اصلاح روش پایداری در تهیه مقاطع میکروسکوپی طیور

یکی از مشکلاتی که غالبا در آزمایشگاه بافت شناسی با آن دست به گریبان هستیم تهیه نمونه های بافتی طیور است که بر خلاف نمونه های سایر حیوانات، اگرچه با همان روش معمول تهیه می شود ولی غالبا حاوی آرتیفکت های فراوان شده و ناچارا مجبور به چندین بار تکرار آن شده و نهایتا نیز نتیجه مطلوب حاصل نمی شود. با توجه به نوع آرتیفکت ها به نظر می رسد که مشکل اصلی پایدار نشدن کامل نمونه ها است. لذا به منظور اصلاح روش تهیه مقاطع بافت شناسی طیور، از بافتهای کلیه، ریه، پوست، پیش معده، مری، دوازدهم، تهی روده، سکوم، طحال و بورس فابریسیوس طیور بومی بالغ سالم بلافاصله پس از کشتار نمونه گیری به عمل آمد. نمونه ها در بافر فرمالین با درصدهای ۵، ۷.۵، ۱۰ و ۱۵ درصد قرار داده شدند. پس از پایداری، تمامی مراحل تهیه مقاطع معمول بافت شناسی به طور یکنواخت برای همه نمونه ها انجام پذیرفته و مقاطع ۶ میکرومتری با هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. برای حصول اطمینان از نتایج بدست آمده نمونه برداری و آزمایشات مجددا در نمونه های جدید و با همان شرایط قبلی و از همان اندامها تکرار گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که بهترین درصد پایدار کنندگی بجز در بافت ریه برای بقیه بافتهای مورد آزمایش بافر فرمالین ۱۵% بود و تنها بافت ریه با فرمالین ۷.۵-۱۰ درصد بهترین نتیجه را داد.

مریم رضاییان
محمدابراهیم اکبری
احمد سوداگرامیری
فردوس ابراهیم پور

منبع : پایگاه اطلاعات علمی