ابزارهای بازیگری سینما

بازیگری در فضای نسبتاً کوچکی به عنوان یک آیین تزکیه کننده آغاز شد، درست مثل نمایش شکار روزانه افراد قبیله که دور آتش جمع می شدند. طی این سالها، فضای بازی تئاتری از یک سکوی ساده به تالارهای مزین و باشکوه و به فضاهای خیلی محدود و بسته یرژی گروتوفسکی در تئاتر آزمایشگاهی لهستان، تغییر و تحول یافته است.فیلمسازی هر دو فضای دقیقاً علامت گذاری شده برای حرکت بازیگر و محیط بیرونی را که می تواند یک دکور ساختگی، یک لوکیشین خارجی، یا ساختمانها، خیابانها و شهرهای «پیدا شده ای» باشد که برای ساخت فیلم توسط گروه فیلمسازی اشغال شده، با هم ترکیب می کند.عملیات مکانیکی مورد نظر در فیلمسازی، بازیگر را ملزم می کند همه تکنیکهای بیرونی تئاتری را به شکل یک سری تکنیکهای جدید که توسط دوربین و ویژگیهای عملکرد آن شناخته شده، تعدیل کند. بررسی تفاوتهای بین مصالح و محیط بازیگری تئاتر و سینما به وضوح نشان می دهد که کدامیک از تکنیکهای تئاتری می توانند توسط بازیگر سینما تعدیل، مهار و یا کاملاً حذف شوند.از نظر عوامل مکان و تصویر سه تفاوت عمده بین این دو رسانه یافت می شود. در بازیگری سینما، بازیگر دو فضای فیزیکی دایره ای شکل دارد: دایره اولیه پیرامون او که با عدسی دوربین مشخص می شود و دایره خارجی محیط که ممکن است به عنوان بخشی از محل و پس زمینه بازی بازیگر فیلمبرداری شود.در درون این دو دایره کلی محیط، منطقه محدود دیگری نیز وجود دارند. در یک صحنه عایق بندی شده، علامتهایی برای حرکت بازیگر تعیین شده است. برای عبور از یک سمت صحنه به سمت دیگر، بازیگر باید روی یک علامت معین توقف، یا با آن «تماس» پیدا کند تا در میدان وضوح دوربین قرار داشته باشد. برای گروه بندیهای سبک پرداخته، مانند نیمرخ سه نفره، بازیگران باید بی حرکت و نزدیک به هم باقی بمانند. با شروع فیلمبرداری این نوع نماهای جمعی خاص ممکن است وضوح تغییر کند؛ بنابراین شاید برای استفاده بازیگر از دیالوگ در چارچوب زمانی نما محدودیتهای اضافی وجود داشته باشند. برای مثال، شاید بازیگران حتی مجبور شوند مکثهایی در دیالوگها بگنجانند تا به دوربین فرصت انجام تغییرات حرکتی یا تغییر وضوح بدهند.برای حفظ ترکیب بندی که کارگردان برای نما انتخاب کرده، بازیگران نه تنها باید با علامتها تماس پیدا کنند، بلکه باید برای مدت زمانی که برای نما در نظر گرفته شده روی علامت باقی بمانند. نقاشیها و عکسها، افراد را در یک ترکیب بندی ثابت و معیین قرار می دهند. در فیلم بازیگر باید بتواند وضعیت و تمرکز خویش را برای مدت زمان تعیین شده توسط کارگردان، حفظ کنددایره کوچک تمرکز که نمای نزدیک را مشخص می کند توجه بازیگر را بر منطقه فکر و احساس، عکس العمل و واکنش متمرکز می کند. در دایره بزرگتر محیط، بازیگر باید با شرایط مکانی و زمانی طبیعی یا ساختگی ارتباط ارگانیک داشته باشد و راحت به نظر برسد.زمان در فیلم به - طول نما ـ تعداد ثانیه هایی که دوربین کار می کند تقلیل می یابد. این، آنچه را که بازیگر می تواند هنگام مشاهده و ضبط دستگاه انجام دهد، تعیین و محدود می کند. یک نمای نزدیک طولانی، به وضوح کار بازیگر را آسانتر می کند، زیرا به این طریق او فرصت پیدا می کند که در فکر یا احساسی فرو رود و یا از آن خارج شود. از آنجا که کار بازیگر فراهم آوردن مصالح برای تألیف حالتهای بیانی تکه تکه ای است که با توجه به تصاویر بلندتر مورد نظر کارگردان به هم وصل می شوند، او به امید بخش بزرگتری از زمان دوربین است تا پیشرفت واکنشها و پاسخهایش را وسعت ببخشد و اینگونه روی تداوم تصویر تأثیر بگذارد. بسیاری از بازیگران، امروز از تکنیک مکث قبل از شروع جمله استفاده می کنند و با استفاده از مکث به شخصیت دیگر نگاه می کنند و یا کمی ژست و حرکات ظاهری از خود بروز می دهند.بازی یک بازیگر باید به اندازه کافی از مصالح منابع درونی او در خود داشته باشد تا نه تنها تصاویر منطقی از عواطف، بلکه تصاویری را که رابطه ای متداوم دارند بیافرینند، بدون توجه به اینکه بعدها چگونه تدوین می شوند، این تداوم واکنش فقط برای بازیگری قابل دستیابی است که از کل شخصیت، تأثیر محیط و کشمکش بر شخصیت و ظرفیت دوربین برای تشدید تأثیر ژست فیزیکی، درک و برداشتی دارد.بازیگر تازه کار سینما با تجربه سکانسهای آخر در ابتدای کار، به سرعت درک خود را از آنچه قرار است اتفاق بیفتد، هفته های بعد، با شناخت بسیار بهتر شخصیت، بازیگر اغلب حس می کند که طی روزهای اول فیلمبرداری می توانست به گونه ای دیگر بازی کند. این درک ماوقع، دانشی با ارزش است و بازیگر را تشویق می کند تا در فیلم بعدی با تفکر بیشتر به شخصیت نزدیک شود. بازیگر، فیلمنامه را با دفت بیشتری خواهد خواند و به شخصیت در شرایط مکانیکی ساخت فیلم واکنش نشان خواهد داد. او آنچه را که حفظ آن در یک برنامه فیلمبرداری بدون ترتیب مهم است، در نظرخواهد گرفت. پس از تجربیات متعدد در زمینه بازیگری سینما، بازیگر به سرعت بصیرت پیدا می کند و عوامل مهم شخصیتی را که باید هنگام آغاز و پیشرفت فیلمبرداری به یاد داشته باشد، به شکلی شهودی جدا می کند.

منبع : واحد مرکزی خبر