نخستین دوست

۱۰ ساله بودیم که با همدیگر آشنا شدیم. با هم به یک مدرسه می‌رفتیم. سوار یک مینی بوس می‌شدیم و به شوخی بچه‌های دیگر با هم می‌خندیدیم.
جشن تولد ۱۱ سالگی‌ام به من یک هدیه دادی؛ دفترچه یادداشتی که خودت درست کرده بودی. فردای آن روز که نیامدی دلم گرفت و گریه کردم.
مادرم می‌گفت بی خود گریه نکرده‌ای؛ خوان با خانواده‌اش به دره افتادند.
توی دفترچه هیچ چیزی ننوشته‌ام تا مثل دوستی‌مان پاک بماند.
میشله مارتینس

منبع : همشهری آنلاین