والدانو، مرد رنسانس فوتبال

«چیزی که مرا متمایز می کند این است که تقریبا دست به هر کاری در فوتبال زده ام.» این جمله ای است که خورخه والدانو بازیکن آرژانتینی و فیلسوف فوتبال در گفت و گو با فیفا می گوید: انگیزه او به گونه ای است که به نظر نمی رسد از بار مسؤولیت شانه خالی کند و همواره به دنبال مبارزه ای جدید است.
وی گفت: من دوران خوب بازی خود را در اروپا و در امریکای جنوبی سپری کرده ام و بارها در تیم های دسته اول یا دوم به میدان رفته ام برای تیم ملی بازی کرده و هدایت تیم های کوچکی نظیر تنریف و غول هایی نظیر رئال مادرید را در دست داشتم مدتی را نیز در کارهای اجرایی و به عنوان مدیر ورزشی فعالیت داشتم. تمام طول دوران حرفه ای ام سبب شد که دیدگاه جامعی نسبت به فوتبال داشته باشم و از این بابت بسیار خوشحال هستم.
وی در سن ۱۸ سالگی پا به فوتبال حرفه ای گذاشت و فوتبال خود را با نیوولز اولد بویز آغاز کرد وی به افتخاری دست یافته که آرزوی هر بازیکنی است و آن قهرمانی در جام جهانی است. او که در سال ۱۹۹۶ و در جام جهانی مکزیک به عنوان قهرمانی دست یافته گفت: قهرمانی در جام جهانی همواره این حس را به شما می دهد که بر فراز جهان ایستاده اید. هنوز بازی های آن دوره را به طور کامل به یاد دارم. تمام تلاش هایی که به خرج داده بودیم به بار نشست.
در بازی فینال آرژانتین موفق شد ۳ - ۲ آلمان غربی را شکست دهد. که یکی از گل ها را والدانو به ثمر رسانه بود. وی در این باره گفت: هیچ گاه گلی را که در فینال به ثمر رساندم، فراموش نمی کنم در آن لحظه مطمئن بودم که ضربه من وارد دروازه خواهد شد.
هر چند لحظه ای نمی تواند با لحظه قهرمانی در جام جهانی برای بازیکنی که ۱۶ سال دوران حرفه ای اش بوده است برابری کند اما وی معتقد است که علاوه بر لحظه قهرمانی بازی در تیم هایی نظیر نوئل، آلوس، رئال ساراگوسا و رئال مادرید جزو افتخارات فراموش نشدنی وی محسوب می شود.
وی گفت: از اینکه در چنین تیم هایی به میدان رفتم بسیار خوشحال هستم، دوران حضورم در رئال جزو بهترین دوران زندگی حرفه ای ام بوده است. هنگام حضورش در رئال وی جزو کرکس های رئال بود که از امیلیو بوتراگوئنو، میچل، مارتین واسکوئس، مانولو سانچس و میگوئل پاردزا تشکیل شده بود. کرکس ها نسلی بودند که در دهه ۱۹۸۰ به تیم آمدند و موفق شدند تحولی عظیم را در باشگاه رقم بزنند. حضور این بازیکنان در تیم سبب شد که قوهای سفید ۲ بار جام قهرمانی یوفا را بالای سر ببرند.
والدانو پس از خداحافظی از دنیای بازیگری وارد عرصه مربیگری شد. او در زمان حضور در رئال دوران موفقی را پشت سر گذاشت. هر چند دوران حضورش در مادرید دیری نپایید اما تاثیر گذاری فراوانی را به دنبال داشت.
او درباره حضورش در رئال گفت: هنگامی که به رئال آمدم بارسلونا با تیم رویایی یوهان کرایوف مسلط بر فوتبال اسپانیا بود من در صدد بودم که با آمدن به رئال به این سلطه کاتالان ها پایان دهم و فوتبالی زیبا و منحصر به فرد را به نمایش بگذارم.
من این را یک موفقیت بزرگ می دانم. در زمان من بازیکنانی نظیر رائول و گوتی به تیم نخست آمدند و بازی های خوبی به نمایش گذاشتند. این بازیکنان نقش آفرینی بالایی در آینده باشگاه داشتند. والدانو پس از این و در فصل ۱۹۹۷ - ۱۹۹۶ هدایت والنسیا را برعهده داشت وی پس از آن در سال ۲۰۰۰ به عنوان مدیر ورزشی در رئال مشغول به کار شد وتا سال ۲۰۰۵ در این سمت حضور داشت.
هنگامی که از وی درباره بهترین شغل مورد نظرش پرسیده شد، وی گفت: مربیگری. او که جزو معدود بازیکنانی محسوب می شود که به راحتی با شرایط کنار می آید گفت: مربیگری را دوست دارم چون بخشی از هر چیز را در خود جای داده است. باید به عنوان یک مربی و یک مدیر ورزشی کار کنید البته در انجام کارها باید یک برنامه خوب، مدون و استراتژیک داشته باشید.
من چندان درگیر ناکامی های گذشته یا کامیابی های پیشین نیستم. خیلی مهم است که بدانید پس از پایان دوران فوتبالی خود به دنبال چه کاری هستید. نباید خود را اسیر نوستالژی کرد زیرا این موضوع بسیار خطرناک است.
وی که ۵۲ سال دارد همچنان با فوتبال ارتباطی تنگ دارد و در پست های مختلفی که به نوعی با فوتبال در ارتباط است کار می کند. وی نایب رییس شرکتی است که در امور منابع انسانی و مدیریت در ورزش فعالیت دارد ستون نویس و تحلیل گر بسیاری از روزنامه ها و تلویزیون ها در اروپا و امریکا است، نویسنده و استاد است. وی علاوه بر این در مرکز مطالعات دانشگاهی رئال مادرید و استاد رئال مادرید است که در تلاش است با بهره گیری از مطالعات علمی فوتبال را بیش از پیش حرفه ای کند. وی درباره مسؤولیت هایش گفت: از اینکه مسؤولیت های بدون استرسی را دارم بسیار خوشحال هستم. من همیشه از پیشنهادهای جدید استقبال می کنم. دوست دارم در بطن هیجان قرار بگیرم، دوست ندارم در هیجان غرق شوم و پس از آن از زاویه ای بیرونی به کاری که انجام داده ام نگاه کنم.
وی معتقد است که در اختیار گرفتن هدایت تیم ملی آرژانتین چیزی است که فراتر از توان او است. وی در ادامه افزود: با فوتبال اروپا راحت تر کنار می آیم. تقریبا تمام آرزوهای من در فوتبال به حقیقت پیوسته است اما تمام دوران حرفه ای یک بازیکن تنها در رسیدن به آرزوهایش ختم نمی شود. دوران حرفه ای مملو از تلاش و خستگی است این دو بیش از هر چیز دیگری برای یک فوتبالیست آموزنده است. این درسی است که یکی از فیلسوفان و متفکران فوتبال مدرن دوست دارد فوتبالیست ها بیاموزند.
● والدانو در یک نگاه
▪ پست : مهاجم
▪ باشگاه هایی که بازی کرده: نیوولز اولدبویز (۷۵-۱۹۷۳)، آلوس (۷۹-۱۹۷۵)، رئال ساراگوسا (۸۴-۱۹۷۹)، رئال مادرید (۸۷-۱۹۸۴). باشگاه هایی که در آن مربیگری کرده است: تنریف (۹۴-۱۹۹۲)
رئال مادرید(۹۶-۱۹۹۴)، والنسیا (۹۷-۱۹۹۶)
▪ حضور در تیم ملی: ۲۲
▪ گل ملی: ۱۱
▪ افتخارات: ۴ عنوان قهرمانی لالیگا به عنوان بازیکن و یک عنوان لالیگا به عنوان مربی، ۲ قهرمانی، جام یوفا، قهرمان جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک قهرمانی در جام جهانی جوانان در ژاپن در ۱۹۷۹

علیرضا نخ چی

منبع : روزنامه ایران ورزشی