از کیوکوشین تا موی تای با شیدوکان

۱۲ سال پس از اینکه یوشیجی سونو در مسابقات اوین کیوکوشین ژاپن به مقام قهرمانی دست یافت، موی تای را هم فرا گرفت تا با تلفیق این دو سبک، سبک تازه‌ای به نام ”شیدوکان“ را به دنیای رزمی معرفی کند. سبکی که به گفته خودش روش سامورائی‌ها را پی می‌گیرد و عزم و اراده هنرجویان را برای رسیدن به هدف تقویت می‌کند.
یوشیجی سونو در این گفتگو از اختلاف نظرش با اویاما و اینکه چگونه برخلاف ایده استاد کبیر کیوکوشین سر از موی تای درآورد. برای ما سخن می‌گوید.
● قبل از هر چیز بگوئید چگونه با هنرهای رزمی آشنا شدید؟
▪ همانند خیلی از بچه‌های ژاپنی من با جودو شروع کردم و شش سال آن را ادامه دادم.
● چه موقع با کاراته آشنا شدید؟
‌▪ من در ۱۶ سالگی به واسطه سینما با کاراته آشنا شدم. با مشاهده فیلم‌های هنرهای رزمی بود که برای اولین بار مبارزاتی را می‌دیدم که از دست‌ها و پاهایشان استفاده می‌کردند تا به حریفان خود ضربه بزنند. چیزی که برای من جالب بود سرعت تکنیک‌ها بود و به یاد دارم که تکنیک‌های مشهور شونو (کناره دست) خیلی روی من اثر گذاشتند.
● پس شما جودو را کنار گذاشتید تا کاراته کار کنید با چه سبکی شروع کردید؟
▪ من در ۱۵ سالگی با وادو - ریو شروع کردم. اما فقط شش ماه طول کشید زیرا دوجوئی که در آن تمرین می‌کردم فرو ریخت. پس از این اتفاق من دنبال دوجوی استاد اویاما رفتم.
● شما به سمت استاد اویاما رفتید؟
▪ در آن زمان مؤسسه اویاما در هنرهای رزمی بسیار معروف بود. دوجوی او به‌دلیل سختگیری، انضباط و تمرینات بسیار سخت معروف بود. و من دنبال چنین چیزی بودم. من ۱۶ سال کیوکوشین کای کار کردم.
● سپس شما مدرسه استاد اویاما را ترک کردید، دلیلش چه بود؟
▪ وقتی موی تای وارد ژاپن شد من می‌خواستم در این سبک مبارزه کنم تا خودم را با قهرمان آنها بسنجم. اما استاد اویاما نسبت به این رشته جدید رقابتی نظر خوبی نداشت. او از من خواست که انتخاب کنم، زیرا نمی‌خواست که شاگردانش در سبک‌های دیگر مبارزه کنند. بنابراین من تصمیم گرفتم کیوکوشین کاری را ترک کنم.
● پس از کنار گذاشتن کیوکوشین چه کردید؟
▪ در رشته مو یتای در ژاپن مبارزه کردم. در اولین مبارزه‌ام در برابر کانان پای تایلندی شکست خوردم. پس از آن برای چند ماه به تایلند رفتم تا به تمرین بپردازم و مبارزه کنم.
● پس از این تجربه بود که شما تصمیم گرفتید سبک خودتان را ابداع کنید؟
▪ این تصمیمی است که مدت درازی تجزیه و تحلیل شد و نتیجه سال‌ها تحقیق است. شیدوکان رسماً در سال ۱۹۷۸ به وجود آمد.
● شما از ابداع شیدوکان چه انگیزه‌هائی داشتید؟
▪ شیدوکان مطلقاً به معنای پیروی از خط سیر سامورائی‌ها است. چیزی که در هنرهای رزمی بیشترین اهمیت را برای من دارد. انضباط، کار ذهنی و جستجوی مداوم برای پشت سر گذاشتن محدودیت‌ها است. من خواستم به نیروی ذهنی سامورائی‌ها، عزم و اراده آنها و نیروئی که برای خارج نشدن از مسیر تا زمان رسیدن به هدف داشتند، دست یابم. انسان ممکن است از نظر فیزیکی و تکنیکی قوی باشد اما از نظر ذهنی ضعیف باشد.
هدف شیدوکان تربیت رزمی‌کاران کامل در همه سطوح است. شعارهای آن عبارتند از: ریتم، سرعت و ضربه سخت.
● رقابت‌های شیدوکان open هستند، بنابراین بدون تبعیض قائل شدن میان سبک‌ها برای همه آزاد می‌باشند. چرا چنین می‌خواستید؟
▪ هنگامی که ادعا می‌کنیم یک هنر مبارزه‌ای مؤثر را کار می‌کنیم، آزاد نبودن مشکل است. گشاده بودن به روی دیگران مفید و سودمند است. اگر از رو در رو شدن با مبارزان رشته‌های دیگر خودداری کنیم چگونه می‌توانیم ادعا کنیم که مهارتی داریم. انجام شیدوکان به این معنی نیست که خود را در سبک انعطاف‌ناپذیر و منحصراً مختص به یک سیستم کاملاً برنامه‌ریزی شده حبس کنیم، بلکه برعکس، باید حاضر باشیم که خود را با تمام انواع رقابت‌ها وفق دهیم. اصلی که من شخصاً بر آن نظارت دارم آن است که برنامه‌ریزی‌ها دقیق و قاطع باشند و داوری‌های مبارزات همواره بی‌طرفانه باشند.
فقط با این شرایط است که شیدوکان در دنیا گسترش می‌یابد. شکست باید منبع جدید انگیزه برای پشتکار داشتن در مسیری باشد که شما انتخاب کرده‌اید. هر شکستی باید تجزیه و تحلیل شود تا بعداً مورد استفاده قرار گیرد و باعث پیشرفت شود. مانند آن است که شما روحیه‌ای را برای خود بسازید که آمادگی رویاروئی با آزمون‌های جدید را داشته باشد.
● استاد یوشیجی سونو
استاد یوشیجی سونو از نسل مستقیم یک خانواده سامورائی است. او ۲۹ سپتابمر ۱۹۴۷ در توکوروزاوا، یکی از ایالت‌های سایتاما به دنیا آمد. او که کاراته‌کاری استثنائی است تحت آموزش کنجی کوروساکی قرار گرفته است. گنجی کوروساکی به همراه تاداشی تاکامورا و آگیو فوجی هیرا از معروفترین اعضاء تیم پرافتخار کیوکوشین کای در سال‌های باشکوه و پرعظمت این رشته رزمی بودند؛ استاد یوشیجی سوتو از بزرگترین مبارازن زمان خود شبود.
هنگامی که ژاپن موی تای را کشف کرد. یوشیجی سونو هدفش غلبه کردن بر این مبارزان جدید بود. به‌دلیل اصرار و زیادش موقعیتی برای او پیش می‌آورند که با قهرمان تایلندی، کاتان پای رو در رو شود. یوشیجی سونو بخ خودش و به نتیجه مبارزه مطمئن بود، اما متأسفانه سناریو طور دیگری اجرائ می‌شود. اگر در راند اول، دو حریف با هم برابرند.
در چهار راند دیگر پیروزی با حریف تایلند یاست و سونو جوان نجات خود را فقط مدیون نیروی ذهنی فوق‌العاده‌اش می‌باشد. او مبارزه را به حریف می‌بازد و این یکی از بزرگترین ناکامی‌های زندگی وی بود! اما این تجربه اندوهبار، سنگ دیگری است برای ساختن بنائی که سونو مشغول آن است.
او تصمیم خودش را می‌گیرد، به تایلند می‌رود تا این هنر ویران‌کننده را که همان موی تای است فرا بگیرد. پس از چند ماه تمرین سخت، سونو با تاک اوت، در دور دوم ساکااو چارمون تایلندی را شکست می‌دهد. سپس به ژاپن برمی‌گردد و در آنجا ۹ پیروزی پیاپی را کسب می‌کند. در سال ۱۹۶۹ کاراته کیوکوشین کای آغوش خود را به روی رشته‌های دیگر می‌گشاید و در اولین مبارزه آزاد شاهد حضور استاد یامازاکا و استاد سونو هستیم.
در همان سالاستاد سونو در شهر زادگاه خود ”دوجو سونو“، ”مؤسسه بدنسازی سونو“ را افتتاح می‌کند. موسسه بدنسازی او اولین مکانی است در ژاپن که کاراته و موی تای را با هم عرضه می‌کند. استاد سونو که از ابتدای ورودش به هنرهای رزمی، مسیر اجداد سامورائی خود را دنبال می‌کند در سال ۱۹۸۱ مرکز جدیدی را بنیان می‌گذارد که مستقیماً از فلسفه‌ای که همواره مورد احترام او بوده الهام می‌گیرد. کاراته شیدوکان متولد می‌شود. اکنون شیدوکان بیش از صد هزار رزمی‌کار در ژاپن دارد.

منبع : مجله‌رزم‌آور