برترین های عصر فرگوسن

به جرات می توان گفت او بزرگ ترین خدمتگزار لیگ برتر انگلستان بوده است؛ مردی که از زمان ترک تیم ملی زادگاهش اسکاتلند و پیوستن به منچستریونایتد یعنی از ششم نوامبر ۱۹۸۶ تا به امروز حافظ نسل های متوالی اولدترافورد بوده است. اما سرالکس فرگوسن پس از ۲۲ سال ریاست بر شیاطین سرخ مدعی است رایان گیگز و پل اسکولز برترین ستاره های منچستر عصر فرگوسن بوده اند در حالی که اگر چنین باشد می توان گری نویل، روی کین، برایان مک کلیر و دنیس اروین را به خاطر خدمتگزاری طولانی در اولدترافورد هم ردیف گیگز و اسکولز برشمرد. اما «جیل جیلسپیه» خبرنگار سایت «گل» دیدگاه فرگوسن را به چالش می کشد و با معرفی ده ستاره برتر تئاتر رویاها در عصر فرگوسن، اسکولز را پنجمین و گیگز را نهمین ستاره تاثیرگذار من یوها برمی شمارد.
او همچنین به گری نویل، اولگنار سولسشایر، استیو بروس، گری پالیستر، یاپ استام، ریو فردیناند، پل مک گراث، پل اینس، تدی شرینگهام، نیکی بات و حتی نمانیاویدیچ و کارلوس ته وس ادای دین می کند در حالی که تمجید از وین رونی را به آینده موکول می کند.
۱) اریک کانتونا؛
بی خود او را «شاه اریک» نمی خواندند. نابغه یی فرانسوی که اشعار آرتور رمبو را با بیان روی کین ادا می کرد و به محض اینکه یک «جای لعنتی» در تیم پیدا کرد به مرد شماره یک تبدیل شد. تاثیر کانتونا بر باشگاه از وقتی از لیدز(۱۹۹۲) به منچستریونایتد آمد انکارناشدنی است. او شیوه تمرینات را تغییر داد و همین طور شیوه بازی را.
جرج بست بهترین ستاره همیشگی تئاتر رویاها در مورد او گفته بود؛«حاضرم هر افتخاری به دست آورده ام را بدهم تا در یک مسابقه بزرگ اروپایی در اولدترافورد در کنار او(کانتونا) بازی کنم.»
۲) روی کین؛
همانند کانتونا او یک یاغی حقیقی بود و باز هم مثل کانتونا یک فوتبالیست معمولی به حساب نمی آمد.
باهوش، با تمرکز فوق العاده و قدرت رهبری دیگر مردان که با اینها قادر بود یک بازی را ببرد. چه کسی عملکرد درخشان او را در یونایتد سقوط کرده و تقریباًً حذف شده فراموش کرده که کین آن را از شکست دو بر صفر مقابل یوونتوس در تورین به فینال لیگ قهرمانان ۱۹۹۹ هدایت کرد؟
۳) پیتر اشمایکل؛
او بیشتر از اینکه شبیه دروازه بان ها باشد یک سوپرمن بود. پیراهن سایز XXXL او برای هر دروازه بان دیگری گشاد بود و مهارت او در سازماندهی در کنار توانایی بی چون و چرایش در متوقف کردن شوت ها قرار می گرفت. در سال ۲۰۰۱ در یک نظرسنجی در رویترز ۲۰۰ هزار نفر او را به عنوان بهترین سنگربان تمام دوران برگزیدند.
معروف بود که اشمایکل در هر فصل حداقل ۱۲ امتیاز در اولدترافورد پس انداز می کرد.
۴) برایان رابسون؛
پیش از روی کین او کاپیتان بود که ۱۲ سال من یوها را هدایت کرد و مستمرترین کاپیتان تاریخ یونایتد لقب گرفت. در دهه ۸۰ مردم او را به خاطر نقش انکارناپذیرش «تیم یک نفره» می خواندند.
۵) پل اسکولز؛
اگرچه در ابتدا طرفدار «الدهام اتلتیک» بود اما تمام دوران فوتبالش را در اولدترافورد سپری کرد. این شیطانک ریزنقش و آرام تنها بچه یی بود که به خاطر مدل مویش از سوی فرگوسن تذکری دریافت نکرد. هوش، پاس های ساده و شوت های راه دور ناگهانی اسکولز بزرگ ترین مشخصه های فنی او بودند. اگر قدرت تکل زنی اش را هم رشد می داد شاید خطرناک ترین هافبک اروپا می شد.
۶) رود فن نیستلروی؛
یا «روتگروس یوهانس مارتینیوس فن نیستلروی»، اگر می شد به خاطر یک چیز به الکس فرگوسن خرده گرفت نیاوردن یک مهاجم نوک تمام عیار به اولدترافورد بود. کول، یورک، سولسشایر و ساها هیچ کدام کلاس جهانی نداشتند اما این هلندی در ۱۵۰ حضورش با پیراهن سرخ من یو ۹۵ گل به ثمر رساند. حیف شد که او به رئال مادرید رفت.
۷) کریستیانو رونالدو؛
به زحمت می توان بازیکن دیگری در لیگ برتر یافت که مانند او در همه زمینه ها تاثیرگذار باشد.
مثلاً این فصل در ۲۵ بازی ۲۵ گل به ثمر رسانده. قدرت دریبل بال پرتغالی او را صاحب بهترین عملکرد در لیگ برتر ساخت. بدون رونالدو من یو چه کار خواهد کرد؟
۸) دیوید بکام؛
پس از سفر به مادرید و کاسبی در لس آنجلس و با همه چیزهایی که روزنامه های عامه پسند درباره هر نفس بکام سرهم می کنند، می توان اهمیتی که بکام در منچستریونایتد داشته را به فراموشی سپرد. اما او دو بار تا یک قدمی کسب عنوان بهترین بازیکن سال فیفا رفت.
او ضعف سرعت و قابلیت هایش را با خطرناک ترین سانترها و کاشته های جهانی که گاهی راندمان شان به ۱۰۰ درصد می رسید جبران می کرد. شاید هم تلاش او در عرصه تجارت تنها در این راستا بود که فوتبالیست بهتری باشد.
۹) رایان گیگز؛
شاید آخرین نابغه چپ پای فوتبال باشد. گیگز ۶۳۶ بازی برای تنها یک باشگاه انجام داد و یک عنصر کلیدی غیرقابل جایگزین برای فلسفه فوتبال هجومی منچستریونایتد طی یک دهه اخیر بوده و همیشه در سطحی بازی کرده که از او انتظار می رفته است.
۱۰) مارک هیوز؛
او بیشتر به خاطر قدرت بالاتنه و قدرت شوت زنی اش مطرح بوده است. او تلفیق نامعمول یک اسب بارکش و یک گلزن همیشگی به شمار می آمد. استعداد مرد ولزی در حفظ توپ دومی نداشت و ضربات سرضربش اغلب اوقات دروازه بان ها را تسلیم می کرد. هیوز در ۴۵۳ بازی با پیراهن سرخ من یو ۱۶۴ گل به ثمر رساند و در حال حاضر شاید بهترین مربی جوان بریتانیا در بلکبرن روورز باشد.

منبع : روزنامه اعتماد