گیگابایت: هوای محیط زیست را داشته باشید

جای شما خالی، این سیزده به در که به خود جرات دادم و به همراه خانواده به یکی از پارک های نزدیک خانه رفتم با صحنه های اعجاب آوری مواجه شدم که عمرا به غیر از مملکت گل و بل بل و در میان مردم مهمان نواز و همربان ما در کمتر جایی از جهان امکان مشاهده آن وجود دارد. اگر روز سیزده به در به پارکهای داخل و اطراف تهران سری زده باشید (که حتما زده اید) حتما با صحنه های اعجاب آوری از تجمع توده های مردم به همراه گاز پیکنیکی، زیر انداز، قوری، قابلمه های پر از غذا، بعضا میوه های رنگارنگ و سفره ای که معمولا افراد دور آن از تعداد انگشتان یک دست بیشترند مواجه شده اید. بالاخره اولین سیزدهم سال است و برای دور کردن نحسی ها باید از خانه زد بیرون و به طبیعت پناه برد. البته بگذریم که قدیم های نه چندان دور پارکها و خیابان ها خلوت تر بودند و به در کردن سیزده صفای بیشتری داشت اما در این سال ها شلوغی هم یواش یواش جزئی از زندگی ما شده و راستش را بخواهید من یکی که در جاهای خلوت و باز احساس خفگی می کنم! القصه غرض از یاد آوری خاطرات روز سیزده به در نوشتن انشا مثل خیلی وقت پیش توی مدرسه نبود. چیزی که مد نظر من است دقیقا از لحظات پایانی سیزده به در شروع می شود. درست زمانی که خانواده های گرامی که شکمشان از خوردن نهار، میوه و آجیل های جان به در برده از دست مهمان های نوروزی برآمده تر از هر روز شده و یواش یواش احساس می کنند اگر کمی دیر بجنبند به آخرین قسمت سریال های نوروزی نمی رسند!
پارک ها، فضاهای سبز، جنگل ها و خلاصه هرجایی که برای به در کردن سیزده مورد استفاده قرار گرفته، در شب همانروز منظره ای دیدنی دارند. قوطی های خالی نوشابه، ته مانده های غذا، کاغذ های مچاله شده، پوست میوه و تخمه و خلاصه هر چیزی که به نحوی از این جشن خارج از خانه باقی مانده است، در گوشه و کنار به چشم می خورد! تا به حال از خود پرسیده اید چقدر از این پس مانده ها باقی می مانند و یا اینکه هزینه های جمع آوری آن ها چقدر است؟ بعید می دانم برای خیلی از ما حتی دانستن این موضوع که با این کار چه صدمات جبران ناپذیری به محیط زیست وارد می شود هم زیاد مهم باشد!
اما کمی آن طرف تر در ینگه دنیا، شهرها تمیز تر و هوا سالم تر است! چرا؟ حتما می گویید چون شهرداری های آن ور آب بهتر کار می کنند! نه اصلا اینطور نیست. مطمئن هستم که شهرداری های ینگه دنیا اگر کمتر از شهرداری های ما کار نکنند بیشتر کار نمی کنند. همه موفقیت جماعت آن طرف آبی در حس مسئولیتی است که در برابر همه چیز، به خصوص محیط زیست دارند. وقتی برای شما مهم باشد که محیطی که پیرامون شما را فرا گرفته است، شهری که در آن زندگی می کنید یا خیابان هایی که در آن راه می روید تمیز باشند، برای حفظ آن نهایت تلاش خود را می کنید! جماعت ینگه دنیا خیلی از وقت ها پا را هم از این فراتر می گذارند، در حالی که برای مهم نیست چند لامپ اضافه در خانه روشن است و یا اینکه اتوی ۱۰۰۰ واتی را چند وقت است از پریز جدا نکرده ایم، آن ها حتی روی یک وات و دو وات برقی هم که مصرف می کنند حساب باز کرده اند. البته دقت در این نکته علاوه به کمک برای حفظ محیط زیست به نفع جیبشان هم هست. در صنف کامپیوتری‌ها هم چنین توجه و دقتی به چشم می خورد. اعضای این صنف هزار و یک راه جدید پیدا کرده اند که اجناسی که می سازند و می فروشند ضرر کمتری به محیط زیست بزند. شاید باورتان نشود اما بعضی از مردم هستند که اصلا سمت خرید قطعاتی که به محیط زیست آسیب می زند نمی روند!
مثلا در بین جماعت کامپیوتر ساز آن ور دنیا گروهی به وجود آمده است که به نام گروه Computing Initiative‍Climate Savers معروف است. این گروه مجموعه ای از چند شرکت است که دارای تفکرات و اهداف خاصی برای کم کردن صدماتی که به محیط زیست وارد می شود هستند. تفکری که در آن سازندگان خود را ملزم می کنند تا صدمات کمتری به محیط زیست بزنند و علاوه بر آن خرج زندگی شما را هم که مشتریشان باشید کم کنند. این گروه که در ۱۷ ژوئن سال ۲۰۰۷ تشکیل شده است تولید کنندگان، مصرف کنندگان، ارگان های دولتی و سازمان های حامی محیط زیست را یک جا جمع می کنند تا با همکاری هم بهره وری کامپیوتر های خانگی و سرورها را مشخص کنند و مصرف توان آن را طوری کم کنند که هم ضرر کمتری به محیط زیست وارد شود و هم شما پول کمتری به شرکت برق بپردازید.
به زبان خیلی ساده این گروه می خواهند تلفات برق را کم کنند. این مساله باعث می شود که کامپیوتر ها برق کمتری مصرف کنند و در نتیجه گازهای گلخانه ای کمتری تولید شود! حتما می پرسید که این که هر چه کامپیوتر ما کمتر برق مصرف کند گاز گلخانه ای کمتری تولید می شود یعنی چه؟ یا به قول قدیمی ها: "گودرز چه ربطی به شقایق دارد؟"! راستش ربط دارد، خوب هم ربط دارد. الان بیشتر برق دنیا را نیروگاه های حرارتی تولید می کنند، یعنی نیروگاه‌ هایی که گاز، نفت یا ذغال سنگ می سوزانند. خوب معلوم است که هرچه برق کمتری مصرف کنید، فشار کمتری به این نیرو گاه ها می آید و در نتیجه برق کمتری تولید می شود و باز هم در نتیجه سوخت مورد نیاز آنها کم تر می شود و در آخر هرچی کمتر بسوزانی زمین می تواند راحت تر نفس بکشد و این خود به خود چیز خوبی است!
پایه گذاران اصلی این انجمن Google و Intel هستند اما در حال حاظر شرکت های مختلفی، از تامین کنندگان انرژی گرفته تا شرکت های سازنده سخت افزار و حتی سازمان های دولتی مرتبط با این صنعت در برخی از کشورها نیز به این گروه پیوسته اند. در حال حاظر به غیر از بنیان گذاران آن، شرکت هایی مانند Dell، HP، Sun و GIGABYTE نیز به عضویت این گروه درآمده اند و انتظار می رود با توجه به حضور اعضایی مهم و موثر تعداد اعضای آن در آینده نزدیک با افزایش چشم گیری همراه باشد. در شماره های آینده سعی خواهیم کرد شما را بیشتر با اهداف این جماعت ینگه دنیایی، که ادعا می کنند هیچ کدام از این حرکات کوچکترین نفعی به حالشان ندارد و فقط محض رضای خدا و به خاطر غصه ای که برای محیط زیست و جیب ما می خوردند اینقدر خودشان را به زحمت می اندازند، آشنا کنیم.

منبع : آواژنگ