من سفیر «ماتریکس» هستم

هرکس قصد دارد با کیانو ریوز درباره «سلاطین خیابان‌»، جدیدترین فیلمش، یا به‌طور کلی درباره کارهایش گفت‌وگو کند، باید آمادگی سردرگم‌شدن را نیز داشته باشد.
البته ریوز به همه پرسش‌ها با روی گشاده پاسخ می‌دهد اما جواب او هیچ‌گاه سرراست نیست. ریوز که در لبنان متولد و در نیویورک و تورنتو بزرگ شده است، هنگام پاسخ دادن از نقطه الف به پ می‌پرد، سپس به نقطه ب برمی‌گردد و ناگهان سراغ نقطه ت می‌رود.
ریوز در مقابل روزنامه‌نگاران بسیار خوددار است،‌ بنابراین اگر کسی جرات کند سوالی شخصی از او بپرسد، با سرعتی که تصورش را هم نمی‌کنید به سراغ سوال بعدی خواهد رفت.
البته این بدان معنی نیست که ریوز آدم خشکی است،‌ چرا که گاهی در میان گفت‌وگو با تکه‌پرانی‌های خود همه حاضران را به خنده می‌اندازد. (درست مانند وقتی که خبرنگاری از او پرسید آیا فکر می‌کند شخصیت حرفه‌ای‌اش با توجه به تجربه‌اش در «ماتریکس» تعریف می‌شود و ریوز با لحنی مانند یک روبوت گفت: «من سفیر سه‌گانه ماتریکس هستم.
ساعت‌های عملیاتی من...» ریوز اخیرا با بازسازی «روزی که زمین از حرکت ایستاد» دوباره به ژانر افسانه علمی بازگشته است.
ریوز در «سلاطین خیابان» نقش پلیسی به نام تام لادلو را بازی می‌کند که به تازگی همسرش را از دست داده و متهم به قتل همکار سابقش نیز هست. لادلو برای اعاده حیثیت، مجبور است از فساد جاری در پلیس لس‌آنجلس پرده بردارد.
ریوز درباره این شخصیت می‌گوید: «او چیزهای زیای دارد. او اندوه زیاد و همچنین چراهای زیادی دارد. او در محیط کار خود تحت‌فشار قرار دارد. فکر می‌کنم لادلو مدام با خود کلنجار می‌رود که راه درست در کار و زندگی کدام است.
البته او پاسخ این سوال‌ها را می‌داند اما وضعیت دشواری که با آن روبه‌رو شده و کاری که برای خود انتخاب کرده اوضاع را دشوار می‌کند. او باطنا فردی آرام و آسیب‌پذیر است اما به سبب شغلش مجبور است در ظاهر جوری دیگر خود را نشان دهد.»
شخصیت پیچیده لادلو حداقل در یک مورد با ریوز نقطه اشتراک دارد. در حقیقت هر دو آنان با غم و اندوه بیگانه نیستند. پدر ریوز که زمین‌شناسی چینی-هاواییایی بود، همسر بریتانیایی و فرزند خردسالش را ترک کرد و مدتی را نیز به دلیل قاچاق مواد مخدر در زندان گذراند.
ریوز همچنین یکی از بهترین دوستانش را طی یک سانحه رانندگی از دست داده است. شاید ایفای نقش شخصیت‌های تلخ‌اندیش فرصتی برای بهره‌بردن ریوز از این تجارب بوده است.
ریوز می‌گوید بازی در نقش یک پلیس باعث شده است او مردان آبی‌پوش و مشکلات‌شان ـ در خانه و محل کار را بهتر درک کند. «تا پیش از این درباره آدم‌های یونیفرم‌پوش جور دیگری فکر می‌کردم اما اکنون آنان را بهتر می‌فهمم.
الان احترام بیشتری نسبت به گذشته برای آنان قائلم.» او می‌افزاید: «آنچه در فیلم به تصویر درمی‌آید تنها درباره زندگی درون کار نیست، بلکه درباره زندگی خارج از کار نیز هست. با تجربه‌ای که در این فیلم به دست آوردم، معنی زندگی خارج از کار را بهتر می‌فهمم. کار پلیس‌ها به هیچ وجه حرفه آسانی نیست که بتوان در کنار آن زندگی کرد، چون تا درون خانه نیز با آنان همراه است.»
ریوز برای آمادگی جهت بازی در فیلم همراه با دیگر همبازی‌هایش شامل جان کوربرت، آموری نولاسکو و جی مور مدتی نزد یک کارآگاه بازنشسته آموزش کار با اسلحه را دید. مسلما در دست گرفتن اسلحه برای سفیر «ماتریکس» چیز جدیدی نیست اما ریوز معتقد است به این بازآموزی نیاز داشت. «به تمرین زیادی احتیاج داشتم. دوست داشتم تماشاگر باور کند واقعا این کار را بلدم.»
باوجود این چالش اصلی ریوز برای ایفای نقش تام لادلو، یادگیری شلیک گلوله نبوده است. وظیفه اصلی او تصویر شخصیتی پیچیده و غمگین بوده است که به گفته دیوید آیر کارگردان فیلم به آسانی از پس آن برآمده است.
آیر در پاسخ به سوالی درباره دلیل انتخاب ریوز برای این نقش می‌گوید: «تنها یک کلمه، کاریزما.» او می‌افزاید: «او آدم بسیار دلسوزی است و به همین خاطر علاقه زیادی به او دارم. ریوز حتی اگر نقش آدم‌های بدبین و خبیث را هم بازی کند، باز وجهی از انسانیت به آنها می‌بخشد.»

منبع: نیوزویک ، ۸ آوریل
میکی ترنر

منبع : روزنامه تهران امروز