تفریح دو نسل!!

هنوز طعم شیرین شب‌نشینی‌های فامیلی و همسایگی چندین دهه‌ی قبل را کسانی که آن دوران را درک کرده‌اند در ذائقه‌ی خودشان احساس می‌کنند.
دور هم نشستن زیر کرسی در شب‌های بلند و بابرکت فصل زمستان، خوردن تنقلات طبیعی و شنیدن سخنان سالم و پندآموز و شادی‌بخش، نقل خاطرات و حل مشکلات و تجدید دیدارها.
به جای عسلی کنار مبل، مجمع مسی بزرگ روی کرسی و به جای چیپس و پفک و پیتزا، گندم و شادونه، آجیل و سنجد، لبو و کدو. به جای بدگویی و غیبت پشت سر این و آن خواندن حکایتی از گلستان سعدی و تفأل زدن به دیوان حافظ و خواندن غزلی از آن. به جای تکلف در پذیرایی، سادگی و صداقت. چهره در چهره همه با هم حرف می‌زدند. کوچک و بزرگ همه با هم صمیمی بودند. الآن در یک سالن و یک اتاق هم بعضی وقت‌ها بعضی آدم‌ها به جای حرف زدن از اس.ام.اس استفاده می‌کنند. خیلی بخواهند اظهار صمیمیت کنند یک پیام تصویری خنده‌دار ارسال می‌کنند که زورکی خنده‌ای روی لب بنشیند.
زندگی ماشینی آمد تا مشکلات را کم کند ولی ظاهراً در کنار این مأموریتش خیلی چیزها را از ما گرفته است. همه چیز شده بسته‌بندی و از نوع فانتزی. حتی دید و بازدیدها و مهمانی‌ها.
از شوخی و خنده و سرگرمی‌ها هم به شدت بوی تکنولوژی و روشنفکری و مدرنیته به مشام می‌رسد. تا در دنیای مجازی و ماشینی همه‌ی زندگیمون رنگ نباخته باید کاری بکنیم وگرنه به قول سعدی:
سرچشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل

نویسنده : پیام شعبانی

منبع : ۵روز