مساله فلسطین و وظیفه ما علی حکمت

مساله فلسطین هم یک مساله اسلا‌می است و هم یک مساله عربی و قبل از اینها یک مساله انسانی. فارغ از هرگونه علا‌یق دینی، مذهبی و سیاسی حق طبیعی مردمی که مورد تجاوز قرار می‌گیرند دفاع در برابر تجاوز و اشغالگری است و برای رفع این تجاوز هم از هر وسیله ممکنی می‌توانند استفاده کنند. ‌
۱) اگر حمایت از دفاع مشروع و حمایت از مبارزه علیه تجاوز و اشغالگری را به‌عنوان یک اصل انسانی و قانونی و به رسمیت شناخته‌شده در عرف بین‌الملل در نظر بگیریم، با توجه به منطق اسلا‌م و قرآن مبنی‌بر اینکه به همه کسانی که مورد تجاوز و ستم قرار می‌گیرند گفته می‌شود که از خودشان دفاع کنند به‌طور طبیعی ضرورت حمایت از احقاق حق از مردم فلسطین به‌عنوان یک وظیفه شرعی و انسانی بر دوش همه مردم مسلمان و عرب‌های منطقه است اما متاسفانه درباره مساله فلسطین صف اعراب و کشورهای اسلا‌می واحد نیست. ‌
۲) برای حل مساله فلسطین راهکارهای بسیاری مطرح شده است. یکی از مباحثی که مدت‌ها روی آن کار می‌شود تشکیل دو دولت اسرائیلی و فلسطینی در کنار یکدیگر است. طرح تشکیل دو دولت فلسطینی و اسرائیلی، بخشی از مشکلا‌ت منطقه و مردم فلسطین و اسرائیل را می‌توانست حل کند ولی با توجه به مجموعه قضایا این مساله هم دور از دسترس به نظر می‌آید. بنای اصلی این طرح در اسلو گذاشته شد و طی سالیان دراز با گفت‌وگو‌های زیاد و با مذاکرات گسترده و طولا‌نی ادامه یافت. بخش زیادی از کشورهای اسلا‌می و عربی نیز حامی این طرح هستند و حتی تعداد زیادی از نیروهای فلسطینی این طرح را پذیرفته‌اند اما این طرح عملا‌ به جایی نرسیده است چرا که اسرائیل در زمان یاسر عرفات با اقسام ترفندها کوشش کرد او را در مذاکرات مغبون کنند و بعد از مرگ عرفات نیز به محمود عباس و ابومازن هم هیچ امتیازی داده نشد. تصور می‌شود که اسرائیل راضی به تشکیل یک دولت فلسطینی در کنار دولت اسرائیل نخواهند بود. ‌
۳) یکی از نکاتی که در حمایت از مردم فلسطین باید مورد توجه قرار گیرد نگاه فراگیر به همه گروه‌های فلسطینی است چرا که امروز فلسطین بیش از هر چیزی به وحدت و یکپارچگی نیاز دارد .
۴) اتفاقات رخ داده در مورد غزه نمادی از فاجعه‌آمیز بودن کل ماجرای فلسطین را به نمایش گذاشت. مساله غزه در مجموع به‌عنوان گرانیگاه اصلی مساله فلسطین است؛ به این معنا که در جنگ خانمانسوز علیه مردم غزه اسرائیلی‌ها توانستند خانه‌های مردم، مساجد و کلیسا‌ها، مدرسه‌ها و حتی بیمارستان را خراب کنند و به خاک و خون بکشند اما نتوانستند اراده مقاومت را در بین مردم غزه نابود کنند. همگان به‌خاطر دارند اسرائیل در جنگ ۶ روزه با اعراب بخش‌های زیادی از سرزمین‌های لبنان و سوریه، مصر و فلسطین را اشغال کرد اما طی ۲۲ روز در غزه جز خرابی و ویرانی ظاهری چیزی به وجود نیامد. مقاومت و پایداری مردم در غزه نشان داد که مساله فلسطین را نمی‌شود لوث و مردم فلسطین را اغفال کرد. باید این مساله به صورت بنیادی و اساسی حل شود چرا که در صورت حل نشدن به‌صورت ریشه‌ای این زخم کهنه به‌صورت یک آتش زیر خاکستر باقی خواهد بود. ‌
۵) متاسفانه نمی‌توان صداقت و درستکاری را در کنفرانس بازسازی غزه در شرم‌الشیخ سراغ گرفت. کشورهای اروپایی و آمریکا و حتی کشورهای عربی شرکت‌کننده در این کنفرانس تلا‌ش کردند به نحوی حماس را در بازسازی غزه نادیده بگیرند. اگر نتوان گفت حماس تنها نیرویی است که ابتکار عمل در غزه را در دست دارد حداقل می‌توان گفت تنها نیرویی است که در غزه قدرت اجرایی و مسلط دارد اما مشخص نیست کشورهای شرکت‌کننده در این کنفرانس به چه دلیل این نکته را در نظر نمی‌گیرند. بازسازی غزه بدون در نظر گرفتن نقش حماس ممکن نیست. خواسته‌های حماس درباره نحوه ارسال کمک‌ها برای مردم غزه نیز بسیار حداقل‌‌تر از آن چیزی است که باید باشد. به این ترتیب موضوع بازسازی و نوسازی غزه حکایت از این دارد که جامعه جهانی، سردمداران آمریکا و اصحاب حکومت در اروپا و دیگر مدعیان حرکت در راه‌‌حل موضوع فلسطین با نگاهی لوچ و غیر‌واقعی به قضیه نگاه می‌کنند.یکی از نکاتی که در حمایت از مردم فلسطین باید مدنظر قرار گیرد این است که نباید از فلسطینی‌ها فلسطینی‌تر بود و به تعبیر دیگر از عرفات فتحی‌تر و از احمد یاسین حماسی‌تر. ‌

منبع : روزنامه اعتماد ملی