دلیل سفر به فضا

در دهه ۱۹۵۰، هر دو کشور ایالات متحده امریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق به ساخت موشکهای پرقدرتی برای پرتاب ماهواره هایشان به فضا دست زدند. این دو کشور قصد داشتند، ماهواره هایی را در سال ۱۹۵۷، سال ژئوفیزیکی بین المللی، به فضا پرتاب کنند. شوروی اولین کشوری بود که با پرتاب اسپوتیک ۱ در چهارم اکتبر این سال موفق به انجام چنین کاری شد. از این زمان به بعد، اکتشافات فضایی به یک مسابقه بین دو کشور مذکور تبدیل شد. این درحالی بود که رجال سیاسی دو طرف بر اهمیت سیاسی و نظامی برخورداری از ماهواره ها در مدار و فتح ماه قبل از رقیب دیگر واقف بودند. در آغاز به نظر می رسید که روسها در این مسابقه جلوتر از امریکاییها هستند؛ علاوه بر پرتاب اولین ماهواره به فضا ، آنها موفق شده بودند اولین انسان ، یوری گاگارین، را به فضا فرستاده و اولین راهپیمایی فضایی را نیز بوسیله الکسی لئونوف در سال ۱۹۶۵ انجام دهند. با وجود این ، هرچه دهه ۱۹۶۰ به پایان خود نزدیکتر می شد، آمریکاییها برتری خود را نشان میدادند.
در ژوئیه ۱۹۶۹، آمریکاییها تاریخ ساز شدند. در این تاریخ، آنها نیل آرمسترانگ و ادوین (باز) آلدرین را به ماه فرستادند. پس از این ، روسیه تلاشهای خود را بیشتر صرف ساختن ایستگاههای فضایی در مدار زمین کرد. درحال حاضر، ایالات متحده امریکا و فدراسیون روسیه به همراه چند کشور دیگر با کمک هم درپی ساختن ایستگاه فضایی "آلفا" هستند. ماموریتهای باسرنشین از قبیل ماموریتهای شاتل فضایی آمریکا و ایستگاه فضایی میر به دانشمندان کمک می کنند تا چگونگی عکس العمل بدن انسان را در فضا مطالعه کنند. اطلاعات دریافتی از این ماموریتها همچنین دانشمندان را در کشف و آماده کردن ابزار لازم برای زندگی احتمالی انسانها در فضا یاری میدهد. ماهواره ها امروز به جزء لاینفکی از زندگی نوین تبدیل شده اند. آنها اطلاعات را از نقطه ای به نقطه دیگری منتقل می کنند، و با زیر نظر گرفتن کره زمین،وضعیت هوا را پیش بینی می کنند. بعلاوه،کاوشگرها با اکتشافات فضایی خود، حس کنجکاوی ما را درباره جهانی که در آن زندگی میکنیم ارضاء میکنند.

منبع : نابغه های ایران