۶ روز در سال بر دیوار!

● نگاهی به نمایشگاه آثار محسن احمدوند
محسن احمدوند، تعدادی از طراحی های جدیدش را در گالری سیحون به نمایش گذاشته است. این دومین نمایشگاه انفرادی او در این گالری است.
كافی است كمی اعتماد به نفس پیدا كنید، مقداری هم از «فتوشاپ» و «كورل» و «فری هند» سررشته داشته باشید... برای كسب این مدارج ترقی، چندماه وقت بیشتر لازم ندارید... اما كارت ویزیت، كارت ویزیت فراموش نشود! حتماً به انگلیسی باشد، مبهم باشد، به سختی خوانده شود، حروف به كار رفته در جملات آن كج و معوج تنظیم شود، برخی از حروف ناگهان درشت تر از الباقی و برخی دیگر از حروف حتماً از یك جایی، فرق نمی كند: سر، دم یا لبه انتهایی سمت راست، حتماً قطع (cut) شده باشد... عنوان درشت: Art director هم باید چندبار در سایه ها و نیم سایه ها تكرار شود.
یادت باشد، به طرز ناگهانی یك «تاش» رنگی یا «بافت» خشن و زخم و زیل را یا به صورت خیلی كم رنگ و یا با رنگ های جیغ و تند و غیرمنتظره یك جایی توی طراحی كارت مورداستفاده قرار دهی.... راستی، e-mail یادت نره...
باور بفرمایید نه قصد شوخی در كار است و نه خیال داریم پا روی دم كسی بگذاریم.
اوضاع در بازار گرافیك به همین لقی و بی در و پیكری است.حالا اگر در این آشفته بازار، كسی قلم در دست بگیرد و با حوصله، عشق، توجه و زحمت بسیار «طراحی» كند، چه اتفاقی می افتد؟ پاسخ روشن است: هیچ! هیچ اتفاقی نیفتاد.
محسن احمدوند طرح های زیبا و دیدنی اش را در تهران به نمایش گذاشت، اما روزنامه ها، هفته نامه ها و ماهنامه ها همچنان دست در جیب بی سروته اینترنت دارند و از دهلیزهای بی صاحب این پدیده بی مالك، طرح و عكس و گرافیك بیرون می كشند.
ناشران كتاب هم، طبق معمول یا خود چیزی را رأساً دست و پا كرده بر جلد كتاب هایشان الصاق می كنند و یا از كاربران فتوشاپ، تصویری در حد رایگان ابتیاع می كنند.
در این میان، طراحان زحمت كش مثل محسن احمدوند باید به یك ارائه نمایشگاهی آن هم به مدت ۶ روز و سالیانه یك بار قناعت كنند و عادت كنند منتشر نشوند و دیده نشوند... و در انزوای خلاق خود با عهد و پیمانی كه با قلم بسته اند، همچنان وفادار بمانند. یكی به تقویت بنیان های طراحانه و ادراك تجسمی اش دل می سپارد، و دیگری به آموزش فشرده فتوشاپ و كار تضمینی دربازار سیاه! آن یكی باید كنج عزلت گزیند و این یكی وقت سرخاراندن نداشته باشد. این بازار «خزف» پرور را چه دست هایی اداره می كند؟ چه اتفاقی در گرافیك ما افتاده است كه دیگر حتی خون هم در دل لعل موج نمی زند؟
ایماژهای سرد و بی روح كه از driver كامپیوترها و خروجی چاپگرها بر سر و روی شهر، اعم از دیوارها، تابلوها، انواع پیام ها، روی جلد كتب، مجلات و ... می نشیند، حساسیت مخاطب را نسبت به كاركرد جادویی رنگ و تأثیر خلاق ایماژهای هنرمندانه دچار كرختی كرده است. درحالی كه، حتی اگر زندگی به كلی مبتذل هم باشد، ایماژ هنرمندانه همواره منفرد و یكتاست. ایماژ، چیز فوق العاده ای است، آنقدر فوق العاده كه از خود زندگی به مراتب غنی تر است.
با توجه به چنین حقایقی، باید زمینه را برای ارتقای روح خلاقه و تقویت بنیان های تكنیكی جوانانی كه شورمندانه هنر طراحی را در دستان خود حراست می كنند، فراهم ساخت.

منبع : روزنامه ایران