تأثیر عملکرد «مک کلارن» در معرفی سرمربی جدید

انگلستان کشوری است که خود را مخترع و مبدع ورزش فوتبال می داند و در زمینه برگزاری بازی های باشگاهی سرآمد کلیه کشورهای اروپایی است که در چندین رده با تیم های پرشمار، مسابقات را همه ساله برگزار کرده و برای لیگ برتر هم تقویم سالانه و بسیار مناسبی دارد که حتی در هنگام برپایی جشن های سال نو میلادی خللی در برگزاری و اجرای آن ایجاد نمی شود!
چنین کشوری قطعاً باید در بازی های ملی پیشقراول تیم های قاره سبز در عرصه جهانی باشد ولی این تیم به جز یک بار هنگام میزبانی جام جهانی در دهه ۶۰ که شاید بهترین تیم تاریخ خود را در اختیار داشت، هرگز نتوانست بر بلندای جهانی فوتبال قرار گیرد و زیر سایه ایتالیا و آلمان قرار گرفته است و در مسابقات قاره ای هم وضع به همین منوال است و انگلیسی ها باوجود میزبانی یورو ۹۶ نتوانستند با « تری ونبلز» سرمربی وقت خود مقام قهرمانی را در خانه نگاه دارند و از همان هنگام بود که فکر حضور مربیان خارجی در سر مدیران باشگاهی و حتی ملی افتاد و امثال «ونگر» و«هولیه» که هر دو فرانسوی بودند توانستند در آرسنال و لیورپول اثرگذار باشند که این قضیه راه ورود اسون گوران اریکسون سوئدی را با تمام حاشیه ها و هزینه هایش به نیمکت سرمربیگری تیم ملی باز کرد که این تئوریسین بزرگ و صاحب کارنامه هم نتوانست بر آرزوی چندین ساله دوستداران تیم ملی انگلستان جامه عمل بپوشاند و باناکامی هرچه تمامتر در پایان جام جهانی ۲۰۰۶ از کار برکنار شد.
«استیومک کلارن» جانشین اریکسون و البته دستیار این مربی در چهارچوب جام جهانی اخیر بود که در پرونده اش تجربه همکاری با فرگوسن سرمربی شهیر منچستریونایتد را دارد و به عنوان سرمربی میدلزبرو طعم رقابت در لیگ برتر را نیز چشیده، پس مربی کم تجربه ای نبود اما می بینیم که در اداره این تیم و اعمال مدیریت لازم ضعف دارد و مسئولان فدراسیون این کشور در حال رایزنی برای به خدمت گرفتن مربیان غیربومی هستند، چرا که در شرایط فعلی نمی توانند گزینه ای مناسب از مربیان خودی پیدا کنند.
۲ مربی بزرگ و نامدار ایتالیایی که بارها برای مربیگری در لیگ برتر ابراز تمایل کرده اند کاندیدای نشستن روی نیمکت مربیگری انگلستان هستند که باید دید آیا سرانجام در این رابطه توافقی حاصل خواهد شد یا بلوف تبلیغاتی برای ایجاد انگیزه در بین کادر فنی و مردان ملی پوش این کشور است.
مارچلولیپی پس از سال ها افتخارآفرینی در باشگاه یوونتوس سال گذشته قهرمانی جهان را برای تیم ملی ایتالیا به ارمغان آورد و پس از فینال جام جهانی به هیچ پیشنهادی پاسخ مثبت نداده تا به گفته خودش با تجدید قوا و توان مناسب به میادین بازگردد و فابیوکاپلو پس از سروسامان دادن به اوضاع آشفته رئال مادرید و کسب یک جام دیگر در لالیگا محترمانه از آن تیم کنار گذاشته شد تا هم اکنون دومین مربی سرشناس و بیکار کشورش لقب گیرد.
هر ۲ مربی دارای سال ها تجربه، توان مدیریتی و علم فنی هستند که توانایی های آن ها بر هیچ کس در عرصه فوتبال پوشیده نیست ولی اوضاع مربیگری در تیم ملی انگلستان و حساسیت مطبوعاتی و دخالت هایخبرنگاران این کشور و مطالب حاشیه ای مربی بزرگ و سردوگرم چشیده ای نظیر اریکسون را در خود غرق کرد و حال هر ۲مربی بزرگ ایتالیایی با درک موقعیت کاری در تیم ملی این کشور مشغول بررسی شرایط و مدارک هستند تا اعتبار خود را به پای این تیم ریخته و برای دور نهایی یورو۲۰۰۸ و شاید جام جهانی ۲۰۱۰ خرج کنند.
کسب نتایج مناسب از سویمک کلارن در بازی های مقدماتی یورو ۲۰۰۸ و پیروزی های قدرتمندانه بخصوص مقابل کرواسی و روسیه کمک می کند تا پروژه روی کار آمدن مجدد مربیان غیربومی به تعویق افتد، حال آنکه این مربی ناکام بماند به همان اندازه می تواند مسأله فوق را تسریع سازد تا یایکی از ۲ مربی نامبرده شده عنان هدایت را در دست گیرند یا گزینه معتبر دیگری که قطعاً هر فردی باشد باز هم باید خود را آمادهرویارویی با ناملایمات فراوان نماید.
مربیگری در تیم ملی انگلستان افتخاری است که مربی مشهور و موفقی مانند ونگر در چند مرحله از پذیرفتن آن طفره رفته که این مسأله نشان از حساسیت و اهمیت چنین سمتی دارد و باید دید کاندیدای واقعی کیست و چه زمانی پای برگه قرارداد فدراسیون این کشور را امضا می کند؟!

منبع : روزنامه ابرار ورزشی