علی کریمی منهای دریبل

«علی کریمی دیگر دریبل نمی‌زند.» این واقعه عجیبی است که از زبان شاهدان عینی تمرینات پرسپولیس نقل شده و همه را متعجب کرده است. افشین قطبی از شکل‌گیری اولین نشانه‌های این اتفاق راضی است و هر بار که شماره هشت صاحب توپ می‌شود با وسواس حرکات او را زیرنظر می‌گیرد. کریمی پا به توپ راه می‌افتد، چند گام به پیش می‌رود و توپ را به اولین بازیکن هم دسته که در شعاع حرکتی و فضای دید خود رویت می‌کند، می‌سپارد. توانایی پاسوری و طراحی علی کریمی قابل توجه است و این ویژگی از کیفیت بالای دقت ضربه به توپ او نشأت می‌گیرد.
کریمی می‌تواند مهاجمان را در فضاهای ایده‌آل صاحب توپ کند و آنچنان که در تمرینات پرسپولیس می‌بینیم به دفعات منطقه بازی را از فضای پرتراکم به فضای کم‌تراکم تغییر می‌دهد. وجود چنین بازیکنی در خط میانی یا فاز تهاجمی پرسپولیس و هر تیم دیگری می‌تواند یک برتری بزرگ تلقی شود اما مرور اتفاقات بازی‌های اخیر پرسپولیس و ایرادهای این تیم که اساسا منجر به شکل‌گیری تفکر جذب علی کریمی شد، برداشت‌های دیگری را موجب می‌شود.
روند گردش توپ در پرسپولیس نسبت به بسیاری از تیم‌های ایرانی معقول‌تر است اما معضل بزرگ آنجایی جلب توجه می‌کرد که آنها به اندازه دقایقی که صاحب توپ بودند و در یک‌سوم دفاعی حریف خیمه می‌زدند، صاحب موقعیت نمی‌شدند. کریم باقری یک طراح از راه دور ایده‌آل است اما پست جدید او- به عنوان راس مثلث پشت تک فوروارد- به طراحی از راه دور احتیاجی ندارد و بیش از هرچیز تکنیک برتری در نبردهای یک در مقابل یک و خلاقیت را می‌طلبد.
به این ترتیب پرسپولیس به‌رغم در اختیار داشتن توپ و میدان به اندازه کافی صاحب موقعیت گل نمی‌شود و مهاجم زهرداری مثل ابراهیم توره به یک بازیکن دونده که به دنبال توپ‌های مرده می‌دود و در اجتماع مدافعان حریف پاس رو به عقب می‌دهد؛ تبدیل شده است. علی کریمی آمد تا فاکتور خلاقیت را به ویژگی‌های مربع تهاجمی پرسپولیس اضافه کند. کریمی قطعا قدرت طراحی از راه دور و شوتزنی باقری را ندارد اما بی‌تردید از نظر تکنیک فردی و شناسایی درهای کوچک موجود در خط دفاعی حریف، فوتبالیست بهتری است. تاکید مکرر به او برای امتناع از حمل توپ و استفاده از قدرت دریبلینگ به چه معناست؟
فیلیکس ماگات تلاش زیادی کرد تا در بستر زمان از علی کریمی بازیکنی در خدمت تیم و آشنا با قواعد فوتبال خط‌کشی‌شده آلمان بسازد.
اما طعنه‌آمیز بود که بهترین بازی‌های کریمی در بایرن در همان چند هفته ابتدای فصل که او طبق عادت‌های خودش بازی می‌کرد، رقم خورد و وقتی کریمی به یک بازیکن دونده و مفید به بازی تک‌ضرب تبدیل شد حتی خود ماگات هم دیگر تمایلی به استفاده از او نداشت.
علی کریمی سرعت قابل ملاحظه‌ای ندارد و میزان دوندگی‌اش در طول مسابقه پایین‌تر از حد متوسط است. او می‌تواند مثل مازیار زارع به ارسال پاس‌های عرضی زمین اکتفا کند اما آیا واقعا پرسپولیس برای پرکردن یکی از دو جای خالی لیست ۲۵ نفره‌اش نیاز به چنین بازیکنی داشت؟ وجه غالب بازی کریمی که لقب جادوگر را برای او ساخت به تکنیک و قدرت دریبلینگ بازی او مربوط می‌شود. گاهی وقت‌ها سکوت و باز گذاشتن دست بازیکن اوج هنر یک مربی است.

منبع : روزنامه کارگزاران