نوذر پرنگ

نوذر پرنگ ۲۰ اسفند ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. در دبیرستان دارالفنون و سالی به اجبار در دبیرستان ابوریحان تحصیل کرد. بسیاری از شعرهای خوب نوذر که باعث شهرت و محبوبیت او شد، نخستین بار در صفحه «ترانه های بهشتی» هفته نامه روشنفکر که فریدون مشیری متصدی آن بود، چاپ شد.
در جوانی از دوستداران صائب تبریزی بود و تاثیر او بر اشعارش کاملا هویداست. اما بعد ها کوشید به سبک حافظ غزل بگوید. از همان دوران دبیرستان به خانه سینما می رفت و شعرهایی که به سبک او سروده بود، تشویق نیما را برمی انگیخت. در شعرهای پرنگ نگاه نیمایی به ویژه همان تیز بینی و گرایش نهیلیستی به چشم می خورد.
در شعر او همه چیز صمیمی و بی تصنع است. در سال ۱۳۴۹ به دعوت برادرش راهی آمریکا شد و در آنجا به تحصیل در زمینه ادبیات پرداخت و سپس در دانشگاه رایس در حوزه ادبیات تطبیقی و زبان شناسی باستان تدریس کرد. سال های ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۷ سال های موفقیت پرنگ بود.
بهترین و زیباترین شعرهایش را در این سال ها سرود و در هفته نامه های روشنفکر، سپید و سیاه، امید ایران، فردوسی و ماهنامه سخن منتشر کرد. افزون بر این، سرودن ترانه هایی ماندگار مانند «بارون بارونه» و «تفنگ دسته نقره» جایگاه او را نزد عامه مردم نیز تثبیت کرد.
نخستین مجموعه شعرش با نام «فرصت درویشان» در سال ۱۳۶۵ منتشر شد و در سال ۱۳۸۲ انتشارات سنایی مجموعه ای از سروده های او را با نام «آن سوی باد» به چاپ رساند که شامل غزل ها، شعرهای نیمایی، شعر سپید، مثنوی و چهار پاره های به هم پیوسته اوست. نوذر پرنگ که سال ها از آسم و سیروز کبدی رنج می برد سرانجام ۲۲ مرداد ۱۳۸۵ دارفانی را وداع گفت.

منبع : روزنامه کارگزاران