دوشنبه, ۲۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 13 May, 2024
مجله ویستا

ویکتور هوگو، نویسنده فرانسوی


ویکتور هوگو، نویسنده فرانسوی
«ویكتور هوگو» در روز بیست و ششم فوریه سال ۱۸۰۲ میلادی در شهر بزانسون فرانسه متولد شد. پدرش، «كنت هوگو» هنگام تولد او رییس دسته ای از پیاده نظام بود و بعد از آن به درجه ژنرالی رسید. به گزارش ایلنا، روزهای كودكی «هوگو»، ایام عظمت و جهانگیری «ناپلئون» بود. خانواده «هوگو»، سال ۱۸۱۱ پس از سفر كوتاهی به ایتالیا به اسپانیا منتقل شد، در آن زمان«ژوزف بناپارت»،برادر« ناپلئون» به پادشاهی اسپانیا رسید و پدر «هوگو» نیز ازجمله همراهان وی بود.
اما سال بعد «هوگو» همراه مادر به پاریس بازگشت و با یكی از برادران بزرگ خود به نام «اوژن» به مدرسه شبانه روزی رفت تا خود را برای ورود به دارالفنون پاریس آماده كند.نخستین آثار وی از نظم و نثر با آنكه زاده فكری جوان بود، مایه شهرت او شد.سال ۱۸۲۲ قسمتی از دیوان قصائد خود را كه در آن از خاندان بوربن هواخواهی كرده بود، انتشار داد و بدین سبب «لوئی هجدهم» برای او سالی هزار فرانك مقرری سالانه معین كرد. سال ۱۸۸۲ كه «هوگو» به ۸۰ سالگی رسیدفرانسویان به افتخارش جشن ها گرفتند و ششصد هزار تن از مردم پاریس و ولایات فرانسه برای تهنیت برابر خانه اش گردآمدند.
سرانجام در روز جمعه ۲۲ ماه می سال ۱۸۸۵ در خانه خویش در كوچه ایلو در پاریس كه امروز به خیابان « ویكتور هوگو» معروف است، بدرود زندگانی گفت. تشییع جنازه اش با شكوه و جلالی كه تا آن روز در فرانسه نظیر نداشته است، صورت گرفت. جسدش را چنانكه خود وصیت كرده بود در تابوت گدایان، ولی باشكوه تمام به محل پانته ئون كه آرامگاه بزرگترین مردان فرانسه است، بردند و به خاك سپردند. ۵۰ هزار فرانك از دارایی اش نیز به دلخواه میان فقیران تقسیم شد.
تا پایان قرن نوزدهم چنان می نمود كه «هوگو» نمرده است، زیرا گذشته از ۶۷ مجلد آثار وی كه در حیاتش انتشار یافته بود؛ آثار منظوم و منثور چاپ نشده اش پیاپی منتشر می شد. از كتاب های او می توان آخرین روز یك محكوم، نتردام، مادام دوپاری، كلود ولگرد، بینوایان، ناپلئون كوچك، تیره بختان، كارگران دریا، مردی كه می خندد، تاریخ یك جنایت، رفتارها و گفتارها، نود و سه، تئاتر آزاد شده، عاقبت شیطان، مشهودات، در سفر، آلپ و پیرنه، فرانسه و بلژیك و سال های شوم را نام برد. از آثار منظوم او می توان به درام كرمول، ماریون دولرم، برگ های خزان، شاه تفریح می كند، لوكرس بورژیا و ماری توار، ریبلاس، نغمات سپیده دم، آوازهای درونی، آن ژلو و منظومه های تأملات اشاره كرد.
منبع : روزنامه ابرار