این تیم قهرمان می شود

چه كسی جلودار آرژانتین است؟ این سئوالی است كه بعد از پیروزی ۰ - ۶ عصر جمعه تیم ملی فوتبال این كشور در برابر صربستان در گروه سوم جام جهانی ۲۰۰۶ بر هر زبانی جاری است.
با این حال شكی نیست كه ضعف چشمگیر صربستان از دلایل اصلی ثبت این نتیجه بود و هر چقدر كه بازی روان و حركات عالی یاران ریكلمه تماشاگران را سحر كرد، تسلیم بودن مردان ایلیا پتكوویچ هم در این قضیه دست داشت. در عین حال هنر آرژانتینی ها كه از همان دقایق نخست به جریان افتاد صحنه های بسیار زیبایی را خلق كرد و از آنان یك مدعی جدی برای فتح جام ساخت و در حالی كه به جز اسپانیا سایر بزرگان در ۸ روز نخست جام كار فوق العاده ای را صورت نداده بودند، آرژانتین سنگ تمام گذاشت.
گلزنان آرژانتین، ماكسی رودریگز (۲ گل)، استبان كامبیاسو، هرنان كرسپو، كارلوس تروز و لیونل مسی بودند، اما به دشواری می شد یكی را بر دیگری ارجح شمرد. از یك سو خوان رومن ریكلمه با قرار داشتن در متن تمامی حركات موثر و «منجر به گل» تیمش عنوان ستاره مسابقه را مال خود كرد و از جانب دیگر كامبیاسو، ماسكرانو، و سورین نیز چنان فنی و موثر به بازی پرداختند كه به هیچ روی نمی شد چشم بر مهارت آنان بست. ماكسی رودریگز كه گل های اول و سوم آرژانتین را زد و سپس در دقیقه ۷۴ جایش را به مسی داد، می گفت: «واقعاً نمایش فوق العاده ای بود. چیزی فراتر از توصیف و مسئله ای كه خودمان نیز انتظار آن را نداشتیم.»
آرژانتین با این برد ۶ امتیازی شد و این پیروزی را ضمیمه برد ۱-۲ دور نخست در برابر ساحل عاج كرد و صعودش را به مرحله بعدی مسجل ساخت. در حالی كه حذف صربستان با این باخت قطعی شد، ناظران از حالا از خود می پرسند كه سقف صعود و موفقیت های آرژانتین در این جام به كدام حد و اندازه خواهد رسید. كامبیاسو كه گل دوم تیم خوزه پكرمن را در پی یك سری پاسكاری طولانی و عالی بین یارانش در دروازه صربستان جای داد، می گوید: «ما در یك گروه سخت قرار داریم، اما دیدید كه چطور به آنچه می خواستیم، رسیدیم. این تیم هم فنی و هم محكم است و از اعتماد به نفس لازم هم بهره می برد. فكر می كنم بهتر از این برای ما غیرممكن باشد.» در حضور «دیه گو مارادونا»ی معروف كه بر روی سكوها نشسته بود و برای هموطنانش و مردان داخل میدان دست تكان می داد و پیراهن تیم ملی كشورش را در دست داشت، ملی پوشان آرژانتین تمام دلایل لازم را برای شادی هواداران خود فراهم آوردند. همین مسئله و گل های زیبایی كه مردان پكرمن به ثبت رساندند، باعث شد مارادونا بگوید: «ما باز هم قهرمان جهان می شویم، درست مثل سال ۸۶.»
● سال مارادونا
سال مورد بحث سالی است كه آرژانتین با درخشش خیره كننده «كاپیتان مارادونا» و در حالی كه وی در اوج نشاط و كارایی اش قرار داشت، جام جهانی را در خاك مكزیك برای دومین بار فتح كرد و اگر بگوییم آن جام یك تنه توسط «مارادونا»ی چپ پا و خلاق فتح شد، حرفی به گزاف نگفته ایم.
براساس نمایش عصر جمعه در ورزشگاه گلزن كرشن آلمان باور ادعای مارادونا چندان سخت نمی نماید.ته وز ۲۲ساله و چپ پا كه گل اش را با پای راست و پس از دریبل زدن دو مدافع تنبل صربستان به ثمر رساند، می گوید فراتر از نمایش های فردی او و یارانش و تخصصی كه در كارهای فنی و دریبل زدن و مانورهای انفرادی دارند این روح تیمی و سنجش صحیح امور و اتفاقات در تمام گستره زمین بود كه این پیروزی فوق العاده را برای آرژانتینی ها رقم زده است. «ببینید، هر كار كه ما می كنیم در ارتباط با یكدیگر و برای یاران كناری مان است، حتی اگر به نظر برسد كه با یك كار فردی صورت پذیرفته است.»
مسی ۱۹ساله و چپ پا و بارسلونیایی كه در اكثر ماه های اخیر مصدوم و ناپیدا بوده است، سرانجام از دقیقه ۷۴ به جای ماكسی رودریگز به میدان آمد و در همین مدت كوتاه فوق العاده كار كرد و یك گل ساخت و یك گل زد، اما با رجعت به دقایق قبلی مسابقه و آنچه در نیمه اول روی داد، باید متذكر شویم كه هر دو گل نخست آرژانتین شاهكار نشان می دادند.
این گل ها را ماكسی رودریگز و استبان كامبیاسو در پی حركاتی گروهی و سریع و پس از چند پاسكاری بسیار جالب به ثمر رساندند ولی به نظر می رسید كه كل نفرات این تیم در متن حركت قرار دارند و بازی این تیم شبیه به یك موج شده بود كه مقاومت در برابر آن امكان نداشت.
شكی نیست كه اخراج شدن ماتیا كژمان مهاجم صربستان كه در دقیقه ۶۵ و پس از تكل دو پای او بر روی پای خاویر ماسكرانو شكل گرفت و به واقع ۱۰ نفره شدن صرب ها سهم زیادی در یك طرفه تر شدن برد آرژانتینی ها داشت اما روانی بازی یاران آیالا را نیز نمی شد انكار كرد. مسی در اولین دقایق حضورش در میدان پا به توپ شد و از سمت چپ گریخت و یك پاس در عرض فرستاد تا هرنان كرسپو توانست از پشت خط دفاعی حریف سر برآورد و با یك بغل پا كار را تمام كند و گل چهارم را بزند. دقایقی بعد كارلوس ته وز چنان ماهرانه بر سر توپ زد و دو مدافع حریف را پشت سر گذاشت و با یك شوت پای راست دروازه صربستان را فرو ریخت كه به نظر می رسید از آغاز در میدان حاضر بوده و خود را گرم و آماده این فرصت می كرده است حال آنكه تنها در ۳۲ دقیقه آخر و به جای خاویر ساویولا به میدان آمده بود.
دفاع صربستان در این دقایق مظهر ضعف بود و هیچ استحكامی نداشت و ایراد و نقصان از در و دیوار آن می بارید و بنابراین جای تعجبی نداشت كه یاران آیالا و ماسكرانو بدان گونه در آن مانور و در قلب آن حركت می كردند در نهایت خود مسی به روند گلزنی در این روز خاتمه بخشید و گل ششم آرژانتین را با یك شوت دقیق پای راست در پی پاس عمقی یارانش به ثمر رساند و این در حالی است كه او هم مثل ته وز اصولاً و ذاتاً یك چپ پا است و كمتر توانسته با پای راستش كارهای مهمی را صورت دهد.
● حقیقت چیست؟
در عین حال و به رغم تمام محسنات فوق و تعریف هایی كه به واقع سزاوار آرژانتینی ها است، كمتر می توان در مورد آینده آنان به طور قطعی اظهارنظر كرد و به صراحت گفت كه به چه رتبه ای خواهند رسید. اینكه در هنگامه نمایش های متوسط و در روزهای عدم درخشش سایر مدعیان، آرژانتین بدین گونه یك حریف نامدار را خرد می كند، قطعاً نشانگر ارزش های این تیم است و به لحاظ فنی آنان واقعاً در سطح بالایی هستند و تیمی كه می تواند امثال آیمار، كروز، كولوچینی، پالاسیو و میلیتو را روی نیمكت بنشاند و بدون حتی یك دقیقه استفاده از آنها ۶ گل به صربستان بزند، قطعاً مهارت های خود را نشان می دهد و از شایستگی های غیرمتعارفش سخن می گوید. اما جام جهانی میدانی دشوار و تورنمنتی بس طولانی است و خیلی ها ترجیح می دهند كه طی زمان برگزاری یك تورنمنت به تدریج اوج بگیرند و نه در همان اوایل رقابت ها زیرا همیشه این خطر وجود دارد كه «روز نزول» و «نمایش بد» این گونه تیم ها مقارن با مرحله حذفی جام شود و در آن صورت دیگر فرصتی برای جبران باقی نخواهد بود حال آنكه هر لغزشی از این دست اگر در مرحله گروهی تحقق یابد فرصت برای تلافی وجود خواهد داشت.
از دومین (و آخرین) قهرمانی آرژانتین در جام های جهانی ۲۰ سال می گذرد، اما اگر پیش بینی مارادونا و شماری قابل توجه از یاران و همفكران او درست از آب درآید و آرژانتین برای سومین مرتبه قهرمان شود، آنگاه می توان اعتراف كرد كه این تیم با بهره جستن از شماری از مستعدترین فوتبالیست های جوان دوران به این توفیق رسیده است.
تیمی كه می تواند امثال زانتی، ورون، سولاری، ساموئل و لوپز را به كلی انتخاب نكند و چشم به دی الساندرو نیز ببندد و بر پایه حضور امثال «كاپیتان سورین»، ماسكرانو و البته ریكلمه و كرسپو و مسی كمبودی را در راه كسب قهرمانی حس نكند.

منبع : روزنامه شرق