بسته است باقی بماند و وسوسه چیز دیگر نشود در عین مظلومیت و با حریت تمام ایستادگی کرد و قدمی برخلاف راه امام نپیمود و آنچه را که اعلام می داشت باور کرده بود و با پوست و گوشت خود آن را لمس کرده و در راه دفاع از اندیشه های آن حضرت و دفاع در مقابل بی حرمتی به بیت ایشان تاب تحمل نداشت و جوانمردی و شرافت خود را با اعتراض به آنچه به عنوان انحراف از اندیشه امام (ره) احساس می کرد اثبات کرد و جان خویش را تقدیم این تفکر و اندیشه کرد.
پیمان شکنی، از ناجوانمردی است. پیمان شکنی نکرد و جوانمردانه در راه دفاع از پیر و مراد خویش به دیار باقی شتافت و با رفتن خود پرده از رفتار نااهلان و نامحرمان و داعیه داران دروغین انقلاب و امام برداشت.
با هرکسی که باشد، چه با دوست چه با دشمن، چه با خودی چه بیگانه، چه با خدا چه با خلق خدا، چه با یک شخص چه با یک مرام و مکتب و چه با یک ارزش و نیکی، گاهی دست دادن با کسی، نوعی عهد بستن با اوست.
و گاهی نام چیزی بر خود گذاشتن رفتن به زیر بار تعهدهایی سنگین است.
گاه هم «ادعا»، «شعار» و «جانبداری» نوعی میثاق و پیمان است.
حضرت آقای توسلی در عهد و پیمانی که بسته بود و میثاقی که با امام (ره) خویش داشت در پاسداری از مردم و مکتب و ارزش های امام (ره) و انقلاب نه تنها کوتاهی نکرد بلکه هزینه های سنگین آن را به جان خرید و از مطامع دنیوی گذشت و در دفاع از آنها جان خویش را گذاشت. که اثبات تمامی خوبی ها و سرشت خدایی و فطرت توحیدی است.
● می خواهم چه بگویم؟
سری به درون جانت و عمق وجدانت که می زنی، هرچند هم بر زبان نیاوری، ولی احساس می کنی که از خوبان و مردان خدا خوشت می آید، از آنان که به «شرافت» پایبندند و برای «صداقت» و «وفا» حرمت قائلند و «خوب» اند، «متدین» اند، «انسان» اند، «پاک» اند، از «خدا» می ترسند و از «روز حساب» واهمه دارند... آری مصداق بارز آن محرم اسرار امام (ره) و انقلاب حضرت آیت الله توسلی بود.
● اینها نشانه چیست؟
نشان آن است که در ژرفای دل و جانت و در اعماق وجود و سرشت تو، در چیزی که به آن «فطرت» می گویند، عهدی بسته یی با آنچه پاک است و از عالم بالاست.
آری... «سرشت خدایی» و «فطرت توحیدی»،
ولی امروز هر قدمی که در مسیر گناه، غفلت، شیطنت، هوس، مرزشکنی و بی پروایی برمی داریم از آن سرچشمه نور دور می شویم و دلمان تیره و روحمان مکدر می گردد.
آیا ضربه های تازیانه «وجدان»را حس کرده یی؟
آیا «احساس پشیمانی» از یک گناه را تجربه کرده یی؟
آیا هیچ در «درون خود» شکسته یی؟...
پشت پا زدن به قداست ها و بی پروایی در شکستن حریم ها و حرمت ها نوعی ناجوانمردی و عهدشکنی است. می گویی نه؟ از دلت بپرس،
شاگرد با اخلاص مکتب امام جعفر صادق (ع) حضرت آیت الله توسلی شرافتمندانه و با غیرت هیچ گاه از باورهای خود قدمی عقب ننهاد و در این راه صادقانه و شجاعانه ایستادگی کرد و در دفاع از ارزش های واقعی و اندیشه های امام (ره) جان خود را تقدیم کرد و در کنار مراد خود آرام گرفت و باعث رسوایی داعیه داران دروغین نظام و انقلاب شد و نشان انحراف ایجاد شده در مسیر انقلاب و اندیشه امام را به یاران آن حضرت اعلام کرد و اینک وظیفه ما...

منبع : روزنامه اعتماد