خطر تضعیف موقعیت ایران در بازار بین المللی نقل و انتقالات

برای كشور ما كه از نظر دارا بودن بیشترین تعداد لژیونر در میان كشورهای آسیایی ركورددار است، خداحافظی علی كریمی ازبایرن مونیخ و جدایی مهدی مهدوی كیا ازهامبورگ به نوعی یك تهدید به حساب می آید.كریمی ومهدوی كیا، از نظر آمار بازی های ملی از فعال ترین لژیونرهای فوتبال كشور به حساب می آیند و ستون های اصلی تیم ملی می باشند. جدایی این نفرات، از یك منظر تضعیف فوتبال ملی ما و از منظر دیگر تهدیدی برای موقعیت فوتبال ما به عنوان موفق ترین صادر كننده لژیونرهای آسیایی به اروپا، محسوب می شود.
ترانسفر بازیكن به خارج از كشور، یك اقدام اقتصادی است و باید با این مورد به صورت یك تجارت برخورد كرد. تجارت نیز در مرحله اول مستلزم بازاریابی گسترده است یعنی باید بازارهایی كه طالب كالا هستند را شناسایی كنیم و راه های نفوذ در آن را بررسی نماییم.
ترانسفر بازیكن در مقایسه با ترانسفر كالایی مثل فرش یا پسته از دشواری های بیشتری برخوردار است چراكه اگر تنها ۲۰ یا ۳۰ كشور در دنیا تولیدكننده فرش باشند ما یكی از ۵ كشور اول هستیم و باید با كشورهای محدودی رقابت كنیم اما در بازار نقل و انتقالات فوتبال، كار ما اصلاً آسان نیست چراكه باید با بیش از ۲۰۰ كشور دنیا رقابت كنیم.
ستاره ها ملیت ندارند و به ملیت خاصی نیز محدود نمی شوند. رایان گیگز ولزی، بازیكن ملی پوش كشوری است كه در تاریخ رقابت های جام جهانی حتی یك بار هم حضور نداشته. ساموئل اتوئو ملی پوش كشوری است كه نتوانست در آخرین دوره مسابقات جام جهانی شركت كند. فنلاند در میان تیم های اروپایی هیچ جایگاهی ندارد اما لژیونری مثل گودیانسن را دارد كه در بارسلونا بازی می كند.
پس بازار فوتبال ملیت نمی شناسد و در حقیقت تجارت نقل و انتقالات، یك تجارت جهان وطنی به حساب می آید. در این میان،اگر ما خواهان حفظ موقعیت خود در آسیا به عنوان بیشترین صادركننده بازیكن به تیم های آسیایی (امارات) و اروپایی هستیم، باید با حفظ فاصله خود با دیگر رقبای بالقوه (چین، ژاپن، كره جنوبی و در آینده نه چندان دور عراق) در جهت توسعه بازار بكوشیم. بازار شرق آسیا (سنگاپور، تایلند و مالزی) بازارهای دست نخورده در اروپا (هلند و فرانسه) بازارهای سابق (بلژیك، اتریش و یونان) و بازارهای فعلی (انگلستان، اسپانیا، آلمان و ایتالیا) باید مورد مطالعه قرار بگیرند تا ارتباطات لازم جهت برقراری روابط ورزشی و صدور بیشتر لژیونرها، فراهم شود.به یاد داشته باشید كه در دهه۶۰ و ۷۰ هجری شمسی، ما بازیكنان زیادی را به كشورهای شرق آسیا فرستادیم تا در لیگ سنگاپور، مالزی و تایلند بازی كنند.
امروز هم دوباره می توانیم همین عمل را تكرار كنیم و این فرصت را در اختیار تعدادی از بازیكنان فوتبال قرار دهیم كه سال های پایانی فوتبال خود را در آن كشورها بازی كنند و علاوه بر كسب سرمایه مناسب برای دوران پس از بازنشستگی، درآمدی را نیز برای باشگاههای خود فراهم كنند. ماسابق بر این در یونان (منصوریان، ربیعی فر و فاطمی)، اتریش (فرهاد مجیدی، مهرداد میناوند، علی لطیفی، جواد رزاقی و مهدی پاشازاده) و بلژیك (محمدرضا مهدوی، مهرداد میناوند، علیرضا امامی فر، داریوش یزدانی و...) بازیكن داشتیم (البته در حال حاضر در دسته دوم اتریش نیز لژیونر داریم) اما به دلایل بی شمار، جایگاه خود در این كشورها را از دست داده ایم.
مذاكره مجدد با مسؤولان باشگاهی این كشورها، می تواند سكوی پرتاب مناسبی برای تعدادی از لژیونرهای ما باشد.بازارهای دست نخورده ای چون فرانسه و هلند هم باید مورد ارزیابی قرار گیرند. این ۲ كشور به عنوان یك پایگاه مناسب برای بازیكنان ارزان قیمت خارجی و تبدیل شدن به سكوی پرتاب آنها، شهرت جهانی دارند (ساموئل اتوئو كار خود را با یك تیم دسته دومی فرانسوی آغاز كرد و حالا یكی از گرانترین لژیونرهای جهان است) می توانیم از طریق لیگ حرفه ای این ۲ كشور، كار خود را پیش ببریم و موقعیت خود در بازار نقل و انتقالات بین المللی را تقویت كنیم.
جدایی مهدوی كیا و كریمی كه بدون تردید مطرح ترین لژیونرهای حال حاضر فوتبال باشگاهی ما هستند، می تواند موقعیت ما در بازار آسیایی را با خطر مواجه كند. باید بكوشیم و تلاش كنیم كه در ازای جدایی هر لژیونر ایرانی، فرصت دیگری را برای دیگر لژیونرها فراهم كنیم.
برقراری ارتباط با باشگاههای خارجی و دعوت از آنها برای حضور در اردوی مشترك با تیم های باشگاهی و ملی ما، گزینه مناسبی است تا دربازار نقل و انتقالات فعال بمانیم.همچنین برقراری ارتباط رسمی بین فدراسیون فوتبال و باشگاههای خارجی دارای لژیونر نیز اقدام دیگری است كه باید صورت بگیرد.
برقراری ارتباط صمیمانه با این باشگاه ها و تشویق آنها به جذب دیگر بازیكنان ملی پوش یا غیرملی پوش ایرانی می تواند كمك كند تا همچنان از ویترین باشگاههای بزرگ اروپایی مثل هامبورگ استفاده كنیم و استعدادهای خود را به نمایش بگذاریم. هامبورگ بیش از ۸ سال است كه از بازیكنان ایرانی (مهدوی كیا، خطیبی و هاشمیان) بهره می برد و این واقعیت كه در فصل آینده هیچ لژیونر ایرانی در ورزشگاه این تیم به میدان نخواهد رفت، به نوعی شكست برای فوتبال ما محسوب می شود. باید جای مهدوی كیا در هامبورگ را با مهدوی كیایی دیگرپر كنیم، پیش از آنكه یك كره ای یا چینی جای او را پر كند.

هومن جعفری

منبع : روزنامه ابرار ورزشی