عدالت اقتصادی

عدالت اقتصادی یعنی پرداخت حداقل حقوق یک فرد از یک جامعه و کشوری که در آن زندگی می کند، به عبارت دیگر کلیه ثروتهای زیرزمینی و خدادادی و غیراکتسابی متعلق به عموم بوده و بی شک هر فردی که درآن کشور به دنیا می آید بصورت بالقوه سهمی در آن خواهد داشت، به عبارت دیگر هر فردی در کشوری صاحب آن بشمار می رود.
بهرحال عدالت اقتصادی یعنی اینکه سهم هر فرد را بطور مشخص و معلوم از این منابع خدادادی به وی پرداخت نمود، یعنی مثلا در کشوری نظیر ایران که صاحب چنین منابع زیرزمینی از نفت گرفته تا معادن طلا و فلزات و سنگهای قیمتی و نکم و .... است ، از شمال و جنوب متصل به دریای بزرگی است ، جنگلهای وسیع و کویرهای گسترده دارد باید هر فردی که در آن زندگی می کند و در آن بدنیا امده ، حق و حقوق خود را از این منابع دریافت نماید، حداقل حقوق یعنی اینکه سه وجه مشخصه زندگی برای وی رایگان تامین باشد، خوراک ، پوشاک و مسکن.
اینها مواردی است که برای زنده ماندن لازم و ضروری است که باید تامین گردد و من جمله حقوق ملت است بر گردن حکومت. هر فرد ایرانی هرگز نباید نگران نان شب ، مسکن شب ، پوشاک خود و خانواده خویش باشد ، چراکه همه اینها از طف باری تعالی که صاحب اصلی تمام ثروتهاست به وی اهدا شده.
اگر این نگرانی های مذکور در فردی وجود نداشته باشد وی براحتی می تواند بدون اشتغال ذهن به فعالیتهای دلخواه خود بپردازد ، اگر طالب علم است ، اگر خواهان مذهب و آبادی آخرت خویش است ، اگر طالب ثروت بیتشر است می تواند دنباله رو اهداف خویش باشد و اگر قانع به همین حداقل امور زندگی است بدان ادامه دهد و اگر خواهان پیشرفت و سایر وسایل است با کار و تلاش بیشتر زندگی خود را مرفه تر نماید.
علی ای حال در کشوری نظیر ایران با این غنای ذکر شده دیگر مشاهده یک کارت خواب ، یک گرسنه ، یک شرمنده خانواده و ..... باور کردنی نیست چه رسد به مشاهده انبوه این گونه افراد، چراکه چطور ممکن است شخصی سهام دار نفت بشکه بالای ۱۴۰دلار باشد و شبها گرسنه بر روی کارتن بخوابد.
در رژیم سابق که رژیمی پست و دون مایه بود که کورکورانه تقلید از رژیم سرمایه داری غرب می نمود ، صحبت از عدالت اقتصادی جایی نداشت، چراکه در درجه اول شاه صاحب همه چیز موجود در مملکت بود و بعدا هر چیزی حتی نظیر معادن ، نفت ، املاک و ..... صاحب خصوصی داشته که سند و مدرکی رسمی دال بر این ادعای کذب و غیر انسانی با خود به یدک می کشید ، واضح است که چنین رژیمی مستحق سرنگونی و ساقط شدن است.
با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره) که شخصی وارسته و نمونه بود ، آب پاکی بدست چنین افرادی ریخته شد ، بسیاری از منابع عمومی غصب شده ملی اعلام شده و حق و حقوق ملت باز پس گرفته شد. بهرحال نظام نوپای جمهوری اسلامی از همان ابتدا به دلیل سیاست بسیار هوشمندانه و زیرکانه و البته خداپسندانه رهبرش وابستگی غربی را ملغی نموده و وابستگی شرقی را نیز نپذیرفت ، لذا از سوی هر دو طرف آماج حملاتی سخت قرار گرفت که همه از آنها باخبریم ، تحیرم های شدید ، ترورهای کور ، هشت سال جنگ سنگین ، خیانتها و ......
بهرحال نظامی که درگیر چنین رویدادهایی سخت بود از وی انتظار زیادی نمی رفت ولی این نظام در آن مقطع توانست به همه مشکلات موجود ، رضایت ملتش را جلب نماید، ارائه تقریبا هر چیزی از طرف دولت باعث شادی ملت گردید.
بهرحال دولت مردان آن زمان توانستند رضایت مردم را جلب کنند، اکنون هم ملت از ان دوران به نیکی یاد می کند.
اما صحبت اصلی ما درباره زمان حال است ، که نه در حال جنگی هستیم ، نه تروری داریم ، در بسیاری موارد به خودکفایی رسیده ایم ، در عرصه بین المللی از تاثیر پذیری به تاثیر گذاری نقل مکان کرده و نفت را به آسانی بشکه ای ۱۴۰ دلار می فروشیم ، براحتی پول آن را جذب کرده و خرج می کنیم، با همه این اوصاف آیا زمان صحبت جدی درباره عدالت اقتصادی نرسیده است ؟ چراکه ملت منتظر دریافت حق و حقوق مادی اما قانونی و الهی خویش است.
بهرحال اگر اکنون چرخی در هر شهری بزنیم در گوشه و کنار آن ایرانی هایی را خواهیم دید که شبها گرسنه خوابیده و از شدت گرما و سرما به خود می پیچند، و اگر باز هم دوری بزنیم ، افرادی را غوطه ور در ثروت می بینیم که سرما و گرمای روزگار اثری بر خواب ایشان ندارد ، مگر اینکه پرخوری ، خواب اینان را به کابوس مبدل کند.
لذا حرف ما درباره حق و حقوق اقتصادی و مادی ملت است ، یعنی انتظار داریم در شرایط کنونی و حال ، حداقل اسباب زندگی مانند خوراک، پوشاک ، مسکن مهیا بوده و تقدیم هر فردی شود.
از دولت مردان انتظار داریم که برای احقاق این حق مردم بکوشند و از مردن نیز می خواهیم که طالب حق خویش باشند . البته اینهایی که ذکر شد حداقل حقوق یک ملت است، از آنجاییکه اقتصاد رابطه مستقیمی با سایر مسائل نظیر سیاست ، اخلاق ؛ حکومت ، تحصیل و .... دارد لذا عدالت اقتصادی سبب بروز اصلاح در همه موارد ذکر شده در یک مملکت خواهد گردید. یعنی اگر حداقل شرایط زندگی برای عنع تامین باشد لذا هشتاد درصد ناهنجاریها حل و فصل خواهد شد، اما توصیه ما به دولت مردان در عدم تسریع در خصوصی سازی است چرا که خصوصی سازی شتاب زده صرفا فقط خصوصی سازی را به همراه خواهد داشت و اهداف والای پشت پرده آن هرگز محقق نخواهد شد .
علی ای حال نباید اجازه داد که نظام سرمایه داری که اکنون چون نطفه ای در درون تخمی در حال رشد است هر گز سر از این تخم بیرون گذارد، چراکه گذر به سرمایه داری همه گذر به عقد گذشته خواهد بود و ضمانتی برای اصلاح و عدالت در نظام سرمایه داری وجود ندارد ، همچون بادی در بادکنک عده ای را فربه تر و همچون سوزنی بر بالونی (ملت) آن را هر لحظه لاغرتر خواهد نمود.

محمد شهرتی فر
۱ـ یعنی کلیه امکانات و وسایلی که با هزینه عموم بوجود آمده و تعلقی به هیچ فردی ندارد.
۲ـ هرچند ماجرای ملی شدن صنعت نفت به گذشته باز می گردد اما عملا در دوران محمد رضا پهلوی تقدیم بیگانگان علی الخصوص ایادی غرب شده بود.
۳) از پیچ و مهره گرفته تا نان و گوشت و تیر آهن و آچار و پارچه و .....ارائه خدمات پزشکی و مسکن و .....
در امور نظامی ؛ برخی صنایع نظیر خودروسازی و ... ، در مسائل پزشکی ، در نیروی انسانی تحصیل کرده و ....
۴) برای مثال در مقطعی که نظام اخذ مالیاتی ما ابتر است ، در صورت خصوصی سازی مثلا کارخانجات در اخذ مالیات آنها دچار مشکل خواهیم شد که مشکلاتی اساسی را برای دولت و ملت در پی خواهد داشت.