وسایل حفاظت فردی

● لباس كار
داشتن لباس كار یكسان برای كاركنان یك صنعت همواره یك مزیت محسوب می‌شود. متحد‌الشكل بودن لباس در محیط‌های كاری در ایجاد روحیه همكاری و تعاون مؤثر است. این كار حس تعلق به گروه را در انسان‌ها تقویت می‌كند. زمانی كه یك كارگر با پست سازمانی پایین خود را در همان لباس مدیران ارشد سازمان می بیند، وابستگی خود به آن سازمان را بیشتر احساس می‌كند.
هرچند عده‌ای از كاركنان پوشیدن لباس كارهای رسمی سازمان را نوعی محدودیت می‌دانند و دوست دارند در لباس‌های راحتی كه خود تشخیص می‌دهند كار كنند، اما تجربیات سازمان‌هایی كه انتخاب نوع لباس كار را در اختیار كاركنان خود گذاشته‌اند، نشان می‌دهد این كار اگرچه كمی باعث رضایت در كاركنان شده اما پس از مدتی روابط سازمانی را به شدت دچار مشكل كرده، كنترل افرادی كه از بیرون به سازمان وارد می‌شوند، سخت شده و نظم و امنیت سازمان به خطر افتاده است.
گاه لباس كار به عنوان یك پوشش حفاظتی نیز به كار می‌رود و یا در برخی سازمان‌ها و محیط‌های صنعتی یك لباس حفاظتی را بر روی لباس كار رسمی سازمان می‌پوشند. این لباس‌ها اندام فوقانی را از برخی خطرات و عوامل زیان آور محافظت می‌كند.
به‌طور كلی كارگران در اكثر صنایع همواره در معرض تماس با عوامل زیان‌آور محیطی از قـــبیل تركیبات مختلف شیمیایی و عوامل متنوع فیزیكی نظیر پرتوهای ماورای بنفش و مادون قرمز و نیز پرتوهای یون‌ساز قرار دارند كه این مواجهه باعث بروز مشكلات پوستی در این افراد می‌شود. سوختگی‌های حاد و مزمن در اثر مواجهه ناگهانی یا طولانی مدت با برخی عوامل خطرناك شایع‌ترین این مشكلات پوستی است.
می‌توان لباس‌های حفاظتی را به ۴ گروه تقسیم كرد:
۱) لباس‌های حفاظتی كه در برابر عملیات مختلف گرمایی و سرمایی استفاده می‌شوند.
۲) لباس‌های حفاظتی كه در كار با مواد شیمیایی استفاده می شوند.
۳) لباس‌های حفاظتی كه در كار با عوامل بیولوژیكی استفاده می‌شوند.
۴) لباس‌های حفاظتی كه در كار با اشیا یا تجهیزات تیز و برنده استفاده می‌شوند.‌
آشنایی با مخاطرات شغلی كارگران صنعت ساختمان‌سازی