شنبه, ۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 4 May, 2024
مجله ویستا

فرمول - The Formula


فرمول - The Formula
سال تولید : ۱۹۸۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : استیو شیگن
کارگردان : جان آویلدسن
فیلمنامه‌نویس : شیگن، برمبنای رمانی نوشته خودش.
فیلمبردار : جیمز کراب
آهنگساز(موسیقی متن) : بیل کانتی
هنرپیشگان : جرج ک. اسکات، مارلون براندو، مارت کلر، جان گیلگود، ج. د. اسپرادلین، بیاتریس استریت، کالوین جونگ، رابین کلارک. ولفگانگ پرایس و ریچارد لینچ.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۷ دقیقه.


آلمان، اواخر جنگ جهانی دوم. یک افسر آمریکائی به نام «تام نیلی» (کلارک)، «ژنرال کلادن» (لینچ) را که قصد قاچاق یک فرمول سّری شیمیائی را به سوئیس دارد، دستگیر می‌کند. زمان حاضر، بورلی هیلز. «تام» (پلیس سابق) و همسر متارکه کرده‌اش، «کی» (استریت) در دو حادثه جداگانه کشته می‌شوند. دوست «تام»، «ستوان بارنی کین» (اسکات) با دنبال کردن ردی از رئیس «تام»، «آدام استایفل»، (براندو)، یکی از افراد سرشناس در صنعت نفت، به آلمان‌غربی می‌رود؛ جائی که در گذشته «تام» (و «کی») در مأموریتی به‌دنبال ردی از فرمول «آفرینش» بوده‌اند که می‌تواند زغال‌سنگ را به نفت تبدیل کند. «کین» سپس با دستیارش، «لیزا» (کلر) به سن موریتس می‌رود. در آنجا «دکتر ایزائو» (گیلگود)، یکی از چهره‌های اصلی پروژه «آفرینش»، فرمول را به او می‌دهد. «کین» یک کپی از فرمول را برای همکارش، «گروهبان یوسوتا» (جونگ) در کالیفرنیا می‌فرستد و به‌زودی به این نتیجه می‌رسد که «لیزا» قاتل است و «لیزا» نیز اعتراف می‌کند؛ اما «کین» انعطاف به خرج می‌دهد و «لیزا» قبول می‌کند تا ترتیب ملاقات او را با صاحب کارش، «فراک تدسکو» (در واقع همان «ژنرال کلادن»)، واسطه «استتایفل»، بدهد. در محل ملاقات در مرز برلین، «لیزا»، «کلادن» را می‌کشد و خودش به دست نیروهای روسی دستگیر می‌شود. در کالیفرنیا، «استایفل»، «یوستوتا» را می‌رباید اما «کین» با دادن فرمول به «استایفل» او را نجات می‌دهد. با این همه به «استایفل» می‌گوید که نقشه او را برای نابود کردن فرمول (که منافع او را به خطر می‌اندازد) با دادن فرمول به یک سوئیسی به نام «فرانتس توبر» (پرایس) عقیم گذاشته است. چندی بعدی، «استایفل» با «توبر» تماس می‌گیرد و به‌راحتی و بدون هیچ دردسری او را می‌خرد.
* تریلر - سیاسیِ خسته کننده و بی‌رمقی که مشکل عمده‌اش کارگردانی ضعیف آن است. تنها نکته قابل توجه فیلم نطق براندو در صحنه پایانی است که کارتل‌های نفتی و اهداف خائنانه آنان را توجیه می‌کند؛ صحنه‌ای که به‌نظر می‌رسد کل فیلم برای رسیدن به آن ساخته شده است.