جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا

کلاه


کلاه
كلاه من، كلاه من
كلاه گرد و ماه من
توی هوا قل قلی شد
افتاد و یك كم گلی شد
پا شد و شد و سوار باد
گوش به حرف من نداد
رفت و به جنگلی رسید
پرنده قشنگی دید
□□□
پرنده فكر لانه بود
توی نوكش ترانه بود
روی كلاه من پرید
گرفت و باز پر كشید
من دویدم دنبال او
كلاه من شد مال او
كلاه من برنده شد
لانه آن پرنده شد

شعر از اسدالله شعبانی
منبع : روزنامه ایران


همچنین مشاهده کنید