جک نیکلسون

«جان جوزف نیكلسون» ۲۲ آوریل ۱۹۳۷ در نیوجرسی آمریكا متولد شد. پدرش كار نقاشی دكور مغازه ها را انجام می داد و مادرش متخصص زیبایی و پوست بود.
جك و دو خواهرش هیچ گاه حضور پدر را از نزدیك حس نكرده بودند و همه مسؤولیت آنها بر عهده مادرشان بود. از كودكی خوب می توانست مردم را بخنداند. در كنار درس ورزش می كرد و به بازیگری هم علاقه داشت و توانست بهترین بازیگر مدرسه لقب بگیرد.
جك پس از پایان تحصیلات با راهنمایی خواهرش به لس آنجلس رفت و در كمپانی «MGM» به عنوان پادو مشغول به كار شد. در ضمن، اجازه داشت در اغلب صحنه های فیلمبرداری حضور داشته باشد و دنیای بازیگری را از نزدیك حس كند.
جك جوان در این دوران الگوهایی چون «جیمزدین» و «مارلون براندو» داشت و «همفری بوگارت» را هم به خاطر بازیهایش ستایش می كرد.
اولین تجربه كارگردانی جك فیلم «Drive He said» نام داشت كه به خاطر مدیریت نامنظم و موانع زیادی كه بر سر راهش قرار گرفت، ناموفق ماند. این فیلم از سوی دیگر به خاطر مسایل سیاسی نیز با انتقادهای تند زیادی مواجه گردید و همین مسأله جك را نسبت به كارگردانی مأیوس كرد.
بعد از این تجربه نیكلسون ۳۴ ساله پیشنهاد بازی در «پدر خوانده» فورد كاپولا را نپذیرفت. وی درباره رد این پیشنهاد گفت: در فیلم هیچ صحنه ای برای بازی او در مقابل «مارلون براندو» در نظر گرفته نشده است و در ضمن عقیده داشت كه این نقش را باید یك ایتالیایی بازی كند. او در عوض در فیلم «آخرین پولدار» بازی كرد و بعد از حضور در این فیلم با «جان هیوستون» آشنا شد.
همین مسأله باعث شد جان هیوستون مدتی بعد نقش دوم فیلم «محله چینی ها» را بپذیرد و در این فیلم با نیكلسون همبازی شود. جك در «محله چینی ها» نقش یك كارآگاه را داشت كه جریان پیگیری یك قتل مرموز را در سال ۱۹۳۰ بر عهده می گیرد. «محله چینی ها» در ۱۹۷۴ به نمایش درآمد و یك اثر فوق العاده زیبا لقب گرفت. منتقدان و مردم از فیلم استقبال كردند و فیلم در ۱۱ رشته برای دریافت جایزه اسكار نامزد شد.
نیكلسون در ۱۹۷۵ در «دیوانه ای از قفس پرید» بازی كرد و موفق شد یكی از بهترین نقشهای تاریخ بازیگری اش را خلق كند. بعد از نمایش فیلم بسیاری از منتقدان سینما معتقد بودند او دراین نقش بیش از هر وقت دیگری به شخصیت واقعی اش نزدیك شده است. «دیوانه ای از قفس پرید» در ۵ رشته نامزد دریافت اسكار شد و جك نیكلسون به خاطر حضور موفق در این فیلم توانست نخستین جایزه اسكارش را دریافت كند.
نیكلسون در سال ۱۹۷۶ به آرزوی دیرینه اش رسید و در «میسوری می سوزد» با «مارلون براندو» همبازی شد. او سعی داشت از این همكاری نهایت استفاده را ببرد، اما رفتارهای نامناسب «براندو» این امید او را نقش برآب كرد. جك در مصاحبه ای گفته بود: «براندو هیچ یك از دیالوگهایش را حفظ نمی كرد و آنها را از روی یادداشتهای بزرگ كنار دوربین می خواند.» این فیلم به نمایش درآمد و شكست خورد. در همین سال نیكلسون ۳۹ ساله در فیلم «آخرین مأموریت» الیا كازان در كنار «رابرت دنیرو» و «رابرت ردفورد» حضور پیدا كرد. جك همزمان تصمیم گرفت یك بار دیگر كارگردانی را تجربه كند.
این بار «سفر به جنوب» را كارگردانی كرد و باز هم نتوانست در كارش موفق باشد. كار بعدی او بازی در فیلم «درخشش» «استنلی كوبریك» بود. فعالیت ۱۰ ماهه برای ساخت «درخشش» جك را خیلی خسته كرد. بنابراین تصمیم گرفت بعد از بازی در «پستچی همواره دو بار زنگ می زند» دو سال استراحت كند.
دو سال بعد در ۱۹۸۲ جك در «Terms of Endearment» با كارگردانی «جیمز ال بروكس» كار كرد و موفق شد دومین اسكارش را برای نقش دوم این فیلم دریافت كند. بلافاصله بعد از این كار با «آنجلیكا هیوستون» در یك كمدی مافیایی حضور پیدا كرد و بار دیگر توانست با «جان هیوستون» همكاری داشته باشد.
جك در ۱۹۸۹ بازی در نقش شوكر را برای فیلم «بتمن» پذیرفت. نیكلسون با حضور در این فیلم توانست توجه نسل جوان را نیز به بازی اش جلب كند. همكاری مجدد او با «تیم برتون» به تولید فیلم پر فروشی منجر شد كه به تعداد طرفداران خودش هم افزود.
این مسأله به همه ثابت كرد كه جك می تواند در هر نقشی حضوری موفق داشته باشد. او برای حضور در این فیلم ۶ میلیون دلار دستمزد گرفت و فیلمش هم در مجموع ۶۰ میلیون دلار فروش كرد.«جك نیكلسون» سپس كارگردانی فیلم دیگری را آغاز كرد كه البته كارهای آن از ۵ سال قبل شروع، ولی به دلیل پاره ای مشكلات متوقف شده بود.
فیلم ناموفق «هاپا» به كارگردانی «دنی دوبیتو» فیلم بعدی جك بود، اما بازی در «چند مرد خوب» در كنار «تام كروز» بار دیگر او را به اوج نردبان ترقی برد.نام «جك نیكلسون» در دسامبر ۱۹۹۶ بر سنگفرش خیابان هالیوود نوشته شد و در دفتر تاریخ ثبت گردید.

آی سان نوروزی

منبع : روزنامه قدس