تیم ملی علی دایی!

علیک سلام!
حکایت تیم ملی ایران با سرمربیگری علی دائی حکایت واقعا عجیبی است.
۱) علی دایی هم سرمربی سایپا هست و در مسابقات جام باشگاههای آسیا این تیم را هدایت می کند و هم به عنوان سرمربی تیم ملی در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی حضور دارد.
۲) هفته گذشته تیم ملی ایران بازی تدارکاتی با دیگر تیم آقای دایی یعنی سایپا داشت! اون هم در زادگاه علی دایی یعنی اردبیل و در استادیوم ۲۰ هزار نفری علی دایی! که در این بازی سخت و نفس گیر تیم ملی ۶ بر صفر سایپا را شکست داد!
۳) علاوه بر نیمکت تیم ملی، پیراهن تیم ملی هم به دایی رسید. سه روز پیش فدراسیون فوتبال رسما اعلام کرد شرکت دایی، با کنار زدن رقیبان داخلی و خارجی (آدیداس، نایک، پوما، مجیدی و ...) پیراهن های تیم ملی را تولید خواهد کرد و نام دایی در سمت چپ پیراهن های تیم ملی خواهد بود. جالب تر اینکه فدراسیون فوتبال نه تنها در این قرار داد جدید سود مایی نخواهد داشت بلکه مبلغی را هم به آقای دایی خواهد داد و بدین سان پیراهن تیم ملی می شود بیلبورد تبلیغاتی دایی.
۴) تیم ملی که قرار هست ۵ روز دیگه در مسابقات مقدماتی جام جهانی، در گرمای این روزهای تهران در ورزشگاه آزادی به مصاف امارات برود رفته و چند روز بعدش باید در گرمای وحشتناک ابوظبی، بازی برگشت را با امارات انجام دهد، به تشخیص سرمربی، رفته و در خنک ترین نقطه ایران یعنی اردبیل اردو زده!
۵) در آخرین بازی دوستانه تیم ملی که چند روز پیش در ورزشگاه آزادی برگزار شد، تیم ملی به مصاف تیم زامبیا (که در رتبه ۶۸ رده بندی فیفا قرار داره) رفت که توانست با دو گلی که از روی نقطه پنالتی زد، با نتیجه سه بر دو این تیم گمنام افریقایی را در ورزشگاه ازادی شکست دهد.
از این موارد این چنینی، این روزها در تیم ملی زیاد است که دیگه نمی خوام همه اش را یک به یک ذکر کنم. اینکه علی دایی در زمان بازیگری خود افتخارات زیادی برای تیم ملی بدست آورده جای شکی در آن نیست، اما این روزها وقتی مصاحبه های وی و طرز صحبت کردن اش را در تلویزیون می بینیم (و یا برخورد بسیار زننده اش با خبرنگاران را)، بیشتر یاد قشر لات و ارازل می افتیم تا یک سرمربی جنتلمن برای تیم ملی!
البته شخصا معتقدم برای این فدراسیون، چنین مربی لایق است، و باید همه چیز فوتبال به همه چیزش بیاید، فدراسیونی که «کفاشیان» رئیس آن باشد، و «تاج» نائب رئیس اش، سرمربی آن هم باید این «دایی» باشد!
نکته آخر اینکه تفاوت کار را می توانید بطور ملموس در اینجا ببینید که در آخرین بازی پرسپولیس که یک تیم باشگاهی است صد هزار نفر به استادیوم می آید و در بازی تیم ملی با زامبیا، کمتر از ۵۰۰ نفر! که اون هم زامبیا را تشویق می کردند!
خب از بحث تیم ملی و علی دایی که بگذریم، مجله همشهری جوان در شماره اخیر خود، (شماره ۱۶۷)، گزارشی خواندنی درباره افشین قطبی به بهانه قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر چاپ کرده است. در این گزارش از جمله افراد مختلف اظهار نظرهای قابل توجهی درباره سرمربی اخلاق مدار پرسپولیس کرده اند. که بخش هایی از آن را زیر قرار داده ام:
▪ نیکی کریمی:
قطبی بیش از هر چیز نشان داد بدون عصبانیت هم می توان برنده شد، می توان بدون این که فحش داد قهرمان شد ... اگر قطبی ری اکشن ما را سر صحنه فیلمبرداری بعد از گل پرسپولیس می دید، خوشحال می شد چون ما رکورد پرش ارتفاع او را هم زدیم
▪ رضا میرکریمی، کارگردان سینما؛
من طرفدار متعصب هیچ تیمی نیستم ولی باید اعتراف کنم بعد از حضور آقای افشین قطبی بر مسند مربیگری پرسپولیس و شنیدن ادبیات و لحن ایشان، فصل گذشته را لحظه به لحظه پیگیری کردم ... من می خواهم بگویم درست است که آقای قطبی مدت ها در ایران نبوده ولی از بسیاری از مربیان ایرانی ما ایرانی تر، متعهدتر و اخلاق گراتر است.
▪ علی پروین:
این آقاقطبی یه مربی مشتی و با حاله که تو آمریکا بزرگ شده اما دیزی خوردن رو یادش نرفته تا یه ایرانی اصیل باقی بمونه ... افشین رو خیلی اذیت کردند ولی ثابت کرد یک مرد واقعیه چون تا آخرین روز بازی، سر حرفش ایستاد و بالاخره هم پرسپولیس رو قهرمان کرد
▪ پیمان قاسم خانی:
دوستم – ژوله – ایده جالبی برای یک مقاله داشت؛ این که قطبی به درد فوتبال ما نمی خورد؛ همان طور که آقای خاتمی به درد سیاست ما نمی خورد؛ چون هر دو بیش از حد آرام هستند. در آن زمان حرف ژوله به نظرم به طرز ناامیدکننده ای درست می رسید
▪ پژمان بازغی:
قطبی به ما آموخت فوتبال حرفه ای اخلاق می خواهد و این همان چیزی است که سال هاست از ما دور افتاده
▪ ناصر حجازی:
نمی توان شخصیت بالایش را منکر شد. آقای قطبی تنها مربی لیگ برتری بود که تحت هر شرایطی با روی خوش به طرف مربیان و حریفان می رفت تا ثابت کند شخصیتی بالاتر از فوتبال ایران دارد
▪ سیامک انصاری:
سلام آقای قطبی! خیلی متشکرم که به ایران آمدید ... در ابتدای مصاحبه، نه از تاکتیک صحبت کردید، نه از تکنیک، نه از بازیکنان ناآرام تیم تان و نه از پرسپولیس با تمام حاشیه اش. از مردم خواستید روی زمین آشغال نریزید و شهر را تمیز نگه دارند. چند دقیقه ای خشکم زد. می دانید چرا؟ به خاطر این که تا به حال هیچ مربی ای را ندیدم که چهره این شهر برایش مهم باشد
▪ کریم باقری:
از این که هر کس از راه می رسید، سعی داشت افشین قطبی را تخریب کند، حرص می خوردم ... اولین روزی که سر تمرین آمد، از قهرمانی حرف می زد؛ در حالی که حتی اکثر نفرات تیم را نمی شناخت. در آن روز همه سرمربی را مسخره می کردند ... حرف های قطبی برای بازگشت من به دوران اوج خیلی تاثیر داشت ... من قول می دهم تا چند سال آینده، او را در تیم های بزرگ دنیا ببینیم و بعد حسرت از دست دادنش را بخوریم ... او در بدترین شرایط هم خندان بود و به هیچ کس توهین نمی کرد حتی با بازیکنانی که در تیم اذیتش می کردند. با تمام بی احترامی ها کنار آمد...

مجله مبین
سید سعید وکیلی
http://thebankers.blogfa.com