ناکامورا: پای چپم زبان گویای من است

قطعا همه شما از ضربات کوبنده شونسوکه ناکامورا چیزهایی شنیده اید. برخی معتقدند که این هافبک ژاپنی می تواند با یک ضربه پای چپش در یک قوطی نخودفرنگی را باز کند و بی جهت نیست که نام بکام آسیا را برای خود برگزیده اند.
این فوق ستاره آسیایی هم اکنون در تیم سلتیک پا به توپ است. گروهی فکر می کردند که گوردون استراچان، سرمربی سلتیک با خرید ۴ میلیون پوندی این بازیکن ۲۹ ساله از رجینا در سال ۲۰۰۵ مرتکب اشتباه شده اما ملی پوش ژاپنی تیم سفید و سبزپوشان با ضربه پای چپش مقابل منچستریونایتد که به تاریخ نوامبر ۲۰۰۶ بازمی گردد، دهان منتقدین را بست. ضربه آزاد او در آن تاریخ که از فاصله ۳۰ متری نواخته شده بود، از کنار ادوین فان درسار گذشت تا سلتیک برای اولین بار در جمع ۱۶ تیم نهایی لیگ قهرمانان جای گیرد. همین ضربات برگ برنده ای شد برای شونسوکه تا تیم سرالکس فرگوسن را از سر راه بردارد. اما کسی نمی داند که در زمان زدن آن ضربه چه فکری از ذهن ناکامورا می گذشته. خود او پاسخ می دهد: من همیشه همان روش را پیاده می کردم. اول از همه چیز به توپ و موقعیت دروازه بان نگاه می کنم.
سپس قد و قواره سنگربان را می سنجم و با خودم فکر می کنم که بهتر است توپ را با ارتفاع بلند روانه دروازه کنم یا آن را در ارتفاع پایین بفرستم. هر زمان که لازم است ضربه آزاد بزنم این فکر را می کنم که حتما گل می زنم. آن شب احساس کردم که مقدمات برای قهرمان شدن من مهیاست و خوشبختانه افکارم را عملی کردم.
البته اگر کمی به عقب تر نگاه کنیم، به بازی خارج خانه سلتیک مقابل تیم فرگی در اولدترافورد می رسیم که ناکامورا باز هم گلزنی کرده بود و از آن جهت شهرت یافت که اولین بازیکن ژاپنی بود که در لیگ قهرمانان مفتخر به گلزنی شد. البته خود او اصرار دارد که قدرت او در پاهایش نهفته نشده بلکه فیزیک بدن اوست که شیوه بازی را به او دیکته می کند. ناکامورا از همان دوران نوجوانی و حضور در یوکوهاما متوجه شد که رمز موفقیت او در پای چپش است.
شونسوکه در این باره می گوید: در آغاز بازی کردن با پای چپ برایم دشوار بود اما به مرور تمرکزم را روی توانایی ها و تکنیک هایم قرار داده و کم کم پیشرفت کردم. حالا هم در حد انتظار سریع یا قوی نیستم. در نتیجه زمانی که توپ را به کنترل خودم درمی آورم، مراقب هستم تا بهترین عملکرد ممکن را با توپ ارایه دهم.
ناکامورا ۱۵ ساله بود که رقابت های حرفه ای لیگ جی ( لیگ فوتبال ژاپن) آغاز به کار کرد و امثال پری من و زیکو به عنوان بنیان گذاران فوتبال قدم در راه شرق آسیا گذاشتند. پیش از آن، ناکامورای نوجوان رویاهای فوتبال حرفه ای را از طریق تورنمنت های پخش شونده از تلویزیون جست وجو می کرد خصوصا زمانی که برزیل، تیم محبوب او بازی داشت. زیکو به عنوان یکی ا زعوامل مهم در سرنوشت ناکامورا توانست فوتبال ملی او را پیشرفت دهد چرا که فیلیپ تروسیه، سرمربی تیم ملی ژاپن پیش از انتصاب زیکو، شونسوکه را از رقابت های جام جهانی ۲۰۰۲ در کره جنوبی و ژاپن حذف کرد. ناکامورا علاقه خاصی به دیگو مارادونا دارد و خودش می گوید: لطفا به زیکو بگویید که من عاشق مارادونا هستم. اولین تورنمنتی که از طریق تلویویزن شاهد آن بودم، جام جهانی ۱۹۸۶ بود که مارادونا هم در آن حضور داشت. البته عاشق فوتبال برزیلی هم هستم و در فوتبال سرزمین قهوه هم برای خودم الگوهایی دارم. اما مارادونا چیز دیگری است. گل مارادونا مقابل انگلیس شگفت آور بود و به من انگیزه داد تا فوتبالم را حرفه ای تر دنبال کنم. زیکو کسی بود که طرز فکر فوتبال ژاپنی را عوض کرد و برای همین است که او برای فوتبال ژاپن ارزش زیادی دارد. زیکو قهرمان بزرگی در کشور من محسوب می شود.
ناکامورا که انتقالش از شرق به غرب را همراه چالش می داند، در این باره می گوید: برای یک بازیکن ژاپنی دشوار است که به فوتبال اروپا منتقل شود. در فوتبال هر کشور فاکتورهای متفاوتی وجود دارد از استیل بازی گرفته تا تفاوت های فرهنگی، گاهی اوقات مورد تهاجم توهین های نژادپرستانه واقع می شوید اما نه در اسکاتلند بلکه در ایتالیا که این مساله اصلا زیبا نیست.
ناکامورا پیش از ترک فوتبال ژاپن از علاقه مندی اش برای حضور در فوتبال برزیل یا اسپانیا صحبت کرده بود اما سر از سلتیک درآورد و هواداران این باشگاه اسکاتلندی را خوشحال کرد. گرچه شونسوکه ۱۲ ماه پایانی قراردادش را می گذراند، اما می تواند در صورت تمایل با سلتیک تمدید کند. ناکامورا در خصوص حضور در لیگ های دیگر می گوید: درباره بازی کشورهای دیگر فکر کرده ام اما فعلا شرایط آن مهیا نیست. اگر در اوایل دهه ۲۰ سالگی ام بودم قطعا مسیر فوتبالم را عوض می کردم اما چون ۲۹ سال دارم برایم نقل و انتقال دشوار است. البته نمی خواهم بگویم که از بازی برای سلتیک ناراضی هستم. پسرم هم اکنون ۵/۲ سال دارد و خوشحالم که خانواده ام را در کنار خودم و در گلاسکو دارم. او بهتر از من انگلیسی صحبت می کند. البته من چندان مشکل زبان ندارم چون مترجم من، ماکوتا کانکو همیشه در کنارم هست. در ایتالیا هم وضع به همین منوال بود اما در گلاسکو رستوران های ژاپنی بیشتری وجود دارد و همین مساله مرا راضی می کند!
در ایتالیا معلم مخصوص زبان داشتم اما در این جا چون با کسی رفاقت ندارم، مشکل زبان اذیتم نمی کند. در فوتبال مهم ترین مساله ارایه بازی خوب در میادین است و زبان اهمیت چندانی ندارد.
پای چپم خود گویای این قضیه است. ناکامورا در پایان در خصوص نژادپرستی صحبت کرده و گفت: از نژادپرستی هایی که برخی هواداران مرتکب آن می شوند، بیزارم. امیدوارم ریشه آن نه تنها در فوتبال بلکه در تمام ورزش ها بخشکد.

حورا شکیبی

منبع : روزنامه جوان