یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
مجله ویستا

سرباز همگانی: بازگشت - UNIVERSAL SOLDIER: THE RETURN


سرباز همگانی: بازگشت - UNIVERSAL SOLDIER: THE RETURN
سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ژان کلود وان دام، آلن شاپیرو و کریگ بومگارتن
کارگردان : مایکل راجرز
فیلمنامه‌نویس : ویلیام مالون و جان فاسانو، بر مبنای شخصیت‌هائی خلق‌شده توسط دین دولین، کریستوفر لیچ و ریچارد روتستاین
فیلمبردار : مایکل بنسن
آهنگساز(موسیقی متن) : دان دیویس
هنرپیشگان : وان دام، مایکل جای وایت، هایدی شانز، بیل گلدبرگ، زاندر برکلی، جاستین لازارد، کاریس پیج بریانت، کاینا تام و دانیل وون بارگن.
نوع فیلم : رنگی، ۸۲ دقیقه


̎لوک دورو̎ (دان دام)، تنها عضو بازماندهٔ گروه ̎سربازان همگانی̎ اصلی است. او در حال حاضر با ̎دیلن̎ کاتنر̎ (برکلی) بر روی راه‌اندازی دوبارهٔ پروژهٔ سربازان همگانی کار می‌کند؛ در این پروژه، سربازان همگانی توسط کامپیوتری به نام ̎ست̎ کنترل خواهند شد. وقتی مقامات دولتی تصمیم می‌گیرند پروژه را متوقف کنند، ̎ست̎ که نمی‌خواهد ̎خاموش̎ شود، دست به فعالیت‌هائی می‌زند؛ اول ̎دیلن̎ را می‌کشد و سپس خودش را تبدیل به یک جسم انسانی (وایت) می‌کند و به دنبال ̎لوک̎ می‌گردد، زیرا او تنها کسی است که کدی را دارد که جلوی پاک شدن برنامهٔ ̎ست̎ را خواهد گرفت. ̎ست̎ سربازان همگانی را، به سرکردگی ̎رومیو̎ (گلدبرگ)، به دنبال ̎لوک̎ می‌فرستد. ̎لوک̎ نیز تنها کاری که می‌تواند بکند این است که منتظر از کار افتادن ̎ست̎ باشد...
● دنبالهٔ سرباز همگاین (رولند امریک، ۱۹۹۲). اینجا وان دام هنوز بی‌استعدادترین اکشن‌کار هالیوود به‌شمار می‌آید و پس از سال‌ها این در و آن در زدن ظاهراً پذیرفته است که از حد فیلم‌های ردهٔ ̎ب̎ نمی‌تواند بالاتر بیاید. راجرز، از بدل‌کاران پرآوازهٔ سینمای معاصر آمریکا (از جمله طی سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۷، بدل شخصی مل‌گیبسن بوده)، با شکست سرباز همگانی: بازگشت (که نخستین و آخرین تجربهٔ او در مقام کارگردان است) به سراغ حرفهٔ اصلی خود باز می‌گردد. فیلم یک افسانه ـ علمی/اکشن نمونه‌ای وان دام است؛ به این معنا که بسیار بهتر است آن چیزی است که تماشاگر انتظار دارد! البته مخاطبان فیلم، نوجوانان آمریکائی فرض شده‌اند و خشونت آن (دیگر نه حتی به لطف وان دام، بلکه قهرمان کشتی‌کج، گلدبرگ و استاد ورزش‌های رزمی، وایت) با این نظر پذیرفتنی است. فیلم‌های وان دام مثل ترانه‌های اخیر پل مکارتنی قرار نیست که در یاد بمانند، بلکه فقط باید لذت ببخشند.


همچنین مشاهده کنید