فرصت

وقتی قامت راست نوجوانی را می بینم که به نماز ایستاده و با تمام خشوع و خضوع دست هایش را در قنوت به سوی خدایش گشوده و با او در حال راز و نیاز است، بی اختیار عطری به مشامم می رسد که وجودم را پر از روشنایی و معنویت می کند.
از این که فرصت دارم یک روز دیگر صدای روح نواز مؤذن را بشنوم و قامت ببندم، احساس سرمستی در وجودم بیدار می شود و خدا را به پاس این نعمت بزرگ سپاسگزار هستم.

[فاطمه فیضی]

منبع : روزنامه ایران