کنترل بیولوژیک بیماری پژمردگی خیار Verticillium dahliae به وسیله جدایه باکتری های باسیلوس و سودوموناس

اثرات بیوکنترلی ۲۹۰ جدایه باکتری بدست آمده از ناحیه ریزوسفر مزرعه خیار در منطقه ورامین بر اساس میزان بازدارندگی از رشد قارچ عامل بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی خیار (dahliae Verticillium)، روی محیط کشت، مورد ارزیابی قرار گرفت. ۳۷ درصد جدایه ها دارای خاصیت آنتاگونیستی بودند که از بین آنها هشت جدایه با میزان بازدارندگی مختلف، برای آزمایشات بعدی انتخاب شدند. با توجه به بررسی های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی، جدایه Pseudomonas fluorescens bv. III, P۱، جدایه های Pseudomonas fluorescens bv. V, P۴, P۳, P۲، جدایه های Bacillus subtilis, B۴ , B۲, B۱ و جدایه Bacillus pumilus, B۳، تشخیص داده شدند. تمامی هشت جدایه با تولید ترکیبات خارج سلولی توانستند از رشد پرگنه V.dahliae جلوگیری کنند. جدایه P۴ با ۹۶.۴ درصد بازدارندگی بیشترین تاثیر را در کاهش رشد قارچ داشت. در آزمون متابولیت های فرار جدایه B۴ با ۸۴.۵۴ درصد بازدارندگی، بیشترین تاثیر را در کاهش رشد پرگنه V.dahliae داشت. جدایه های P۳, P۲, P۱ و P۴ با تولید سیدروفور از رشد قارچ V.dahliae جلوگیری کردند. در آزمایشات گلخانه ای از دو روش پوشش بذر و کاربرد سوسپانسیون باکتری در خاک بصورت محلول پاشی استفاده شد. در آزمون تیمار خاک و بذر، جدایه B۱ بیشترین تاثیر را در کاهش شدت بیماری، افزایش ارتفاع بوته، وزن خشک اندام هوایی و ریشه در حضور و عدم حضور قارچ عامل بیماری نشان داد، در تیمار بذر جدایه B۲ موجب کاهش شدت بیماری، افزایش ارتفاع، وزن خشک اندام هوایی و ریشه در حضور و عدم حضور قارچ عامل بیماری گردید.

فاطمه احمدی فر
علی روستایی
داریوش شهریاری
غلام خداکرمیان

منبع : پایگاه اطلاعات علمی