آدینه

غمی که زخم می زند در سینه می ماند
دلی که زخم می خورد آیینه می ماند
نگاه رفته تا سراب آباد، آنجا هم
قطار هفته می رود آدینه می ماند
به پای پینه بسته مرهم زن که فردا هم
به سوی کعبه می رود، بی پینه می ماند
نیاز دل به عشق هستی بخش اکسیری
در ازدحام خلوتی دیرینه می ماند
نبرد عقل و دل اگر خونین ترین باشد
چه غم که عشق تا ابد تهمینه می ماند

منبع : روزنامه خراسان