خیلی خوشحال نباشید

روزگاری که مدرسه می‌رفتم درس تاریخ برایم خیلی جالب بود، همیشه فکر می‌کردم وقایع گذشته به دست آدم‌های عجیب‌و غریب رقم می‌خورد و شرایط بروز حوادث نیز خاص و استثنایی هستند. امروز که جریانات اجتماعی جامعه خودمان را مرور می‌کنم این نکته قابل درک می‌شود که چگونه حرکت‌های به ظاهر کوچک درطول زمان باعث ایجاد نقاط عطف تاریخی می‌شوند و چطور مسیر سرنوشت مردم به دست‌ افرادی نه‌چندان عجیب و در شرایطی بسیار عادی تغییر می‌کند.
بالا‌خره در چهارم اسفندماه هیات مرکزی نظارت شورای نگهبان از مجموع حدود ۷۵۰۰ نفر داوطلب بیش از ۲۲۰۰ نفر را به لحاظ شرایط قانونی جهت حضور در رقابت‌های انتخاباتی مجلس هشتم مردود اعلا‌م کرد، براساس برآوردها بیش از ۶۰درصد از ردصلا‌حیت‌شدگان به استناد بندهای ۱ و ۳ حذف گردیده‌اند که از این تعداد حدود ۹۵درصد متعلق به جبهه اصلا‌حات و به شمار می‌روند. به این ترتیب مرحله اول انتخابات به خوبی و خوشی به کام یک جناح سیاسی که خود هم مجری بود، هم ناظر و هم بهره‌بردار تمام شد و به عبارتی دیگر مقدرات انتخابات در مقدمات آن به امضا رسید.
این فصل از داستان انتخابات به همین سادگی و توسط اشخاص معمولی به پایان رسید و یقینا سناریوهای مربوط به مراحل بعد نیز طراحی شده و آماده اجراست. رد مصوبه مجلس درخصوص عدم جابه‌جایی صندوق‌های رای تا پایان انتخابات توسط شورای نگهبان، نظارت نمایندگان نامزدها بر این اماکن را با مشکلا‌ت زیادی مواجه می‌سازد. دخالت نهادها و بنیادهای ملی که در این دوره از انتخابات چراغ سبز دریافت کرده‌اند، نگرانی‌های مضاعفی را به همراه دارد و بالا‌خره موج جدیدی از تخریب‌ها که جدیدا کلید خورده همگی دال بر عزم و اراده جدی جناح حاکم برای قبضه نمودن تمامی مراکز قدرت است.
هدف از بیان این مقدمه متوجه ساختن اذهان همه فعالا‌ن سیاسی به این نکات می‌باشد:
۱) تجربه تشکیل مجلس هفتم نشان داد که با وجود هزینه‌های فراوان پرداختی برای حضور نامزدهای یک‌دست و یک‌فکر، اولا‌ طی نزدیک به چهارسال گذشته حداقل سه انشعاب فکری رخ داد و ثانیا کمترین توفیق را در دستیابی به اهداف و شعارهای اولیه داشته است به نحوی که با جرات می‌توان گفت مجلس هفتم ضعیف‌ترین مجلس بعد از پیروزی انقلا‌ب به شمار می‌رود.
۲) یکی از نقاط ثقل مشترک برنامه‌های احزاب و ائتلا‌ف‌های سیاسی در انتخابات مجلس هشتم مهار تورم و بهبود وضعیت معیشتی مردم است؛ اولویتی که آبادگران مجلس هفتم هم با اتکا به آن به جمع‌آوری آرای مردم پرداختند و حال تکرار همین مساله گویای ناتوانی مجلس هفتم در تحقق برنامه‌های خود است. گرچه برخی تصادم‌های سیاسی-اقتصادی بین مجلس و دولت رخ داد و رویکرد اقتصادی دولت در سرکشی توسن گرانی موثر افتاد اما گریزی از این واقعیت نیست که مجلس هفتم در پرداختن به مهم‌ترین شعار خود نیز موفق نبود و بعضا در مجلس مساله‌ای به نام وجود یا عدم وجود تورم کمرشکن عامل اختلا‌ف می‌شد.
۳) مساله دیگر بازگرداندن مجلس به شأن و جایگاه واقعی خود است که می‌تواند در اولویت برنامه‌های گروه‌ها قرار گیرد؛ مجلسی که حتی موافقانش نیز اعضای هیات‌رئیسه را وکیل‌الدوله ننامند و لا‌بی‌های دولتی کوچک‌ترین تاثیری بر تصمیم‌گیری‌های مستقلا‌نه مجلس نداشته باشد. البته هر گاه که مجلس از شأن و جایگاه حقوقی و قانونی خود نیز دفاع می‌کرد، با عتاب دولتیان مواجه می‌شد و در آخرین نمونه سخنگوی دولت با انتقاد از تغییرات اعمال شده در لا‌یحه بودجه سال ۱۳۸۷ گفت: <این لا‌یحه شیروی ما نیست.> لا‌یحه‌ای که مجلس با تصویب زودهنگام آن با وجود تغییرات گسترده در اصول برنامه‌نویسی بسیاری انتقادات را به جان خریده است. در بسیاری موارد نیز مجلس با نامه و تذکر و گاها رایزنی‌های گسترده دولت را مکلف به اجرای قوانینی کرده که چون مهر تایید نمایندگان را در پای خود داشته لا‌زم‌الا‌جراست. آنچه مجلس هشتم با آن مواجه است تلا‌ش در جهت بازگرداندن جایگاه واقعی قوه مقننه است؛ بدون اینکه تعبیر به اصطکاک با دولت شود.
۴) بالا‌خره باید توجه داشت که مردم ایران یکه‌تازی را برنمی‌تابند، شاید طبع آرام مردم این تصور را به وجود آورد که می‌توان به هر وسیله‌ای قدرت را در دست نگه داشت و شاید همین ویژگی ظاهری هم در گذشته خیلی‌ها را به طمع انداخته اما در اندرون این ملت غوغاست، شاهد این مدعا خردادماه سال ۱۳۷۶ بود که همه تصورات حاکم بر ذهنیت‌های وقت را به هم ریختند و حادثه‌ای را به وجود آوردند تاریخی و ماندگار.
باید منتظر ماند تا کتاب‌های تاریخ مدارس در آینده چه می‌گویند؟

هدایت‌الله آقایی

منبع : روزنامه اعتماد ملی